Wat is een chemotype etherische olie?

Duik in de fascinerende wereld van chemotype essentiële oliën en ontdek hoe HECT aromatherapie een revolutie teweegbrengt in natuurlijke huidverzorging. In dit artikel verkennen we het concept van chemotype, een belangrijk criterium voor het kiezen van essentiële oliën van hoge kwaliteit, die hun werkzaamheid en veiligheid garanderen. Leer onderscheid te maken tussen de verschillende biochemische verbindingen, zoals monoterpenolen en sesquiterpenolen, en begrijp hun invloed op de gezondheid. Of je nu een aromatherapieliefhebber bent of een nieuwsgierige beginner, deze diepgaande gids biedt een duidelijk en wetenschappelijk begrip van hoe chemotype essentiële oliën kunnen worden gebruikt voor een optimaal welzijn. Ga mee op aromatische ontdekkingsreis en verrijk je kennis van de krachtige deugden van de natuur.

Wat is een chemotype essentiële olie of CTEO in aromatherapie?

Na een geleidelijke evolutie in het onderzoek bereiktede moderne aromatherapie haar maturiteit in 1980, het moment waarop biochemici de actieve bestanddelen uit moleculen isoleerden. Dr. Pierre Franchomme hielp met zijn concept van het chemotype de identificatie van de actieve ingrediënten in de gebruikte extracten te verbeteren. Vanaf dat moment verdubbelde de wetenschap haar onderzoek in de fytologie.

Wat is een chemotype?

Het chemotype van een essentiële olie (E.O.) wordt gedefinieerd door het niveau van de molecule die het meest aanwezig is in een essentiële olie. Het is essentieel om vertrouwd te zijn met het begrip“chemotype“, ook bekend als chemotype. Een gedefinieerd biochemisch ras, zodra je begint te praten overaromatherapie. Deze verduidelijking van deessentiële olie maakt het uiteindelijk mogelijk om de biochemisch actieve molecule(s) in een aantal klinisch bestudeerde pathologieën te definiëren.

Een van de vele voorbeelden zal helpen om dit fundamentele concept, geïntroduceerd door Pierre Franchomme , te illustreren :

THYME is een plant die veel gebruikt wordt voor de therapeutische eigenschappen van zijn essentiële olie. Natuurlijk zijn er veel biotopen waar deze plantensoort gedijt.

• 1e chemotype: Tijm met thymol: Thymus vulgaris CT thymol (deze E.O. bevat ongeveer 40% thymol, wat het chemotype definieert)
• 2e chemotype: thijm met thymol: Thymus vulgaris CT thujanol (dit E.O. bevat ongeveer 50% thujanol, wat bepalend is voor het chemotype)
• 3e chemotype: Tijm linalool: Thymus vulgaris CT linalol (bevat ongeveer 60% linalool, wat bepalend is voor het chemotype)

Een molecuul wordt over het algemeen alleen opgenomen in een E.H. als het meer dan 10% is.

De precisie van het chemotype en de Latijnse wetenschappelijke naam worden veel gebruikt in wetenschappelijke en academische publicaties. Ze helpen ons te begrijpen hoe essentiële oliën werken en bevorderen zo het gebruik van aromatherapie, een natuurlijke, krachtige en effectieve therapievorm. Deze identificatie onthult ook de kwaliteit van de essentiële olie. Zonder deze informatie op de verpakking is de kwaliteit van de essentiële olie waarschijnlijk slecht.

Het chemotype identificeren :

In de aromatherapie identificeert het chemotype de chemische variaties in secundaire metabolieten binnen dezelfde soort. Deze variaties worden beïnvloed door omgevingsfactoren zoals hoogte, zonneschijn, temperatuur en vochtigheid. Als gevolg hiervan kunnen twee planten van dezelfde soort, ondanks dat ze gelijkaardige genotypes en morfologieën hebben, significant verschillende chemische samenstellingen hebben. Dit is een zeer belangrijk concept in de aromatherapie.

