Alle levende wezens worden blootgesteld aan parasieten. Ze infecteren vooral huisdieren en vee. Ze zijn talrijk en gevarieerd: van teken tot vlooien, van lintwormen tot parasitaire vliegen. De gastheer en de parasieten kunnen naast elkaar bestaan zonder elkaar te schaden. Een evenwicht tussen de twee levende wezens is mogelijk. Als dit evenwicht echter wordt verstoord, kunnen parasitaire infecties optreden. De gevolgen zijn talrijk en kunnen het gedrag van je huisdier verstoren. Onze vrienden de paarden zijn hier het meest kwetsbaar voor.
Uitwendige parasieten bij paarden
Paardachtigen zijn erg gevoelig voor parasieten. Of deze nu in het lichaam zitten, zoals endoparasieten, of erbuiten: ectoparasieten. Deze laatste worden onderverdeeld in twee zeer verschillende soorten: teken en vliegen.
Teken
Teken zijn spinachtigen die veel in het wild voorkomen. Ze voeden zich met bloed door zich vast te hechten aan een gastheer en kunnen ziekten overbrengen. Bij paarden kunnen teken problemen veroorzaken zoals bloedarmoede en verschillende systemische ziekten.
Ze besmetten paarden en andere diersoorten en komen in heel Frankrijk voor. Ze brengen ongeveer een week door op hun gastheer, voeden zich met bloed en worden groter van een paar millimeter tot 2 cm, voordat ze terugkeren naar de natuur om zich in grote aantallen voort te planten.
Teken worden vooral buiten stallen gevonden, in struiken en hoog gras. Paarden pikken ze op tijdens wandelingen of in de wei of paddock. Deze parasieten jagen in een hinderlaag vanaf hoge plaatsen en laten zich op hun prooi vallen zodra ze trillingen van de grond of takken waarnemen. Het is belangrijk om te weten dat jonge teken, die bijna onzichtbaar zijn voor het blote oog, ongeveer 48 uur zoeken naar de beste plek op het paardenlichaam om zich stevig te nestelen en zich te voeden met bloed. Na ongeveer een week voeden, komen ze los, volgepropt met bloed, om hun eitjes in het wild te leggen.
Risico’s voor paarden zijn onder andere bloedverlies bij een massale besmetting, hoewel dit zeldzaam is, behalve bij verwaarloosde paarden. De beet zelf is niet ernstig, maar sommige teken, niet allemaal, kunnen ziektes overbrengen wanneer ze gebeten worden. Deze door teken overgebrachte ziekten zijn onder andere piroplasmose, de ziekte van Lyme, equiene anaplasmose, equiene infectieuze encefalitis en equiene hemorragische koorts. De symptomen variëren afhankelijk van de ziekte en kunnen koorts, lusteloosheid, gebrek aan eetlust, geelzucht, stijfheid, artritis en andere aandoeningen zijn.
Parasitaire vliegen
Paarden vallen ook ten prooi aan parasitaire vliegen. Deze insecten dringen meestal de omgeving van je paard binnen. De parasitaire vlieg verspreidt zich niet alleen in zijn leefomgeving, maar verstoort ook het dagelijks leven van je paard en kan zelfs zijn gedrag veranderen. De meest voorkomende parasitaire vliegen bij paarden zijn : Paardenvliegen, gasterophilusvliegen en miltvliegen. Deze parasitaire diptera zijn over het algemeen hematofaag. Met andere woorden, dit type vlieg voedt zich met het bloed van zijn gastheer. Hun onophoudelijke beten hebben een grote invloed op de conditie van je paarden. Ze veroorzaken niet alleen constante stress, maar kunnen ook parasitaire ziekten overbrengen.
Paardenvliegen
De daas, ook wel paardenvlieg genoemd, is een vliegend insect dat behoort tot de familie van de Tabanidae. Ze worden gekenmerkt door hun relatief grote formaat, heldere ogen en kleurrijke patronen. Deze insecten zijn actief tijdens de warmere maanden van het jaar, meestal van de lente tot de herfst, en voeden zich met het bloed van verschillende dieren, waaronder paarden.
