Wat moet er gedaan worden aan anale fissuren?

Anale fissuren zijn een veelvoorkomend gezondheidsprobleem waar vaak een taboe op rust. Ze kunnen leiden tot hevige pijn en rectale bloeding, wat de kwaliteit van leven aanzienlijk beïnvloedt. Als je je afvraagt wat je moet doen tegen anale fissuren, dan ben je hier aan het juiste adres. In dit artikel gaan we uitgebreid in op de oorzaken, symptomen, diagnose en behandelmogelijkheden van anale fissuren. Of je nu te maken hebt met een recente acute fissuur of een hardnekkige chronische fissuur, we geven je de essentiële informatie die je nodig hebt om je anale gezondheid onder controle te krijgen. Laten we beginnen met te begrijpen hoe een zorgverlener een anale fissuur vaststelt en waar je rekening mee moet houden voor een effectieve behandeling.

Hoe weet ik of ik een anale fissuur heb?

Wanneer je een arts raadpleegt over een anale fissuur, begint het diagnostische proces met een grondig interview. De arts verzamelt informatie over je klachten, de duur en de ernst ervan. Het is belangrijk om pijn, bloedingen of ongemak in de anale regio te beschrijven.

Vervolgens wordt een volledig lichamelijk onderzoek uitgevoerd. Dit omvat een grondige inspectie van de anale regio. De arts zal met de juiste medische instrumenten het getroffen gebied onderzoeken, op zoek naar duidelijke tekenen van een anale fissuur. Vaak is de fissuur al zichtbaar tijdens dit eerste lichamelijk onderzoek.

Het is ook essentieel om onderscheid te maken tussen acute en chronische fissuren, omdat dit de keuze van de behandeling kan beïnvloeden. Een acute fissuur ziet er meestal uit als een verse scheur, die een beetje lijkt op een papiersnede. Een chronische fissuur daarentegen heeft waarschijnlijk een diepere scheur en kan gepaard gaan met interne of externe weefselgroei.

Hoe herken je een anale fissuur?

Veel voorkomende symptomen zijn scherpe pijn, een branderig gevoel en bloeden tijdens de stoelgang. Sommige mensen kunnen ook anale spierspasmen ervaren en een kleine huidbult in de buurt van de fissuur zien.

Het issoms moeilijk om de symptomen van een anale fissuur te onderscheiden van die van aambeien, omdat ze elkaar kunnen overlappen. Bij een anale fissuur is de pijn echter vaak frequenter en intenser, terwijl aambeienpijn constanter kan zijn.

De rol van anaal trauma en reeds bestaande aandoeningen, zoals chronische constipatie of diarree, speelt een grote rol bij de ontwikkeling van anale fissuren. Inzicht in deze factoren is essentieel om deze pijnlijke aandoeningen beter te voorkomen en effectief te behandelen.

Locatie van de fissuur:

De locatie van de anale fissuur kan waardevolle aanwijzingen geven over de onderliggende oorzaak. Een fissuur die zich bijvoorbeeld aan de zijkant van de anale opening bevindt, in plaats van aan de voor- of achterkant, kan een teken zijn dat er een verband is met een andere medische aandoening. De ziekte van Crohn, een chronische inflammatoire darmziekte, is zo’n aandoening. In dergelijke gevallen kan de arts aanvullende diagnostische tests aanbevelen om een onderliggende aandoening op te sporen. Deze tests kunnen een anoscopie, flexibele sigmoïdoscopie en colonoscopie omvatten, waarmee de toestand van het rectum en de dikke darm grondiger kunnen worden onderzocht.

Wat kan anale fissuren veroorzaken?

Anale fissuren zijn vaak het gevolg van anaal trauma, dat kan optreden als gevolg van overmatige druk tijdens de ontlasting. De overmatige druk die wordt uitgeoefend tijdens de stoelgang kan een scheur veroorzaken in het tere anale slijmvlies, wat resulteert in een fissuur.

Bepaalde reeds bestaande aandoeningen kunnen ook bijdragen aan de ontwikkeling van anale fissuren. Zo kan chronische constipatie de ontlasting harder en moeilijker maken, waardoor het risico op anaal trauma toeneemt.

De anatomie van het anale gebied speelt ook een belangrijke rol. De aanwezigheid van anale sluitspieren, cirkelvormige spieren die de anus omgeven om de stoelgang te controleren, kan de gevoeligheid voor kloven beïnvloeden. Als deze spieren te strak gespannen zijn, kunnen ze overmatige spanning uitoefenen op het anale slijmvlies, waardoor het gemakkelijker wordt om kloven te vormen.

Hoe moeten anale fissuren worden behandeld?