Een aromatische plant zal totaal verschillende essentiële oliën produceren, afhankelijk van waar hij geoogst wordt of waar hij vandaan komt. Biochemisch verschillende chemotypes hebben niet alleen verschillende therapeutische activiteiten, maar ook zeer verschillende toxiciteiten.

Een essence kan uit elk orgaan geëxtraheerd worden, zolang het de structuren heeft om het te produceren. Veel E.H.’s komen uit bloemen, bladeren, zaden, vruchten, wortelstokken enzovoort. Dezelfde plant uit dezelfde biotoop kan essences synthetiseren met zeer verschillende samenstellingen en geuren, afhankelijk van het producerende orgaan in kwestie.

Het bekendste voorbeeld is de bittere sinaasappelboom, waarvan 3 verschillende E.O.’s kunnen worden geëxtraheerd. De bladeren gevenpetit grain bigarade E.O., de bloemen gevenneroli E.O., terwijl de schil van de vrucht bittere sinaasappelschil essence geeft.

Om het belang van het chemotype in aromatherapie te illustreren, nemen we het specifieke voorbeeld van de essentiële olie van Tijm. Afhankelijk van het chemotype kan Thymus vulgaris essentiële oliën produceren met radicaal verschillende chemische samenstellingen. Thymol Tijm is bijvoorbeeld een krachtig antibacterieel middel, terwijl Linalol Tijm milder is en gebruikt wordt voor zijn verzachtende eigenschappen. Dit onderscheid benadrukt hoe belangrijk het is om het juiste chemotype te kiezen voor een specifieke behandeling, en laat zien hoe omgevingsfactoren zoals klimaat en bodem de biochemische samenstelling van planten beïnvloeden. Klinische studies hebben aangetoond dat het juiste gebruik van deze chemotypen kan leiden tot meer gerichte en effectieve therapeutische resultaten.

Wat betekent de term HECT?

Het is essentieel om hoogwaardige essentiële oliën te gebruiken die 100% puur en natuurlijk zijn, met een geverifieerde oorsprong en chemotype. Deze oliën mogen niet gedetermineerd zijn en moeten de EOBBD aanduiding dragen, die hun botanische en biochemische definitie garandeert. Sommige laboratoria gebruiken ook het HECT label, vergelijkbaar met EOBBD, om de botanische en biochemische kwaliteit van essentiële oliën te garanderen.

Een gebrek aan kennis van dit essentiële concept en een gebrek aan precisie kunnen leiden tot therapeutische mislukkingen en zelfs toxiciteit bij sommige essentiële oliën. Een studie gebaseerd op kennis en ervaring maakt een optimaal gebruik van de therapeutische kracht van HECT’s mogelijk. Dit is cruciaal voor een effectieve natuurgeneeskunde in het derde millennium.

Sommige zeer competente laboratoria hebben dit begrepen. Ze gebruiken dure en gesofisticeerde analysemethoden om een consistente, reproduceerbare en onberispelijke kwaliteit te garanderen. Alle laboratoria die gespecialiseerd zijn in aromatherapie zijn door de Franse overheid verplicht om een analysecertificaat af te leveren voor elke partij die op de markt wordt gebracht.

Alle etherische oliën die in de apotheek worden verkocht, worden geanalyseerd en gechemotypeerd door een onafhankelijk laboratorium. Dit laboratorium verstrekt een analysecertificaat dat op verzoek beschikbaar moet zijn. Dit garandeert volledige transparantie tussen de apotheker en de patiënt.

De belangrijkste biochemische families van essentiële oliën die in Aromatherapie worden gebruikt

Laten we nu de essentiële biochemische families ontdekken die het hart vormen van de aromatherapie, waarbij elke essentiële olie tot een specifieke groep behoort met unieke eigenschappen en toepassingen, die de rijkdom en diversiteit van dit fascinerende universum onthullen.