In tegenstelling tot wat je zou denken, steken paardenvliegen niet, maar bijten ze wel. Het verschil tussen steken en bijten is belangrijk: als een insect steekt, steekt het een bijtorgaan in de huid om zich te voeden, terwijl bij bijten het insect de huid doorsnijdt om bij het bloed te komen. Paardenvliegen hebben scherpe monddelen waarmee ze kunnen bijten en een oppervlakkige wond kunnen maken waardoor ze zich voeden.
Vrouwelijke paardenvliegen voeden zich met bloed, in tegenstelling tot mannetjes. Hoewel beide geslachten zich over het algemeen voeden met nectar en zoete plantaardige stoffen, hebben vrouwtjes extra eiwitten nodig om hun eitjes te ontwikkelen. Daarom wenden ze zich tot het bloed van dieren, waaronder paarden, om aan deze eiwitbehoefte te voldoen. De mannetjes daarentegen voeden zich niet met bloed en zijn tevreden met het foerageren op de bloemen.
Naast het veroorzaken van pijn en irritatie bij paarden, kunnen paardenvliegen ook de Borrelia burgdorferi bacterie overbrengen, die verantwoordelijk is voor de ziekte van Lyme. Als een besmette daas een paard bijt, kan de bacterie via de wond worden overgedragen, wat kan leiden tot infectie. De ziekte van Lyme kan ernstige gevolgen hebben, zoals kreupelheid, gewrichtsproblemen en neurologische aandoeningen bij paarden.
Gaesterophilus
Gaesterophilus zijn gevleugelde insecten die lijken op grote hommels. De vrouwtjes van deze insecten bijten in plaats van steken en behoren tot de familie van de Tabanidae. Ze zijn actief tijdens de warmere maanden, van de lente tot de herfst, en leggen hun eitjes op de vacht van paarden. De larven ontwikkelen zich in hetspijsverteringskanaal van het paard en veroorzaken een aandoening die bekend staat als digestieve myiasis.
In Europa parasiteren verschillende soorten gastropoden paardachtigen. Hun levenscyclus is vergelijkbaar, met een paar variaties. Sommige leggen hun eitjes in de omgeving, terwijl andere ze afzetten op het haar van de paarden. De larven worden voornamelijk gevonden in de maag, twaalfvingerige darm of het rectum.
De eitjes zijn kleine, langwerpige, witachtige elementen van 1 tot 2 mm die vastzitten op verschillende delen van het lichaam, zoals de ledematen, het hoofd, de schouders of de flanken. Nadat ze zijn uitgekomen, komen de larven in het spijsverteringskanaal van het paard terecht door te likken, door de huid te trekken of door voedsel op te eten. Ze hechten zich vast aan verschillende delen van het spijsverteringskanaal en veroorzaken oppervlakkige zweren om zich te voeden.
Na een paar maanden worden de larven uitgescheiden in de ontlasting. Ze verpoppen zich in de grond voordat ze volwassen gastropoden worden.
Hoewel gasterophilosis veel voorkomt in Europa, wordt het over het algemeen niet als een ernstige ziekte beschouwd. De meeste besmette paarden zijn asymptomatisch, maar sommige kunnen een ontsteking in de mond, maag- en darmzweren of andere problemen ontwikkelen. De diagnose kan worden gesteld door het waarnemen van eitjes op de vacht van het paard, larven in uitwerpselen, endoscopie van de spijsvertering of bloed-/fecaltests.
Platte vliegen
Hippobosca equina, beter bekend als paardennijlpaard, platvlieg of spinvlieg, is een parasiet die voornamelijk voorkomt op paarden. Hij nestelt zich vaak onder de staart of aan de binnenkant van de dijen en beweegt zich voort als een spin. Hoewel hij af en toe voorkomt bij runderen en schapen, is hij in Frankrijk meer verspreid in de zuidelijke departementen.
