Koorts wordt gekenmerkt door een duidelijke stijging van de lichaamstemperatuur. Het manifesteert zich in alle warmbloedige levende wezens en bij mensen kan deze stijging tot meer dan 40 ° C gaan. Aangezien de normale temperatuur van het menselijk lichaam schommelt tussen 36,5 ° C en 37,5 ° C, wordt aangenomen dat er koorts is vanaf 38 ° C.
Het controleren van deze temperatuur kan worden gedaan met een thermometer uit verschillende delen van het lichaam, waaronder het rectum, de oksels en de mond. De rectale temperatuur is het meest betrouwbaar voor kinderen onder de 5 jaar. Na deze leeftijd is het nodig om de temperatuur ter hoogte van de mond te meten. Hoewel koorts veel voorkomt bij zuigelingen en peuters, ook bij volwassenen. In feite is koorts een immuunreactie van het menselijk lichaam.
Geconfronteerd met de aanval van verschillende bacteriën en andere parasieten die chemicaliën afgeven die het menselijk lichaam in gevaar brengen, zullen de witte bloedcellen die verantwoordelijk zijn voor de afweer van het lichaam reageren door stoffen vrij te geven die pyrogenen worden genoemd. De stijging van de lichaamstemperatuur is dan het gevolg van deze pyrogenen. Deze reactie remt of elimineert de werking van microben en parasieten die niet kunnen overleven bij hoge temperaturen. Soms treedt deze temperatuurstijging op tijdens intense inspanningen tijdens een periode van hoge hitte, of overmatige blootstelling aan de zon of een hormonale stoornis. Maar het kan ook de manifestatie zijn van de effecten van bepaalde medicijnen.
Van 4 verschillende soorten koorts:
1- Koorts met hoge temperatuur:
Het belangrijkste symptoom van koorts is een temperatuurstijging boven 38 ° C. Maar afhankelijk van het geval dragen andere symptomen vaak bij aan deze temperatuurverandering.
2- Koorts met plotselinge hoge temperatuur:
Soms kan koorts zich uiten als een plotselinge temperatuurstijging na een zeer dorstig gevoel met grote angst en een droge huid.
3- Koorts met gemiddelde temperatuur:
De koorts kan zich ook manifesteren door een opeenvolging van bleekheid en roodheid, met een temperatuur van ongeveer 38,5 ° C. Een ander type symptoom is ernstige vermoeidheid die gepaard gaat met een droge mond en een gevoel van dorst en zware koude rillingen.
4- Koorts en stijfheid:
Soms komen pijn, zwaar zweten en tremoren voor bij een koortsige persoon. Om het lichaam op een hoge temperatuur te houden, zorgt een gebied van de hersenen dat de hypothalamus wordt genoemd ervoor dat spieren samentrekken, trillingen komen voort uit dit mechanisme. Vervolgens, zodat de temperatuur weer normaal kan worden, komt er warmte vrij door transpiratie. In zeer zeldzame gevallen kunnen ook stroperig zweet en een onaangename geur uit het lichaam van de patiënt komen. Bij sommige kinderen, vooral baby’s jonger dan 3 maanden, kan koorts gepaard gaan met toevallen.
De 4 verschillende homeopathische middelen tegen koorts:
- Aconite 9CH een dosis die 3 uur en daarna 6 uur later moet worden herhaald voor alle plotseling optredende koorts, zeer hoog vanaf het begin (40 °), met sterke dorst maar zonder zweten.
- Belladonna 9CH 5 korrels om de twee uur in geval van plotseling optredende koorts, vanaf het begin zeer hoog (39-40 ° C) met hevig zweten en intense dorst; het gezicht is scharlakenrood, de ogen zijn schitterend, de pupillen verwijdend, de blik gefixeerd, alsof ze bevroren was. De slaap is onrustig, bevolkt met nachtmerries.
- Gelsemium 7CH 2 korrels 3 keer per dag als de koorts geen dorst veroorzaakt, maar de patiënt als versuft, versuft en slaperig achterlaat.
- Ferrum phosphoricum 9CH 5 korrels 4 keer per dag voor “lichte koorts” (38,5 ° C), langzaam bezinken, met een droge hoest. Het gezicht is bleek, de handen bezweet, de dorst matig. Bij een kind kan deze remedie het begin van otitis verkorten.
Soms is het essentieel om een arts te raadplegen om de ziekte in kwestie te vinden:
Bij een kind, koorts die langer dan 2 dagen aanhoudt en stijgt boven 39 ° C, vereist altijd medisch advies. Als de temperatuur boven de 40 ° C stijgt, moet de patiënt ongeacht de leeftijd door een arts worden onderzocht.
Zoals we al hebben opgemerkt, is het doel van de homeopathische arts om de patiënt te behandelen en niet zijn koorts in het bijzonder. Koorts is slechts een symptoom, en om het te isoleren van de rest van het ziektebeeld, is het onthoofden van een verdedigingsproces, een reactie van het immuunsysteem. De aangepaste homeopathische geneeskunde begeleidt, kanaliseert en optimaliseert dit proces. Het moet zo snel mogelijk bij de eerste symptomen worden voorgeschreven. Het medicijn moet natuurlijk snel worden verlicht en vergezeld gaan van hygiënisch-dieetmaatregelen.
Als koorts zeer resistent is en ondanks de verschillende behandelingen die zijn ondernomen niet verder gaat, moet de patiënt altijd een arts raadplegen, zelfs als geen van de bovenstaande symptomen optreedt.