Monoterpeen alcoholen (Monoterpenolen) :

Monoterpenolen zijn een moleculaire familie van alcoholen die gekenmerkt worden door de toevoeging van een hydroxylgroep (-OH) aan een corresponderende monoterpeenkoolwaterstof (R-OH). Bekende voorbeelden zijn linalool, menthol en geraniol. Als het R-radicaal cyclisch is, wordt de molecule een fenol in plaats van een alcohol. Deze verbindingen worden vaak gevonden in verschillende essentiële oliën, vooral die van de Lamiaceae en Myrtaceae families.

Vanuit farmacologisch oogpunt hebben monoterpenolen een breed scala aan eigenschappen. Ze werken als veelzijdige infectiewerende en antibacteriële stoffen, met verschillende activiteitsniveaus. Van de geteste moleculen vertonen terpinen-4-ol en alfa-terpineol bijvoorbeeld een hoge antibacteriële activiteit. Deze verbindingen werken vaak synergetisch, waardoor hun effectiviteit toeneemt wanneer ze met andere verbindingen worden gecombineerd.

Naast hun antibacteriële eigenschappen hebben ze ook virucidale en schimmelwerende activiteiten. Sommige hebben, in combinatie met andere monoterpenen en 1,8-cineool, antivirale eigenschappen. Monoterpenolen hebben ook immunomodulerende effecten en beïnvloeden gammaglobulineniveaus. Ze kunnen werken als algemene tonica en neurotonica, waardoor ze de algehele gezondheid van het lichaam bevorderen.

Wat bijwerkingen betreft, worden de meeste monoterpenolen over het algemeen goed verdragen. Ze kunnen aan kinderen worden toegediend, met de opmerkelijke uitzondering van menthol. Menthol kan spasmen van de glottis veroorzaken vanwege de sterk samentrekkende eigenschappen.

Voorbeelden van monoterpenolen: linalool, menthol, citronellol, geraniol, thujanol-4, terpineol, borneol, terpinen-4-ol, nerol, enz.

Sesquiterpenische alcoholen (Sesquiterpenolen)

Sesquiterpenolen behoren tot de familie van sesquiterpeenalcoholen, gekenmerkt door de toevoeging van een hydroxylgroep (-OH) aan een sesquiterpeenkoolwaterstof (R-OH). Bekende voorbeelden zijn cedrol, sandelhout en viridiflorol. Deze verbindingen worden vaak aangetroffen in een groot aantal essentiële oliën, hoewel meestal in lage concentraties. Er zijn uitzonderingen, zoals nerolidol in bepaalde variëteiten van Melaleuca quinquenervia, waar het 80-90% van het chemotype uitmaakt.

Farmacologisch gezien hebben sesquiterpenolen verschillende eigenschappen. Ze werken als algemene ontstekingsremmers en tonicums en hebben ook matige antimicrobiële eigenschappen. Hun antimicrobiële werking wordt vaak versterkt door synergie met andere stoffen met vergelijkbare activiteit. Bovendien werken ze vaak in op het algemene evenwicht van het individu.

Voorbeelden van sesquiterpenen: carotol, viridiflorol, farnesol, cedrol, bisabolol, patchoulol, santalol, eudesmol, globulol, nerolidol, sclareol, enz.

Oxiden

Terpeenoxiden zijn verbindingen waarin een zuurstofmolecuul zich bindt aan twee afzonderlijke koolstofverbindingen. Deze stoffen zijn een integraal onderdeel van veel essentiële oliën. 1,8-cineool, overheersend in de Myrtaceae, Lauraceae en Lamiaceae families, is de meest voorkomende terpeenoxide.

De therapeutische eigenschappen van deze oxiden variëren afhankelijk van hun biochemische structuur. Zo werkt 1,8-cineool mucolytisch, slijmoplossend en infectiewerend, voornamelijk op de bronchopulmonale tractus. Andere oxiden, zoals sclareol oxide, gevonden in salie, hebben oestrogeenachtige effecten. Bisabolol A en B oxiden, gevonden in matricaria, en beta-caryophyllene oxide, gevonden in zeeden, hebben ontstekingsremmende effecten.

