Exacte medische definitie van homeopathie

Homeopathie, een tak van de geneeskunde die vaak gehuld is in mysterie en misverstanden, bestaat al meer dan 150 jaar. Er is steeds meer belangstelling voor, maar voor velen blijft het een vaag en slecht gedefinieerd concept. Tegen deze achtergrond wil dit artikel de ware principes en methoden van de homeopathie verduidelijken en de feiten van de vooroordelen scheiden.

Om te beginnen is het essentieel om bepaalde verkeerde overtuigingen die vaak rond homeopathie bestaan, te ontkrachten. In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, is homeopathie niet gewoon een kruidengeneeskunde. Het verschilt aanzienlijk van fytotherapie, aromatherapie en gemmotherapie. Evenmin is homeopathie een eenvoudige microdosisbehandeling, noch is het een praktijk die gereduceerd is tot een filosofie of mystiek. In feite is homeopathie gebaseerd op zeer specifieke principes en een rigoureuze methodologie.

Door deze thema’s aan te snijden, wil dit artikel niet alleen een duidelijk en nauwkeurig inzicht geven in homeopathie, maar ook een geïnformeerde dialoog op gang brengen over de toepassingen en doeltreffendheid ervan. Of je nu een professional in de gezondheidszorg bent, een student of gewoon nieuwsgierig, deze tekst zal licht werpen op een medische praktijk die vaak verkeerd wordt geïnterpreteerd.

Enkele misvattingen over homeopathie

Homeopathie is een plantaardig geneesmiddel:

Fout! Vandaar de verwarring die vandaag de dag nog steeds bestaat tussen homeopathie, fytotherapie, aromatherapie en gemmotherapie. Dit is een fundamentele definitiefout.

Homeopathie is de behandeling van ziekte door ziekte:

Fout! Deze kernachtige maar onnauwkeurige formulering heeft sommige mensen in staat gesteld om te beweren dat het de behandeling van het orgaan door het orgaan is. Homeopathie zou op die manier synoniem worden met “organotherapie”, een behandelingsmethode die stelt dat infinitesimale verdunningen van gezonde dierlijke organen in staat zijn om de pathologie van homologe menselijke organen te behandelen… Als dit waar was, wat een gemak en wat een revolutie! In werkelijkheid is het echter niet meer dan een slechte woordspeling en vooral een onwaarheid.

Homeopathie is een microdoseringstherapie:

Fout! Voor de meeste mensen is “homeopathisch” synoniem met “kleine hoeveelheid”. In dit geval zou het voldoende zijn om alles in infinitesimale dosissen voor te schrijven om aan homeopathie te “doen”. Deze andere definitiefout is door sommigen gecultiveerd om mensen onder de noemer homeopathie te laten voorschrijven.

Homeopathie is een filosofie, zo niet een mystieke religie:

Fout! Dit is een historische fout en een belediging voor de nagedachtenis van Hahnemann, die het op een puur experimenteel niveau plaatste.

Het is dan ook niet verwonderlijk dat, na deze fouten en onwaarheden, sommige onwetenden de homeopathie beschouwen als een charlatan-therapie.

Exacte definitie en toepassingsmethode van homeopathie

Homeopathie is een therapeutische methode die gebaseerd is op het fenomeen van gelijkaardigheid; ze bestaat erin de patiënt als geneesmiddel een stof te geven die gelijkaardig(homeo) lijden(pathos) veroorzaakt bij een gezond en/of gevoelig individu. Deze methode heeft dus 3 originele kenmerken.

Eerste originaliteit → Pathogenese :

In de afgelopen decennia hebben bepaalde auteurs achtereenvolgens de hoop symptomen op een rijtje gezet. Deze symptomen waren bovendien terug te vinden in oude boeken met homeopathisch medisch materiaal. Ze hebben kunnen aantonen dat in feite elke farmacodynamische stof, of ze nu tot het planten-, dieren- of mineralenrijk behoort, afhankelijk van haar toxiciteit, een electief tropisme heeft voor dit of dat orgaan, voor deze of die functie, voor dit of dat weefsel. Ze hebben kunnen specificeren dat ze als het ware bevoorrechte werkingsdoelen hebben.

In eerste instantie zijn het deze “pathogene doelen” die we moeten kennen. Het zal snel duidelijk worden dat hetzelfde orgaan, dezelfde functie, hetzelfde weefsel toxicologisch of farmacologisch beïnvloed kan worden door verschillende stoffen. Maar elk van deze stoffen werkt op zijn eigen specifieke manier in op de doelen in kwestie, d.w.z. op manieren die kenmerkend zijn voor de stof die wordt getest.

Ten tweede moeten we ook weten wat deze kenmerken zijn. Nu je de wederzijdse affiniteiten kent tussen bepaalde organen of fysiologische functies en bepaalde farmacodynamische stoffen, en de karakteristieke manieren waarop ze werken, zie je de derde fase van de homeopathische benadering, die op logische wijze de therapeutische mogelijkheden van de geteste stof afleidt volgens de wet van de gelijkenissen.