Deze vlieg heeft een plat, robuust lichaam, geel en bruin van kleur, met een bijtende slurf. De voortplanting is uniek: vrouwtjes leggen geen eieren. In plaats daarvan ontwikkelen de larven zich en komen ze uit in de baarmoeder, voordat ze als pop op de grond worden uitgeworpen. Gemiddeld produceert één vrouwtje 5 tot 6 poppen.
De beet van het nijlpaard is pijnlijk voor paarden, maar lijkt geen ziekteverwekkers over te brengen. De diagnose wordt gesteld door directe observatie, vooral rond de anus, de perineale regio, tussen de dijen, de schede of de uier.
Wat behandeling en preventie betreft, zijn deze vliegen moeilijk te bestrijden. Ze hebben sterke klauwen die zich stevig vasthechten aan de huid. Methoden zijn onder andere handmatig verwijderen, het aanbrengen van insectwerende middelen en het gebruik van insecticiden, hoewel preventie moeilijk is omdat de poppen in de omgeving verblijven en andere dierlijke gastheren de volwassen parasieten kunnen herbergen.
Hippobossen zijn diptera van de familie Hippoboscidae, hematofage parasieten van vogels en zoogdieren. Hun etymologie komt van het Griekse ἱπποβοσκός (hippoboskós), wat “dat paarden fokt” betekent. Hun gedrag wordt gekenmerkt door een langzame vlucht en het vermogen om diagonaal over hun gastheer te bewegen. Ze zijn bestand tegen klappen en hebben een hekel aan water, en woekeren in de zomermaanden.
Hippobosca equina komt vooral voor op verschillende gastheren, waaronder paarden, honden en mensen. Ze komen oorspronkelijk uit Europa en Noord-Afrika, maar zijn samen met de mens over de hele wereld gemigreerd.
Miltvliegen
Stomoxys calcitrans, ook bekend als stomox, bijtvlieg, koolvlieg of paardenflegmavlieg, is een diptera uit de familie Muscidae. Hij is uniek in zijn familie en is hematofaag, hij voedt zich met het bloed van zoogdieren. Deze soort is vooral gevreesd in de veehouderij vanwege zijn vermogen om miltvuur, een ernstige infectie, over te brengen.
Hij leeft meestal in landelijke gebieden en veestallen zoals stallen. Hij legt zijn eitjes in mest en mest en produceert coprofage larven. Als volwassene is hij te herkennen aan zijn zwarte, puntige slurf en wordt hij ook wel de stalvlieg genoemd.
De ontwikkelingsperiode van de larven varieert van 10 tot 80 dagen, afhankelijk van de temperatuur. Naast miltvuur zijn deze vliegen vectoren van verschillende ziekteverwekkers, waaronder het equine infectieuze anemie virus, Afrikaanse varkenspest, West-Nijl koorts en Rift Valley koorts. Ze brengen ook rickettsiae, andere bacteriën en parasieten over zoals Trypanosoma spp. en Besnoitia spp. en zijn tussengastheren voor de nematode Habronema microstoma.
Deze vliegen worden over het algemeen bestreden op boerderijen met insecticiden, hoewel minder giftige alternatieven zoals etherische oliën worden onderzocht. Deze vliegen leven soms samen met Stomoxys niger, een nauw verwante soort die ook hemoparasieten overbrengt.
Stomoxes, die 6 tot 8 millimeter groot zijn, lijken op huisvliegen maar zijn te herkennen aan hun twee grote rode en bruine ogen en zwarte poten. Hun beten zijn pijnlijk voor mensen en kunnen bacteriële en virale ziekten overbrengen. Ze hebben een aanzienlijke impact op veehouderijen en veroorzaken stress en economische verliezen. Hun levenscyclus varieert van 12 tot 60 dagen, afhankelijk van de temperatuur.