Het is ook de moeite waard om de ongewenste effecten op te merken die specifiek zijn voor elke molecule. Ascaridool is bijvoorbeeld een giftig monoterpeenperoxide dat gevonden wordt in planten zoals Chenopodium ambrosioides en boldo (Peumus boldus).

Voorbeelden van terpeenoxiden: 1,8 cineool, ascaridool, linaloloxide, piperitonoxide, bisabololoxide, menthofuran, ascaridiol, enz.

Monoterpeenkoolwaterstoffen (Monoterpenen)

Monoterpenen zijn monoterpeenkoolwaterstoffen die in grote hoeveelheden aanwezig zijn in essentiële oliën van verschillende planten zoals citrusvruchten (Rutaceae) en naaldbomen (Abietaceae, Cupressaceae, enz.). De meest voorkomende zijn alfa-pineen, beta-pineen, limoneen, gamma-terpineen, delta-3-carene en myrceen.

Deze verbindingen hebben een breed scala aan farmacologische eigenschappen. Ze werken slijmoplossend en mucolytisch, waardoor ze de ademhaling vergemakkelijken. Ze hebben ook oxygenerende en corticosteroïde stimulerende eigenschappen. Afhankelijk van hun moleculaire specificiteit kunnen ze verschillende werkingen uitvoeren, zoals schimmelwerend, antibacterieel, antioxidant en ontstekingsremmend. Studies hebben ook hun doeltreffendheid aangetoond in de chemopreventie van kanker, met name via de activiteit van d-limoneen, perilline alcohol en geraniol.

Op het gebied van antivirale, ontstekingsremmende en pijnstillende activiteit zijn monoterpenen ook veelbelovend. Sommige van hun zuurstofderivaten hebben antibacteriële eigenschappen. Ze hebben ook antidiabetische eigenschappen, die inwerken op verschillende farmacologische doelen, zoals de insulinesignaleringsroutes. Ze kunnen ook worden gebruikt als hulpstoffen bij kankerbestrijdingstherapieën en ze vergemakkelijken de cutane absorptie van geneesmiddelen.

Het is echter van cruciaal belang om de nadelige effecten van deze stoffen op te merken. Ze kunnen dermocaustisch en revulsief zijn wanneer ze op de huid worden aangebracht. Bijzondere aandacht moet worden besteed aan niertoxiciteit bij hoge doses. Vooral limoneen is onstabiel voor oxidatie.

Voorbeelden van monoterpenen: α-pineen, limoneen, gamma-terpineen, delta-3-careen, β-pineen, camfeen, α-terpineen, paracymeen, enz.

Sesquiterpeenkoolwaterstoffen (Sesquiterpenen)

Sesquiterpenen behoren tot de categorie terpeenkoolwaterstoffen, specifiek met een molecuulformule van C15H24. Het voorvoegsel “sesqui-” betekent “anderhalve monoterpen” in het Latijn. Deze verbindingen fungeren als voorlopers van sesquiterpenoïden. Ze worden verkregen door biochemische modificaties zoals oxidatie of herschikking.

Deze moleculen worden voornamelijk geëxtraheerd uit etherische oliën. Farnesylpyrofosfaat is het beginpunt van hun biosynthese. Ze zijn alomtegenwoordig in het plantenrijk, inclusief microscopische aquatische schimmels die in zeesponzen leven. In planten fungeren ze vaak als biociden, als verdediging tegen binnendringende organismen.

Sesquiterpenen hebben vaak ontstekingsremmende en kankerwerende eigenschappen. Ze zijn ook betrokken bij verschillende metabolische functies en kunnen bioactief of zelfs toxisch zijn. Opmerkelijke voorbeelden zijn humuleen en caryofylleen, die bioactief zijn, terwijl bepaalde sesquiterpene lactonen giftig kunnen zijn, met genotoxische of embryotoxische potentie.

