Eiwitrijke maaltijdvervangers bij orale suppletie

Eiwitten, belangrijke elementen van ons lichaam, spelen een fundamentele rol op verschillende gebieden. Of het nu in het eiwitdieet is of bij orale suppletie, de rol van eiwitrijke producten is het behouden van spiermassa. Het eiwitdieet of eiwitbesparend dieet heeft tot doel een energietekort te introduceren door de opname van macronutriënten: koolhydraten en lipiden te verminderen, terwijl de spiermassa behouden blijft door de eiwitopname op peil te houden. De verkregen resultaten zijn erg goed. Door deze opeenvolgende fasen neigt het naar voedselbalans.

Waar worden eiwitrijke supplementen voor gebruikt?

In Frankrijk draagt ​​proteïne ongeveer 15% bij aan de calorieën, of ongeveer 1,2 g proteïne per kg gewicht. In een eiwitdieet vertegenwoordigen deze 20 tot 25% of zelfs 30% van de calorieën.

Het voorschrijven van eiwitbesparingsregimes geniet een aanzienlijke populariteit bij de behandeling van obesitas. Het principe van deze diëten is om een ​​aanzienlijk calorietekort op te wekken door een dieet te geven dat uit veel eiwitten bestaat, om zo een te sterk negatieve stikstofbalans te vermijden. Deze diëten maken het mogelijk om een ​​vaak snel en aanzienlijk gewichtsverlies te verkrijgen (tussen 18 en 22 kg in 12 tot 15 weken). Een voorafgaande medische controle is essentieel, evenals regelmatige controle tijdens het dieet. Het voorschrijven van een eiwitbesparend dieet dient te worden voorbehouden aan personen met bewezen obesitas (BMI> 30 kg / m2) en die niet hebben gereageerd op eerdere therapie.

Eiwitsupplementen en verzadiging:

Obesitas, een actueel probleem voor de volksgezondheid, houdt vooral verband met een overbelasting van vetweefsel. De definitie ervan is gebaseerd op de bepaling van de body mass index (BMI). De prevalentie ervan neemt namelijk voortdurend toe, vooral onder kinderen. De etiologische analyse van obesitas onderscheidt het grootste deel van essentiële obesitas en het kleinere deel van secundaire en iatrogene obesitas. Obesitas is met name het gevolg van een onbalans in de energiebalans met als gevolg het opblazen van de vetreserves, waarvan de oorzaken talrijk zijn. Het wordt blootgesteld aan pathologische gevolgen die levensbedreigend kunnen zijn. De dieetbehandeling van obesitas is gebaseerd op kennis van de menselijke energiebehoefte en op uitgebreide zorg. Eiwitrijke diëten kunnen de vetmassa aanvallen zonder moe of hongerig te zijn.

De consumptie van eiwitten verbetert de verzadiging (secretie van cholecystokinine die een anorexogeen effect heeft) en helpt zo de voedselopname te verminderen.

Verzadiging en thermogenese:

Eiwitten werken door de thermogenese te verhogen, dat wil zeggen het aantal calorieën dat het lichaam verbrandt, zelfs zonder inspanning, en door de eetlust te verminderen, wat betekent dat we met dit soort dieet minder energie verbruiken en er meer wordt geëlimineerd.

Vol zijn en de basale stofwisseling (het essentiële energieverbruik van het lichaam) behouden ondanks een negatieve energiebalans, kan een goede strategie zijn om af te vallen.

Eiwitten zijn de meest verzadigende macronutriënt, omdat het een grotere thermogenese induceert, gevolgd door koolhydraten en vervolgens lipiden.

Over het algemeen werd een verhoogde verzadiging waargenomen na maaltijden met een eiwitgehalte tussen 25% en 81%.

Verhoogd thermisch effect van spijsvertering:

Bij het opnemen van voedsel heeft het energie nodig om te worden verteerd, opgenomen, opgeslagen en gebruikt. De metabolische verwerking is echter niet hetzelfde, afhankelijk van de macronutriënt. Dit komt doordat het thermische effect van proteïne beduidend hoger is dan dat van koolhydraten en vetten. Eiwit vereist 25-30% van de energie die het levert, alleen voor de spijsvertering, opname en assimilatie, terwijl koolhydraten slechts 6-8% nodig hebben en vet 2-3%. Dit betekent dat de consumptie van proteïne een hoger thermogeen effect genereert dan bij andere macronutriënten, en kan leiden tot een hogere stofwisseling en dus tot een groter vetverlies bij een dieet, maar ook tot minder vet bij een calorierijk dieet.