Culicoïdes
Culicoïdes zijn kleine bijtende muggen die de belangrijkste boosdoeners zijn achter equine recurrent summer dermatitis (ERDS), een veel voorkomende huidaandoening bij paarden. Deze insecten zijn vooral actief van april tot oktober en veroorzaken bij sommige paarden een huidallergie die gekenmerkt wordt door korstige laesies op de manen, nek en staart. De symptomen verschijnen vaak vanaf de leeftijd van 3 jaar, met een sterke genetische predispositie die wijst op een mogelijke erfelijkheid.
Helaas bestaat er geen genezing voor paarden die lijden aan EERD; het voorkomen van beten blijft de enige oplossing. Dit omvat het gebruik vaninsectwerende middelen, het vermijden van piekmomenten van culicoïdes en het gebruik van beschermende dekens. EERD is een chronische inflammatoire huidziekte die seizoensgebonden is en vaak verergert na verloop van tijd. Het wordt veroorzaakt door overgevoeligheid voor de allergenen die aanwezig zijn in het speeksel van Culicoïdes, waarvan de vrouwtjes de bijters zijn.
Klinische symptomen zijn papels (puistjes) die uitgroeien tot korsten en gebieden met alopecia (haaruitval) als gevolg van intens krabben. De laesies zitten vooral op de rug, vooral aan de basis van de staart, de nek en soms de oren. Na verloop van tijd wordt de beschadigde huid dikker en groeit het haar niet meer terug, waardoor de ziekte chronisch wordt.
Paarden die lijden aan DERE vertonen de eerste tekenen tussen de 2 en 6 jaar oud. De prevalentie is vooral hoog bij IJslandse paarden die in Frankrijk zijn geïmporteerd, waarschijnlijk door een gebrek aan vroege blootstelling aan allergenen. De ziekte wordt beïnvloed door genetische aanleg en omgevingsfactoren zoals temperatuur en vochtigheid, die de proliferatie van culicoïdes bevorderen.
De diagnose van EERD is gebaseerd op de symptomen en hun seizoensgebonden patroon. Huidbiopsieën en intradermale reactietests kunnen worden uitgevoerd om de allergische aard van de laesies te bevestigen.
Hoe kom ik van parasitaire vliegen af?
Voor je eigen welzijn, beste ruiter, en dat van onze paardenvrienden, is het essentieel om van deze vliegen af te komen. Er zijn een paar behandelingen en goede praktijken die je kunt gebruiken om je kudde van deze parasieten te verlossen.
Flymax Derm Audevard 400ml is ideaal voor de verzorging van je hengsten, merries en veulens. Deze 3-werkende spray bestrijdt effectief zomerse dermatitis veroorzaakt door vliegen. De formulering maakt het zowel een afweermiddel als een verzorgingsproduct. Flymax Derm behandelt beten dankzij de verzachtende werking op jeuk. Deze behandeling weert een groot aantal insecten af, waaronder vliegen, muggen, paardenvliegen, teken, culicoïdes en andere uitwendige parasieten..
Om de werking van je spray aan te vullen, kun je ADHOC Gel Local Equine Care 600g gebruiken. Deze gel met 100% plantaardige actieve ingrediënten is ontworpen voor lokale toepassing, d.w.z. gebieden die gevoelig zijn voor parasitaire aantasting. Deze behandeling is bedoeld voor de haarloze delen van het lichaam van je dier. Met andere woorden, uiers van merries, oren van veulens en neusgangen. In feite is deze gel samengesteld om alle soorten parasieten op afstand te houden. Je zult een gezonde kudde hebben!
Houdt teken op afstand
Om paarden te beschermen tegen teken, is het essentieel om je te richten op preventie. Paarden weghouden van teken is haalbaarder dan andersom. Het is aan te raden om struikgewas in paddocks te vermijden, afstand te houden tussen heggen en afrasteringen en heggen te snoeien om te voorkomen dat takken paarden kunnen bereiken. Als je in het bos loopt, kun je het beste voorkomen dat je tegen takken oploopt.