Ze kunnen op basis van hun structuur worden ingedeeld in categorieën zoals lineair (Farneseen), monocyclisch (Humuleen, Zingibereen), bicyclisch (Cadineen, Caryofylleen) en tricyclisch (Copaeen, Longifoleen). Afgeleide sesquiterpenoïden zijn moleculen zoals cubebol, dihydrohelenaline, farnesol (gevonden in citronella essentiële olie), patchoulol, polygodial en viridiflorol.

Voorbeelden van sesquiterpenen: humuleen, chamazuleen, zingibereen, azuleen, longifoleen, cedreen, himachaleen, caryofylleen, curcumeen, germacreen, α-farneseen, enz.

Fenolen

Terpeenfenolen behoren tot de categorie organische verbindingen met een hydroxylgroep -OH gekoppeld aan een aromatische ring. Thymol, carvacrol en eugenol worden vaak gevonden onder de monoterpeenfenolen. Ze worden voornamelijk gewonnen uit de essentiële oliën van planten zoals tijm, bonenkruid en oregano. Deze planten behoren onder andere tot de families Lamiaceae, Myrtaceae en Apiaceae.

Terpeenfenolen hebben infectiewerende eigenschappen. Ze werken als bactericide, virucide, antischimmel en parasiticide. Ze worden ook gebruikt als tonicum en stimulerend middel. Lokale toepassing op de huid of slijmvliezen kan ze echter bijtend maken.

De ongewenste effecten van deze stoffen zijn onder andere de bijtende werking en de risico’s bij inname, zoals slokdarmontsteking of gastritis bij langdurig gebruik. Bovendien kan een inadequaat levermetabolisme leiden tot hepatotoxiciteit. We raden daarom aan om ze te verdunnen en te combineren met andere goed verdragen essentiële oliën.

In de organische chemie worden fenolen gekenmerkt door een koolwaterstofareen dat is verbonden met een of meer hydroxylgroepen. Ze omvatten ook polyfenolen, die meer dan één fenolring bevatten. Hoewel deze verbindingen cruciaal zijn voor de biochemische afweer in bepaalde plantensoorten, kunnen ze giftig zijn voor mensen en andere dieren en fungeren ze als milieuverontreinigende stoffen.

Fenol is de eenvoudigste molecule in deze familie en vormt de basis voor de productie van veel andere verbindingen en producten in de chemische industrie. Natuurlijke fenolen zijn producten van het metabolisme van planten en kunnen worden ingedeeld in verschillende families zoals fenolzuren, flavonoïden, anthocyanen en tanninen.

Voorbeelden van fenolen: thymol, carvacrol, eugenol, guaiacol, enz.

Aldehyden

Voorbeelden van aromatische aldehyden: Cinnamaldehyde, benzaldehyde, cuminaldehyde, citronellal, etc.

Esters

Terpeenesters zijn een klasse organische verbindingen die behoren tot de moleculaire esterfamilie. De structuur van deze moleculen bestaat uit een koolstofatoom dat dubbel gebonden is aan een zuurstofatoom en ook gebonden is aan een alkoxygroep (R’-COOR). Hun namen zijn samengesteld uit het achtervoegsel -ate voor de hoofdketen en -yl voor de alkylgroep afgeleid van de alcohol.

Deze esters zijn met name aanwezig in essentiële oliën (EO) en spelen een belangrijke rol in de aroma’s van bloemen en fruit. Opmerkelijke voorbeelden zijn linalylacetaat in muskaatsalie, geranylacetaat in tijm met het geraniolchemotype, bornylacetaat in lievevrouwebedstro en methylsalicylaat in wintergroen. Deze verbindingen zorgen vaak voor een aangename geur en dragen bij aan het organoleptische uiterlijk van voedingsmiddelen en wijnen.