De behandeling van anale fissuren hangt vaak af van de ernst en de duur ervan. In veel gevallen kunnen anale kloven spontaan of met thuisbehandelingen genezen. Om genezing te bevorderen is het essentieel om zachte ontlasting te houden. Dit kan worden bereikt door de inname van voedingsvezels te verhogen, vrij verkrijgbare ontlastingverzachters te gebruiken en voldoende te drinken. Meerdere keren per dag 10 tot 20 minuten in lauw water zitten kan ook helpen om de anale sluitspier te ontspannen en genezing te bevorderen.

Als de symptomen ondanks deze maatregelen aanhouden, is het raadzaam om een arts te raadplegen.

Hoe kan ik thuis een anale fissuur verlichten?

Hier zijn enkele eenvoudige stappen die je thuis kunt nemen om anale fissuren te verlichten en genezing te bevorderen.

Verhoog je dagelijkse vezelinname door veel vezelrijk voedsel in je dieet op te nemen, zoals fruit, groenten en volkoren graanproducten.
Voorkom uitdroging door veel water te drinken.
Probeer meer te bewegen, bijvoorbeeld door elke dag te gaan wandelen of hardlopen.
Zoek een moment van de dag waarop je comfortabel naar het toilet kunt gaan.
Stel het niet uit om naar het toilet te gaan als je daar behoefte aan hebt.
Als je vochtige doekjes gebruikt, vermijd dan producten die geparfumeerd zijn of alcohol bevatten, omdat dit ongemak of jeuk kan veroorzaken. Als je toiletpapier gebruikt, kies dan een zacht merk en wrijf niet te hard.
Week je anale gebied meerdere keren per dag in een warm bad, vooral na een stoelgang, om de spieren in de anus te ontspannen

Welke medicijnen worden voorgeschreven bij anale fissuren?

De behandeling van anale fissuren vereist vaak het gebruik van specifieke geneesmiddelen, die je huisarts kan voorschrijven om je symptomen te verlichten en de genezing te versnellen. Hier volgt een lijst met de belangrijkste geneesmiddelen die in dit verband worden gebruikt:

Laxeermiddelen: Deze medicijnen vergemakkelijken het defecatieproces door de ontlasting zachter te maken. Volwassenen met anale fissuren krijgen meestal laxeermiddelen op basis van vezels in tablet- of korrelvorm voorgeschreven. Ze werken door de ontlasting te bevochtigen, waardoor deze soepeler wordt en minder snel droogheid veroorzaakt.
Pijnstillers: Bij langdurige pijn na het poepen kan je arts gewone pijnstillers zoals paracetamol of ibuprofen aanraden, verkrijgbaar bij drogist of supermarkt. Het is essentieel dat u zich strikt houdt aan de doseringsinstructies in de bijsluiter of op de verpakking van deze geneesmiddelen.
Glycerylnitraat (GTN ): Als de symptomen na één of twee weken aanhouden, kan GTN worden voorgeschreven, een zalf die tweemaal per dag plaatselijk op het anale kanaal wordt aangebracht. Deze stof verwijdt de bloedvaten rond de anus, waardoor de bloedstroom naar de fissuur verbetert en de genezing versnelt. GTN helpt ook om de druk in het anale kanaal te verminderen, wat de pijn vermindert. De behandeling met GTN duurt over het algemeen minstens zes weken, of totdat de scheur volledig genezen is.
Plaatselijke verdoving: Bij ernstige pijn kan een plaatselijk verdovingsmiddel worden voorgeschreven om het anale gebied voor de ontlasting te verdoven. Lidocaïne is het meest aanbevolen verdovingsmiddel, meestal in gel- of zalfvorm, voor kortdurend gebruik gedurende slechts een paar dagen.
Calciumkanaalblokkers: Hoewel ze voornamelijk worden gebruikt voor de behandeling van hoge bloeddruk, is aangetoond dat calciumkanaalblokkers ook effectief zijn bij de behandeling van anale fissuren. Lokaal toegepast ontspannen ze de sluitspier en bevorderen ze een betere doorbloeding van de fissuur. Bijwerkingen, zoals hoofdpijn, duizeligheid en jeuk, zijn meestal tijdelijk en verdwijnen na een paar dagen.
Botulinetoxine-injecties: Deze relatief nieuwe behandeling wordt overwogen als andere medicijnen niet effectief zijn gebleken. Injecties met botulinetoxine verlammen de sluitspier, voorkomen spierkrampen en verminderen de pijn. De effectiviteit is vergelijkbaar met die van GTN en lokale calciumkanaalblokkers. De effecten van botulinetoxine houden ongeveer 2 tot 3 maanden aan, genoeg tijd voor de fissuur om te genezen.