Tweede originaliteit → Gelijksoortig lijden:

Onder “gelijkaardig lijden” verstaat men alle veranderingen in de manier waarop de patiënt zich voelt of handelt als gevolg van zijn ziekte; d.w.z. niet alleen de pathognomonische tekenen van de te behandelen ziekten (die van de klassieke semiologie), maar ook de individuele reactionaire symptomen die eigen zijn aan elke patiënt als gevolg van zijn ziekte(die van de homeopathische semiologie).

We hebben al benadrukt dat de homeopathische semiologie de klassieke semiologie (die leidt tot een nosologische diagnose) niet vervangt, maar aanvult met specifieke, persoonlijke nuances die leiden tot de keuze van het geneesmiddel. Vanuit praktisch oogpunt moeten we onszelf meer specifieke en gedetailleerde vragen stellen, waardoor we bepaalde specifieke, individuele nuances kunnen benadrukken, die specifiek zijn voor het gedrag van elke persoon in de ziekte.

Derde originaliteit → De infinitesimale dosis:

Aangezien het aldus gedefinieerde homeopathische geneesmiddel in dezelfde richting werkt als de algemene reactiewijze van de patiënt, beschouwd als een biologische eenheid en een onlosmakelijk somato-psychisch geheel, is het essentieel om infinitesimale dosissen te gebruiken. In de praktijk mag de vraag daarom nooit zijn: “Welke homeopathische geneesmiddelen moeten voor welke nosologische aandoeningen worden gebruikt?”, maar eerder: “Welke stoffen zouden gelijkaardige symptomen veroorzaken, zowel letsel- als functionele symptomen?

Homeopathie vandaag

Het was na jaren van experimenteren dat Hahnemann tot de conclusie kwam dat, “om een snelle, zachte en blijvende verbetering te bekomen”, het meestal nodig was om lage of infinitesimale dosissen te gebruiken.

Homeopathische geneesmiddelen, bepaald volgens de methode die we net beschreven hebben, zullen in feite in dezelfde richting werken als de algemene reactiemodus van het zieke organisme, een organisme dat beschouwd wordt als een onafscheidelijke biologische, somato-psychische eenheid. Ze moeten daarom in precies de juiste dosis worden toegediend om de afweer van het lichaam te stimuleren, zonder de pathologische symptomen te verergeren.

Alles wat te maken heeft met homeopathische geneesmiddelen, die specifieke regulatoren van het organisme zijn, in tegenstelling tot conventionele geneesmiddelen die meestal dwingend of vervangend zijn, wordt gedomineerd door de notie van infinitesimale doses.

Opleiding en certificering van homeopathische artsen :

Homeopathie, als een medische discipline, vereist een gespecialiseerde opleiding en een strenge certificering voor wie het wil beoefenen. Dit deel van het artikel onderzoekt de opleidingsvereisten en het proces dat nodig is om een gecertificeerde homeopathische arts te worden, en vergelijkt de opleidingsnormen tussen verschillende landen.

Algemene opleidingsvereisten

De opleiding in homeopathie wordt over het algemeen gekenmerkt door een combinatie van diepgaande theoretische kennis en praktische ervaring. Kandidaten moeten vaak een gespecialiseerd studieprogramma volgen over onderwerpen zoals de principes van homeopathie, homeopathische medische onderwerpen, farmacologie en klinische praktijk. Deze programma’s kunnen worden aangeboden door universiteiten, scholen gespecialiseerd in alternatieve geneeskunde of homeopathische opleidingsinstituten.

Naast kennis die specifiek is voor homeopathie, is vaak ook een grondige kennis van de algemene geneeskunde vereist, wat inhoudt dat men vertrouwd moet zijn met lichaamssystemen, veel voorkomende ziekten en diagnostische principes.

Certificering en praktische vereisten

Om gecertificeerd te worden, moet een kandidaat-beoefenaar over het algemeen slagen voor een examen dat zijn of haar kennis van de homeopathie en het vermogen om deze toe te passen in een klinische omgeving beoordeelt. Deze certificering kan worden uitgereikt door nationale of internationale instanties die erkend zijn in het domein van de homeopathie.

De certificering getuigt niet alleen van de theoretische vaardigheden van de beoefenaar, maar ook van zijn of haar praktische vaardigheden, die hij of zij vaak heeft verworven tijdens stages of klinische residenties onder toezicht van ervaren beoefenaars.

Vergelijking van opleidingsnormen tussen landen

Opleiding en certificering in homeopathie verschillen aanzienlijk van land tot land. In Frankrijk bijvoorbeeld moeten artsen die homeopathie willen beoefenen vaak een bijkomende opleiding volgen na het behalen van hun diploma in algemene geneeskunde. In India wordt homeopathie erkend als een volwaardige medische discipline, met gespecialiseerde instellingen en een specifiek curriculum voor deze praktijk.

In andere landen, zoals de Verenigde Staten, wordt homeopathie niet officieel erkend als medisch beroep en kunnen beoefenaars een minder formele opleiding volgen, vaak zonder de vereiste van voorafgaande medische certificering. Dit benadrukt de diversiteit in opleidingsnormen en wettelijke erkenning van homeopathie wereldwijd.

FAQ