Therapeutisch gezien hebben esters een voorliefde voor het zenuwstelsel en werken ze als krampstillend, pijnstillend en pijnstillend. Methylsalicylaat heeft bijvoorbeeld ontstekingsremmende eigenschappen, terwijl linalylacetaat kalmerend, ontstekingsremmend en spasmolytisch is. Esterrijke essentiële oliën zijn bijzonder geschikt voor aandoeningen van het centrale of vegetatieve zenuwstelsel.

Voorbeelden van esters: Bornyl acetaat, geranyl acetaat, linalyl acetaat, menthyl acetaat, neryl acetaat, methyl salicylaat, benzyl acetaat, eugenyl acetaat, terpenyl acetaat, myrtenyl acetaat, phloryl acetaat, isobutyl angelate, petasyl angelate, citronnellyl tiglate, linalyl isovalerate, bornyl isovalerate, benzyl benzoate, methyl methylanthranilate, methyl cinnamate, methyl methroxyanthranilate, etc.

Ethers (methylfenol ethers)

Voorbeelden van ethers: trans- en cis-anethol, methyl-chavicol, methyl-eugenol, diethylstilbestrol, β-arason, enz.

Ketonen

Ketonen worden gekenmerkt door een carbonylgroep (C=O) op een secundaire koolstof, gekoppeld aan twee andere koolstofatomen. Dit onderscheidt ze van aldehyden, waar de carbonylgroep gedragen wordt door een primaire koolstof. De algemene structuur van een keton is R-CO-R1, waarbij R en R1 koolstofketens voorstellen.

Verschillende ketonen worden gevonden in essentiële oliën die uit planten worden geëxtraheerd. Hysopolie (Hyssopus officinalis) bevat bijvoorbeeld pinocamphone en isopinocamphone. Thujon zit in de olie van ceder (Thuya occidentalis), alsem (Artemisia absinthium) en salie (Salvia officinalis). Munt (Mentha pulegium) bevat menthone, terwijl karwij (Carum carvi) en dille (Anethum graveolens) D-carvone bevatten. Andere opmerkelijke ketonen zijn borneon in rozemarijn uit de Provence (Rosmarinus officinalis camphoriferum), verbenon in rozemarijn uit Corsica (Rosmarinus officinalis verbenoniferum), diketonen in helichrysum (Helichrysum italicum) en tricetonen in Leptospermum scoparium.

Vanuit therapeutisch oogpunt hebben ketonen een aantal heilzame eigenschappen. Ze zijn vaak slijmoplossend en lipolytisch en helpen slijm op te lossen en lipiden af te breken. Sommige hebben genezende en ontstekingsremmende effecten. Sommige hebben zelfs antivirale eigenschappen. Er moet echter wel op gewezen worden dat deze verbindingen een hoge neurologische toxiciteit hebben, wat betekent dat er bijzonder voorzichtig moet worden omgegaan met het gebruik en de dosering ervan. De meeste essentiële oliën die ketonen bevatten maken deel uit van het farmaceutische monopolie.

Voorbeelden van ketonen: Carvon, menthone, verbenone, kamfer, thujone, tagetone, piperitone, pulegone, D en L carvon, acetone, methyl-nonyl ketone, italidione, artemisia cetone, cryptone, frenchone, borneone, pinocamphone, pinocarvone, germacrome, α en β-atlantone, davanone, germacrone, α en β-vetivone, aryl-tumerone, diosphenone, etc.

Lactonen

Lactonen, heterocyclische organische verbindingen, worden gekenmerkt door hun esterfunctie die geïntegreerd is in een cyclische structuur. Deze structuur is het resultaat van het lactonisatieproces, waarbij hydroxyzuren worden omgezet in ringen. Ze spelen een cruciale rol in de smaakstoffenindustrie. Ze worden vaak gebruikt als voedseladditieven. Ze worden aangetroffen in een verscheidenheid aan producten, van fruit tot zuivelproducten.