De eiwitaanbevelingen:

Voordat we weten hoeveel eiwitten we per dag moeten consumeren, moeten we weten hoeveel eiwit er elke dag in een man wordt afgebroken.

Bij een gezonde zittende man bereikt het katabolisme (snelheid van afbraak van lichaamseiwitten) 300 g per dag. Deze afbraak wordt dus gecompenseerd door een ongeveer gelijkwaardig anabolisme. Van de 300 g gekataboliseerd eiwit wordt 80% van het eiwit gerecycled en hergebruikt voor anabolisme. De resterende 20% wordt onomkeerbaar vernietigd en moet worden vervangen door voedsel.

De behoeften zijn iets belangrijker voor kinderen, zwangere vrouwen en atleten.

In Frankrijk werd de minimale voedingsinname (ANC) in proteïne vastgesteld op 0,83 g / kg / dag door AFSSA in 2007 (nieuw ANSES).

De ondergrens moet 10% van de totale energie-inname zijn voor de volwassen bevolking in het algemeen en 12% voor mensen met een laag energieverbruik.

De bovengrens moet 20% zijn, volgens ANSES kan deze grens voor de meeste volwassenen voldoende zijn. Wetende dat “In de huidige stand van kennis, innames tussen 0,83 en 2,2 g / kg / d proteïne als bevredigend kunnen worden beschouwd voor een volwassen persoon onder de 60”.

Volgens de LaNutrition.fr-site, de Franse maatstaf voor voeding, zou je tussen 15 en 29% van je calorie-inname in de vorm van eiwitten moeten consumeren, waarvan de helft afkomstig is van plantaardige bronnen en de andere helft van dierlijke bronnen. Of 50 g per dag voor een gemiddelde vrouw en 60 g voor een man.

Wat zijn de gevolgen van een eiwittekort?

• Vermoeidheid en haaruitval
• Broze nagels
• Verminderd gezichtsvermogen
• Breekbaarheid van het ligament
• Osteoporose
• Verminderd immuunsysteem (terugkerende infecties)

Dit dieet mag echter alleen onder medisch toezicht worden gegeven om gezondheidsproblemen te voorkomen. Daarnaast kunnen eiwitrijke producten ook ingezet worden bij eiwit-energie ondervoeding, die het gevolg is van een mismatch tussen de inname en de eiwit- en / of energiebehoefte. Deze producten, die worden gebruikt bij orale suppletie, zijn over het algemeen hypercalorisch en kunnen, al naargelang de behoeften, verrijkt zijn met of verstoken zijn van verschillende componenten zoals lactose en gluten. Er zijn tegenwoordig veel eiwitrijke producten, met veel verschillende smaken, waardoor een goede therapietrouw mogelijk is, zowel in het eiwitdieet als bij orale suppletie.

Bronnen:

• Agence Nationale de Sécurité Sanitaire de l’Alimentation, de l’Environnement et du Travail. Apport en protéines : consommation, qualité, besoins et recommandations. Synthèse du rapport de l’AFSSA. 2007
• Lanutrition.fr. Les protéines. www.lanutrition.fr. 2006 mars
• Agence nationale de sécurité sanitaire alimentation, environnement, travail (ANSES). AVIS et RAPPORTS de l’Anses relatifs à l’Actualisation des repères du PNNS : élaboration des références nutritionnelles
• Berardi JM. Precision nutrition, strategies for success. 2006
• Carrio C. CTS Nutrition. Fabrègues : CTS Edition ; 2013
• Reyna N, Moreno-Rojas R, Mendoza L, Urdaneta A, Artigas C, Reyna E, Cámara Martos F. Snack high whey protein improves the level of satiety and reduces appetite healthy women. Nutr Hosp. 2015 Oct 1;32(4):1624-8
• Bonjour JP. The dietary protein, IGF-I, skeletal health axis. Horm Mol Biol Clin Investig. 2016 Oct 1;28(1):39-53
• Pesta DH, Samuel VT. A high-protein diet for reducing body fat: mechanisms and possible caveats. Nutr Metab (Lond). 2014 Nov 19;11(1):53