Helaas zijn er geen specifieke anti-teekmiddelen voor paarden, in tegenstelling tot voor honden en katten. Dimeticone is echter veelbelovend. Dimeticone, een siliconenolie, omhult en immobiliseert kruipende parasieten zoals teken zonder pesticiden te gebruiken. Het is effectief bij de preventie, vooral in de 48 uur voordat een teek bijt.
Het verwijderen van teken op paarden vereist zorgvuldige inspectie. Teken zetten zich vaak vast op dunne plekken of huidplooien. Het is cruciaal om de kop van de teek, die diep in de huid verankerd zit, te verwijderen om de vorming van onderhuidse cysten te voorkomen.
Gebruik een tekentang om deze parasieten te verwijderen zonder overmatige injectie van hun speeksel te veroorzaken. Witte azijn doodt teken niet, dus verbrand ze na het verwijderen om ze effectief te verwijderen. Je kunt essentiële oliën gebruiken zoals cade olie, eucalyptus olie, Tea Tree olie, echte lavendel olie, kruidnagel olie en citroengras olie, hoewel deze minder effectief zijn. Er zijn geen specifieke geuren waarvan bewezen is dat ze teken afweren.
De bestrijding van teken is cruciaal gezien de ernstige ziektes die ze kunnen overbrengen op paarden. Ondanks de moeilijkheid van deze bestrijding vanwege de veerkracht en overvloedige aanwezigheid van teken, blijft preventie de meest effectieve strategie.
Vliegen afweren
Behandeling tegen gasterofielen omvat het gebruik van effectieve ontwormingsmiddelen, vaak opgenomen in standaard ontwormingsprotocollen. Om besmetting te voorkomen, is het aan te raden om de eitjes uit de vacht te verwijderen met een fijne kam of om de vacht te wassen met een verdund insecticide.
Maatregelen om paardenvliegen en de ziekte van Lyme te voorkomen zijn onder andere het gebruik van afweermiddelen, het plaatsen van daasvallen, het vermijden van besmette gebieden en het schoonhouden van de omgeving.
Voor platvliegen bestaan de vermijdingsmethoden uithet handmatig verwijderen, hetaanbrengen van afweermiddelen ofinsecticiden. Het is echter niet mogelijk om deze parasiet in bepaalde regio’s volledig te voorkomen.
Het voorkomen van RESD (recurrent equine summer dermatitis) bestaat uit het vermijden van culicoïdesbeten door het gebruik van met insecticide geïmpregneerde muskietennetten, het vermijden van vochtige weiden en het gebruik van muskietendekens.
Bij het kiezen van een vliegenmasker voor een paard is het belangrijk om de volgende opties te overwegen:
- Met of zonder neusbeschermer.
- Met of zonder oorbescherming.
- Volledige kap die ogen, oren en neusgaten bedekt.
Vliegendekens voor paarden kunnen de romp, nek, buik, staart en andere gevoelige gebieden beschermen. Het is essentieel om een geschikte maat en comfortabel materiaal te kiezen. Gebruik natuurlijke insectwerende middelen op basis van citronella en essentiële oliën om vliegen af te weren. Breng ze regelmatig aan om hun effectiviteit te behouden. Voer regelmatig onderhoud uit om vliegen in de stal te weren. Dit omvat het verwijderen van etensresten, het schoonmaken van de voederbakken en het gebruik van insectenwerende schoonmaakmiddelen.
A découvrir dans la même thématique
Hydrateer je huisdier goed voor deze zomer
Behandel hondendermatofyten (hondenschimmels) op natuurlijke wijze
Mijn bank zit onder de hondenharen, wat moet ik doen?
Aarzel niet om uw hond probiotica te geven!
Mijn hond heeft een slechte adem, wat zijn de natuurlijke oplossingen?
Natuurlijke remedies om angst bij honden en katten te verminderen