Twee veel voorkomende soorten lactonen in aromacomposities zijn γ-lactonen en δ-lactonen, ook bekend als 4-olids en 5-olids. Cyclisatie van de hydroxyzuren op positie 4 of 5 vormt deze moleculen. De lengte van de koolstofketen in deze verbindingen heeft een significante invloed op hun sensorische en aromatische eigenschappen. Deze lengte varieert meestal van vier koolstofatomen, zoals in butyrolacton, tot twaalf koolstofatomen, zoals in dodecalacton.

De aromatische profielen van lactonen zijn nauw verbonden met het aantal koolstofatomen in hun cyclische structuur. Een lacton met vijf koolstofatomen heeft bijvoorbeeld een “kruidachtige” geur. Een lacton met zeven koolstofatomen roept een “hazelnoot”-geur op. Karamel” en “kokosnoot” aroma’s verschijnen in lactonen met acht koolstofatomen. Tot slot hebben lactonen met twaalf koolstofatomen “perzik”- of “boter”-aroma’s.

Lactonen hebben ook verschillende farmacologische eigenschappen, zoals mucolytica, slijmoplossers, immunostimulanten, hepatostimulanten, cholagogica, choleretica, krampstillende middelen, anticoagulantia en sommige hebben anti-infectieuze eigenschappen. De belangrijkste lacton moleculen zijn atlantolacton, massoïa lacton, artemisine en parthenolide. Elk heeft specifieke toepassingen. Deze omvatten migrainebehandeling, krampstillende werking, bactericide activiteit en andere therapeutische toepassingen. Lactonen worden gevonden in een verscheidenheid aan essentiële oliën, waaronder lieve kamperfoelie, Roomse kamille, massoïa, laurier, rotsroos, duizendblad en matricaria kamille.

Voorbeelden van lactonen: alantolacton, artemisinine, massoïa lacton, parthenolide, enz.

Cumarines

Coumarines zijn organische verbindingen die behoren tot de familie van fenolderivaten met een benzo-alfa-pyron kern. Hun essentiële kenmerk is de aanwezigheid van een esterfunctie geïntegreerd in een cyclische structuur. Het proces van lactonisatie vormt deze structuur. Tijdens dit proces cycliseren de hydroxyzuren. Deze verbindingen zijn erg belangrijk in de smaakstoffenindustrie. Ze worden vaak gebruikt als levensmiddelenadditieven. Ze komen voor in allerlei producten, van fruit tot zuivelproducten.

Cumarines vallen uiteen in twee hoofdcategorieën: eenvoudige cumarines en complexe cumarines. Eenvoudige cumarinen zijn onder andere furanocoumarinen zoals psoralen en bergapten, en pyrannocoumarinen zoals samidine en visnadine. Bekende voorbeelden van cumarines zijn cumarine, schermiferon, esculetol, scopoletol, herniarine, maar ook warfarine of coumadin, bekend om zijn gebruik als oraal antistollingsmiddel.

Deze verbindingen komen voor in verschillende plantenfamilies, waaronder de Apiaceae, Asteraceae, Fabaceae, Rutaceae, Oleaceae, Loganiaceae, Solanaceae en Hippocastanaceae.

Deze stoffen hebben verschillende eigenschappen, waaronder ontstekingsremmende eigenschappen met vasculair tropisme en het vermogen om macrofagische proteolyse te stimuleren. Ze spelen ook een rol bij lymfedrainage, met name bij de behandeling van lymfoedeem. Opgemerkt moet worden dat het geen anticoagulantia zijn, in tegenstelling tot warfarine, dat is afgeleid van cumarines.

Furanocoumarinen zoals psoralenen en bergapten zijn fotosensibiliserend voor de huid. Hun derivaten worden gebruikt in PUVA-therapie om vitiligo en psoriasis te behandelen.

Coumarines komen veel voor in het plantenrijk, met meer dan duizend natuurlijke varianten. In de geneeskunde helpen ze bij de behandeling van lymfoedeem na een mastectomie dankzij hun effect op de lymfedrainage. Overmatig gebruik kan echter leiden tot bijwerkingen zoals misselijkheid, duizeligheid en levertoxiciteit. Het medisch gebruik is daarom beperkt.

