Rode wijnstok: de plant voor lichte benen

De rode wijnstok(Vitis vinifera L.), een lid van de Vitaceae-familie, is een plant die wereldwijd op grote schaal wordt geteeld, voornamelijk voor de productie van wijn en tafeldruiven. Naast de belangrijke economische rol in de wijnindustrie, heeft de rode wijnstok echter ook steeds meer belangstelling gekregen voor zijn therapeutische en medicinale eigenschappen. De bladeren van de rode wijnstok bevatten een concentratie fenolische verbindingen, met name flavonoïden en anthocyanen, die bekend staan om hun antioxiderende, ontstekingsremmende en venotonische werking. Fytotherapie maakt al lang gebruik van deze bioactieve bestanddelen om veneuze circulatiestoornissen te behandelen, in het bijzonder chronische veneuze insufficiëntie, die wordt gekenmerkt door een slechte bloedcirculatie in de benen.

Presentatie en oorsprong

Vitis vinifera, beter bekend als de gecultiveerde wijnstok, behoort tot de Vitaceae-familie en komt oorspronkelijk uit gematigde streken van de Oude Wereld, van Zuidoost-Europa tot Centraal-Azië. Tegenwoordig wordt de wijnstok op elk continent geteeld, behalve op Antarctica. Deze klimplant gebruikt ranken om zich vast te klampen aan zijn steunen en zijn stengels kunnen tot zes meter lang worden. De wijnstok wordt voornamelijk gekweekt voor zijn vruchten in trossen, de druif, die vers kan worden gegeten, gedroogd of gefermenteerd om wijn te maken.

De druif is vooral bekend voor de productie van wijn en tafeldruiven, maar wordt ook gebruikt in de fytotherapie voor zijn voordelen voor de bloedsomloop. De druif onderscheidt zich door zijn bladverliezende bladeren en trossen bessen, waarvan de kleur varieert naargelang de variëteit. In de fytotherapie wordt de rode wijnstok gebruikt voor zijn adstringerende en ontstekingsremmende eigenschappen, voornamelijk door de aanwezigheid vananthocyanen en flavonoïden. Deze stoffen verbeteren de veneuze tonus en worden gebruikt om aandoeningen van de bloedsomloop te behandelen, zoals spataderen, aambeien en rosacea.

Samenstelling en eigenschappen van de rode wijnstok als geneeskrachtige plant

Rode wijnstok wordt al eeuwenlang gebruikt in de fytotherapie en wordt gewaardeerd om zijn gunstige effecten op de bloedsomloop en de bescherming van het vaatstelsel. De eigenschappen zijn voornamelijk gekoppeld aan de rijkdom aan bioactieve bestanddelen, die de plant antioxiderende, aderotonische en ontstekingsremmende eigenschappen geven. Laten we meer te weten komen over de elementen waaruit deze plant bestaat en hun invloed op de gezondheid.

Welke bestanddelen bevat de rode wijnstok?

De bladeren en zaden van de rode wijnstok bevatten een hoge concentratie fenolische stoffen, met name flavonoïden, anthocyanen en tanninen, die de plant venotonische en antioxiderende eigenschappen geven. Deze stoffen beschermen de haarvaten en aderen, verbeteren de bloedcirculatie en verminderen oedeem.
Rode druivenschillen zijn ook bijzonder rijk aan resveratrol, een antioxidant die bekend staat om zijn beschermende effecten op het cardiovasculaire systeem en zijn rol in het voorkomen van celveroudering.

Oligo-proanthocyanidinen (OPC’s), aanwezig in de pitten, helpen ook om cellen te beschermen tegen oxidatie en worden onderzocht op hun invloed op cardiovasculaire gezondheid. Rode wijnstok en zijn bioactieve bestanddelen bieden daarom een breed scala aan therapeutische toepassingen, met name in de fytotherapie, om het vasculaire systeem te versterken en de bloedcirculatie te verbeteren.

Wat zijn de therapeutische eigenschappen van rode wijnstok?

Rode wijnstok heeft beschermende en stimulerende effecten op kleine bloedvaten, waardoor oedeem effectief wordt verminderd. Het Europees Geneesmiddelenbureau erkent het beproefde gebruik van de bladeren bij de behandeling van chronische veneuze insufficiëntie, gekenmerkt door symptomen zoals spataderen, het gevoel van zware benen, vermoeidheid, krampen en jeuk. Bovendien worden bladeren van de rode wijnstok traditioneel gebruikt om aambeien te verlichten en zo de kwetsbaarheid van de haarvaten te behandelen.