Door de aanbevelingen van je arts zorgvuldig op te volgen en de voorgeschreven medicatie in de juiste dosering in te nemen, kun je helpen je symptomen te verlichten en de genezing van je anale fissuur te bevorderen. Vergeet niet om je arts regelmatig te bezoeken om de voortgang van je behandeling te beoordelen.

Niet-chirurgische behandelingen:

Voor anale fissuren die een uitgebreidere behandeling vereisen, kunnen verschillende niet-chirurgische opties worden overwogen. Eén optie is het gebruik van uitwendige nitroglycerine, die de bloedstroom naar de fissuur stimuleert, de genezing bevordert en de anale sluitspier ontspant. Plaatselijke verdovende crèmes zoals lidocaïne kunnen worden voorgeschreven om de pijn te verlichten.

Een andere optie is omBotox in de anale sluitspier teinjecteren, wat spierspasmen kan helpen ontspannen. Daarnaast kunnen bloeddrukverlagende medicijnen zoals nifedipine of diltiazem worden gebruikt om de anale sluitspier te ontspannen.

Het is essentieel om de voordelen en mogelijke bijwerkingen van deze behandelingen te begrijpen voordat je een beslissing neemt, omdat elke optie specifieke overwegingen heeft.

Chirurgie:

Als andere behandelingen niet effectief blijken te zijn voor een chronische anale fissuur, kan een operatie noodzakelijk zijn. Een veel gebruikte optie is laterale interne sfincterotomie (LIS). Bij deze procedure wordteen kleine incisie gemaakt in de anale sluitspier, wat helpt om de spierspanning te verminderen en de genezing van de fissuur te bevorderen. Het is echter belangrijk om te weten dat de operatie een, zij het klein, risico op incontinentie met zich meebrengt.

Studies hebben aangetoond dat chirurgie veel effectiever is dan een medische behandeling voor chronische anale fissuren. Het is echter essentieel om de voordelen en risico’s tegen elkaar af te wegen voordat je voor een operatie kiest.

Wat zijn de mogelijke complicaties van anale fissuren?

Chronische anale fissuren kunnen, als ze niet spontaan genezen, tot bijkomende complicaties leiden. Deze hardnekkige fissuren creëren een vicieuze cirkel van pijn en spierspasmen, die de fissuur verder kan vernauwen en de bloedtoevoer naar de weefsels kan verminderen, waardoor genezing moeilijker wordt.

Mogelijke complicaties van chronische anale fissuren zijn onder andere:

Fecale impactie, waarbij harde ontlasting vast komt te zitten in het rectum.
Anale stenose, een vernauwing van het anale kanaal, waardoor de ontlasting moeilijker kan passeren.
Anale fistels, een abnormale verbinding tussen de anus en de aangrenzende huid, soms met pusuitscheiding tot gevolg.

Het is belangrijk om de symptomen goed in de gaten te houden en een zorgverlener te raadplegen als je vermoedt dat er complicaties optreden als gevolg van een chronische anale fissuur.

Hoe kan een fissuur worden voorkomen?

Preventie is heel belangrijk om je anus gezond te houden en het ongemak dat ze kunnen veroorzaken te voorkomen. Hier zijn een paar belangrijke punten om rekening mee te houden:

Het belang om een zorgprofessional te raadplegen bij aanhoudende anale symptomen: Als je symptomen ervaart zoals pijn, bloeding of aanhoudend anaal ongemak, is het noodzakelijk om een zorgprofessional te raadplegen. Anale fissuren kunnen gênant en pijnlijk zijn, maar ze kunnen ook een teken zijn van andere onderliggende medische aandoeningen, zoals een inflammatoire darmziekte, infectie of ernstigere problemen. Een vroege diagnose is essentieel voor een effectieve behandeling.
Omgaan met chronische aandoeningen die invloed hebben op de anus: Als je chronische medische aandoeningen hebt die het risico op anale fissuren verhogen, zoals chronische constipatie, diarree of een inflammatoire darmziekte, is het essentieel om hier goed mee om te gaan. Dit kan veranderingen in het dieet, door een arts voorgeschreven medicatie of andere specifieke interventies inhouden.
Complicaties en terugkerende anale fissuren voorkomen: Zodra een anale fissuur is gediagnosticeerd en behandeld, is het essentieel om stappen te ondernemen om terugkerende anale fissuren en complicaties te voorkomen. Dit kan bestaan uit het handhaven van goede voedingsgewoonten, zoals een vezelrijk dieet en voldoende hydratatie om de ontlasting zacht te houden. Zitbaden in lauw water na de stoelgang kan ook helpen voorkomen dat de fissuur verergert. Als een anale fissuur aanhoudt of terugkeert ondanks preventieve maatregelen, raadpleeg dan een arts om aanvullende behandelingsopties te overwegen.