Voorbeelden van cumarines: engelicine, schermiferon, herniarine, imperatorine, scopoletol, psoralenen, bergapten, 1,2-benzopyreen, visnadine, limettine, umbelliprenine, enz.

Ftaliden

Voorbeelden van ftaliden: 3-n-butylftalide, ligustilide, sedanolide, enz.

Wat zijn de populairste essentiële oliën?

Essentiële oliën winnen aan populariteit als een natuurlijk en effectief alternatief voor veel kwalen. Maar welke essentiële oliën worden het meest gebruikt? Hier volgt een overzicht van de meest gebruikte essentiële oliën en hun toepassingen.

Lavendel

Lavendel is een onmisbare essentiële olie. Ze wordt gebruikt voor haar ontspannende, anti-stress en ontstekingsremmende effecten. Het verlicht spierspanning, bevordert de slaap en verzacht huidirritaties.

Pepermunt

Pepermunt staat bekend om zijn verfrissende en stimulerende werking. Het wordt vaak gebruikt om hoofdpijn en misselijkheid te verzachten en om de spijsvertering te bevorderen. Bij verstuiving verfrist het de lucht.

Eucalyptus

Essentiële olie van eucalyptus wordt gebruikt vanwege het decongestieve effect. Ze wordt vaak gebruikt bij verkoudheid, sinusitis en spierpijn. Bij verstuiving zuivert het de lucht.

Tea tree

De essentiële olie van tea tree staat bekend om zijn antibacteriële en schimmelwerende eigenschappen. Het wordt vaak gebruikt om huidaandoeningen zoals acne en eczeem te behandelen. Het versterkt ook het immuunsysteem.

Citroen

Essentiële olie van citroen wordt gebruikt vanwege de versterkende en zuiverende effecten. Het stimuleert de spijsvertering en versterkt het immuunsysteem. Het brengt ook een frisse, aangename geur in huis.

Quiz: Test je kennis van chemotype essentiële oliën!

1. Wat is een chemotype in aromatherapie? a. Een unieke geur van essentiële olie b. De concentratie van olie in een plant c. De biochemische molecule die het meest aanwezig is in een essentiële olie
2. Waarom is het belangrijk om het chemotype van een essentiële olie te kennen? a. Om de meest aangename geur te kiezen b. Om de veiligheid en werkzaamheid van de olie te garanderen c. Om de kosten van essentiële oliën te verlagen
3. Welk label garandeert de botanische en biochemische kwaliteit van een essentiële olie? a. EOBBD b. ORGANISCH c. AOC
4. Chemotype essentiële oliën kunnen worden gebruikt voor: a. Ontspanningsdoeleinden b. Schoonheidsbehandelingen c. Diverse therapeutische toepassingen

Antwoorden : 1. c, 2. b, 3. a, 4. c

Tot slot bieden chemotype etherische oliën een precieze en effectieve benadering van aromatherapie. Het kiezen van kwaliteitsoliën met een duidelijk geïdentificeerd chemotype is cruciaal voor hun doeltreffendheid en veiligheid. We moedigen je aan om de verschillende biochemische families te verkennen en deze natuurlijke schatten op te nemen in je gezondheids- en welzijnsroutine.

Doe met ons mee! Heb je vragen over chemotype essentiële oliën? Of misschien een persoonlijke ervaring om te delen? Laat hieronder een reactie achter en sluit je aan bij onze gepassioneerde aromatherapie gemeenschap!

Referenties:

1. https://ansm.sante.fr/qui-sommes-nous/notre-perimetre/les-medicaments/p/medicaments-a-base-de-plantes-et-huiles-essentielles
2. https://www.economie.gouv.fr/dgccrf/Publications/Vie-pratique/Fiches-pratiques/Huiles-essentielles
3. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC10254628/