De bladeren, die rijk zijn aan anthocyanosiden en flavonoïden (quercetine, kaempferol), hebben eigenschappen die vergelijkbaar zijn met die van vitamine P, waardoor ze de bloedvatwanden versterken en zwellingen verminderen. Dierstudies hebben aangetoond dat extracten van de rode wijnstok de collageenvezels in de haarvaten versterken en zo hun weerstand verbeteren.

Rode wijnstokpitten bevatten oligo-proanthocyanidinen (OPC’s), die antioxiderende eigenschappen hebben en cellen beschermen tegen oxidatie. Studies naar deze verbindingen hebben hun waarde aangetoond bij het voorkomen van hart- en vaatziekten en het verminderen van postoperatief oedeem.

De schil van rode druiven is rijk aan resveratrol, een krachtige antioxidant en ontstekingsremmer. Deze stof wordt gebruikt om stofwisselingsziekten en leeftijdsgerelateerde aandoeningen te voorkomen. Producten op basis van rode wijnstok, in verschillende galenische vormen, zijn effectief bij de behandeling van veneuze en capillaire doorbloedingsstoornissen.

Hoe moet het gebruikt worden?

Rode wijnstok wordt in verschillende vormen gebruikt in de fytotherapie, waaronder kruidenthee, vaste preparaten voor oraal gebruik en halfvaste crèmes voor gebruik op de huid. De aanbevolen dosering voor een volwassene ligt tussen 360 en 720 mg droog extract, oraal ingenomen voor een aanbevolen periode van 12 weken.

Gebruik en toediening

In de fytotherapie wordt rode wijnstok in verschillende vormen geconsumeerd:

• Kruidenthee: infusie van 5 tot 10 g gedroogde bladeren in 250 ml water, twee keer per dag.
• Als crème: één tot drie keer per dag plaatselijk een zacht extract aanbrengen. Breng één tot drie keer per dag een dun laagje aan op de aangedane plek.
• In capsules of gedroogde extracten: dosis van 270 tot 720 mg per dag naar behoefte.

De eerste effecten treden meestal op na 4 weken behandeling en een kuur kan tot 12 weken duren. Voor de behandeling van aambeien of capillaire fragiliteit worden dezelfde kruidenthee en hetzelfde droge extract gebruikt, met een aanbevolen behandelingsperiode van één week.

Voorzorgsmaatregelen en contra-indicaties

Rode wijnbladeren hebben één belangrijke contra-indicatie: overgevoeligheid voor de werkzame stof. Het gebruik van rode wijnstok wordt ook afgeraden voor kinderen, zwangere vrouwen en vrouwen die borstvoeding geven, vanwege een gebrek aan voldoende veiligheidsgegevens. Soms kunnen bijwerkingen optreden, zoals spijsverteringsproblemen, hoofdpijn of huidreacties (jeuk, netelroos of erytheem).
Omdat proanthocyanidinen kunnen interageren met anticoagulantia, moet de combinatie met bepaalde geneesmiddelen en planten met vergelijkbare effecten (knoflook, ginseng of warfarine) worden vermeden. Stop bovendien 15 dagen voor de operatie met het innemen ervan om elk risico op bloedingen te voorkomen.

De resveratrol die aanwezig is in rode wijnstok heeft hormonale eigenschappen, daarom wordt mensen met een geschiedenis van hormoonafhankelijke kanker geadviseerd om deze plant te vermijden. Bovendien is het aanbrengen van rode wijnstok op beschadigde huid riskant en moet je een arts raadplegen in geval van ernstige problemen zoals tromboflebitis, hevige pijn of beenzweren.

Conclusie

Dankzij het rijke gehalte aan antioxidanten en flavonoïden is rode wingerd een effectieve natuurlijke remedie om de bloedsomloop te verbeteren en het vaatstelsel te beschermen. Gebruikt in de vorm van kruidenthee, extracten of crèmes, biedt het een natuurlijke oplossing voor het verlichten van veneuze aandoeningen terwijl het cardiovasculaire ondersteuning biedt. Het gebruik moet echter zorgvuldig worden gecontroleerd, rekening houdend met mogelijke contra-indicaties en interacties met medicijnen.

Bron:

• https://www.vidal.fr/parapharmacie/phytotherapie-plantes/vigne-rouge-vitis-vinifera-tinctoria.html
• https://www.vidal.fr/maladies/coeur-circulation-veines/jambes-lourdes/phytotherapie-plantes.html