De keerzijde van ultragepersonaliseerde geneeskunde: Tussen grenzen en ongelijkheden

Ultra-gepersonaliseerde geneeskunde belooft een revolutie in gezondheidsmanagement door zorg op maat aan te bieden op basis van individuele gegevens. Op het eerste gezicht lijkt deze aanpak ideaal om ziektepreventie en -voorspelling te verbeteren. Deze futuristische visie brengt echter aanzienlijke risico’s met zich mee, zoals een overdreven vertrouwen in biologische gegevens, een depolitisering van de gezondheid en een grotere ongelijkheid in de toegang tot zorg.

Wat zijn de grenzen van ultra-gepersonaliseerde geneeskunde?

Deze benadering is gebaseerd op de perceptie dat gezondheid volledig kan worden begrepen door middel van biometrische gegevens en fysiologische metingen. Door gezondheid te reduceren tot getallen en biomarkers, worden kritieke aspecten zoals psychologisch welzijn,aanpassing aan de omgeving en individuele ervaring verwaarloosd.

Hoewel de ultragepersonaliseerde geneeskunde een allesomvattende visie op gezondheid belooft, ontbreekt vaak een holistische benadering. Deze benadering moet rekening houden met het individu als geheel, inclusief de psychosociale dimensie en de interacties tussen het fysiologische en het psychologische.

De zelfkennis die door deze technologieën wordt voorgesteld is vaak bevooroordeeld, omdat deze voornamelijk is gebaseerd op biologische gegevens die door algoritmes zijn verzameld. Dit kan leiden tot een beperkte visie op het individu, dat dan gereduceerd wordt tot zijn of haar biologische metingen.

Welke ongelijkheden worden gecreëerd door de ultragepersonaliseerde geneeskunde?

Ultra-gepersonaliseerde geneeskunde is voornamelijk gebaseerd op het verzamelen en analyseren van biometrische gegevens, zoals bloedsuiker- of cholesterolwaarden. Hoewel deze aanpak veelbelovend is, neigt het ernaar om gezondheid te reduceren tot een reeks biologische gegevens, waarbij dimensies die essentieel zijn voor een algemeen begrip van welzijn worden verwaarloosd.

Een benadering van gezondheid gereduceerd tot biologische gegevens

De biometrische benadering van de ultragepersonaliseerde geneeskunde legt de nadruk op de analyse van getallen en biomarkers als de belangrijkste indicatoren van gezondheid. Deze gekwantificeerde perceptie gaat vaak voorbij aan de complexiteit van gezondheid, die niet kan worden beperkt tot objectieve metingen. Biomarkers zijn weliswaar nuttig voor het identificeren van bepaalde fysiologische aandoeningen, maar hebben beperkingen als het gaat om het vastleggen van de diversiteit van menselijke ervaringen en contextuele factoren die van invloed zijn op de gezondheid.

Ernstige gevolgen voor de psychologische en sociale gezondheid

Door gezondheid te reduceren tot biologische gegevens, neigt deze benadering ertoe de psychologische en sociale aspecten te verwaarlozen die een cruciale rol spelen in het algehele welzijn. Een dergelijk perspectief kan leiden tot een onderschatting van de psychische stoornissen en sociale omstandigheden die de gezondheid beïnvloeden. Het niet integreren van deze dimensies kan de effectiviteit van medische interventies belemmeren en het belang van een holistische benadering voor optimaal welzijn over het hoofd zien.

Naar een depolitisering van gezondheid

De opkomst van particuliere gezondheidsdiensten, gevoed door ultra-gepersonaliseerde geneeskunde, weerspiegelt vaak het falen van het overheidsbeleid om iedereen toegankelijke en allesomvattende zorg te bieden. Deze trend draagt bij aan een afleiding van gezondheidskwesties, waardoor ze worden gereduceerd tot een individuele verantwoordelijkheid, terwijl de inherente collectieve en politieke kwesties worden verdoezeld.

Deopkomst van ultragepersonaliseerde privégezondheidszorg benadrukt de tekortkomingen van de openbare gezondheidszorgsystemen, vooral wat betreft de toegang tot gratis preventieve zorg. In het verleden boden centra voor preventieve geneeskunde gratis check-ups aan, maar de toegang tot deze diensten is beperkt, waardoor mensen zich genoodzaakt zien zich te wenden tot vaak dure particuliere opties.

De neoliberale logica van de ultragepersonaliseerde geneeskunde legt de verantwoordelijkheid voor gezondheid bij individuen en moedigt hen aan om hun welzijn autonoom te beheren. Hierdoor voelen zieken zich schuldig en wordt de sociale druk om een perfecte gezondheid te behouden versterkt. Deze individualistische benadering negeert structurele ongelijkheden en de sociale determinanten van gezondheid, waardoor ongelijkheden in de toegang tot gezondheidszorg worden geaccentueerd.

Creëert de ultragepersonaliseerde geneeskunde een medisch systeem met twee snelheden?

Toegang tot ultra-gepersonaliseerde medische technologieën is vaak beperkt tot de meest welgestelde personen, wat bijdraagt aan een tweedeling in de geneeskunde. Geavanceerde apparaten en gepersonaliseerde diensten zijn over het algemeen duur, waardoor de ongelijkheden in de toegang tot zorg nog groter worden.

Technologische vooruitgang, zoals apparaten om de gezondheid te monitoren en uitgebreide check-up diensten, zijn voornamelijk beschikbaar voor degenen die het zich kunnen veroorloven. Dit creëert een situatie waarin de rijksten profiteren van geavanceerde zorg, terwijl achtergestelde bevolkingsgroepen afhankelijk blijven van publieke gezondheidssystemen die vaak ondergefinancierd en beperkt in hun capaciteit zijn.

Sociaaleconomische barrières versterken de verschillen in het verzamelen en gebruiken van gezondheidsgegevens. Vergelijkbare sociaaleconomische profielen, waarover vaak gegevens worden verzameld, beïnvloeden analyses en aanbevelingen, waardoor de relevantie van interventies voor achtergestelde groepen wordt beperkt. Deze dynamiek versterkt de ongelijkheid op gezondheidsgebied en belemmert gelijke zorgverlening.