Cipres Elixir : Natuurlijke harmonie in essentiële olie

Essentiële olie van cipres, geëxtraheerd uit de majestueuze Cupressus sempervirensis een veelzijdige schat van de natuur. Eeuwenlang heeft het mensen gefascineerd met zijn unieke eigenschappen en gevarieerde toepassingen in de wereld van aromatherapie. In dit artikel duiken we in de essentie van deze kostbare olie en verkennen we de botanische oorsprong, kenmerkende chemische componenten en therapeutische toepassingen. Onze reis voert ons langs strenge wetenschappelijke studies en eeuwenoude praktijken en onthult de geheimen van de essentiële olie van cipres en het belang ervan in de moderne alternatieve geneeskunde. Of je nu een liefhebber bent van aromatherapie, een natuurgeneeskundige of gewoon nieuwsgierig naar de wonderen van de fytotherapie, dit artikel biedt je een uitgebreide en verhelderende kijk op een van de pareltjes uit de natuur.

Wat zijn de kenmerken van cipres?

Cipres, waarvan de botanische naam Cupressus sempervirens is, behoort tot de Cupressaceae familie.

Wat zijn de botanische kenmerken?

Cupressus sempervirens, ook bekend onder het synoniem C. Fastigiata DC, is een imposante boom. Hij heeft een gladde, roodgrijze schors. Zijn takken en twijgen zijn onregelmatig, dicht opeengepakt, rechtopstaand en vormen een lange, smalle kroon. De bladeren staan in vier rijen, zijn driehoekig en hebben een klierachtige vorm op hun dorsale oppervlak.

De bloemen van de boom zijn eenhuizig en zitten in eindstandige katjes. De mannelijke bloemen zijn klein en eivormig, terwijl de vrouwelijke subglobose zijn, met ongeveer 6 tot 12 schubben. De kegels zijn glanzend grijsbruin, subgloboos en 2 tot 3 cm breed. Ze zijn dehiscent, wat betekent dat ze opengaan om hun zaden vrij te geven. De kegelschubben zijn kruisvormig, dik, houtachtig en wintergroen. Ze eindigen in een mucronaat tetragonaal wapenschild naar het midden toe. De zaden zijn talrijk, eivormig samengeperst, smal gevleugeld en de boom heeft meestal 2 tot 3 zaadlobben.

Waar groeit hij?

De cipres groeit vaak in tuinen en op begraafplaatsen in heel Frankrijk, vooral in de zuidelijke regio. Deze boom komt oorspronkelijk uit Oost-Europa en West-Azië en bloeit in april. De vruchtzetting vindt plaats in de herfst van het tweede jaar.

Cipressen, behorend tot het geslacht Cupressus, zijn inheems in de warme gematigde streken van het noordelijk halfrond. Het aantal soorten in dit geslacht kan variëren, van 16 tot meer dan 31, afhankelijk van de classificatie. Veel soorten cipressen worden op grote schaal gekweekt als sierboom.

Onder deze soorten neemt de gewone cipres een emblematische plaats in binnen de mediterrane flora. Hij wordt vaak geassocieerd met begraafplaatsen, waar hij in mediterrane gebieden rouw symboliseert. Cipressen zijn naaldbomen die op verschillende plaatsen in de belangrijkste warme gematigde en subtropische regio’s van het noordelijk halfrond voorkomen. Hun oorspronkelijke verspreidingsgebied strekt zich uit van het westen van Noord-Amerika en Centraal-Amerika tot het noorden van Afrika, het Midden-Oosten, de Himalaya, het zuiden van China en het noorden van Vietnam.

Hoe wordt cipres etherische olie gebruikt?

De essentiële olie wordt gewonnen door stoomdestillatie van de bladtakken. Ongeveer 1 kg cipres twijgen levert 10 ml essentiële olie op.

Hoe werkt het?

De etherische olie van cipres bevat verschillende bestanddelen:

• Monoterpenen (52-77%): alfa-pineen, delta-3-carene, limoneen, terpinolene
• Fenolmethylethers (~25%): carvacrolmethylether
• Esters (~3%): bornylacetaat
• Sesquiterpenen (~5%)
• Sesquiterpenolen (2-7%): cedrol

De essentiële olie van cipres de Provence, rijk aan alfa-pineen, reguleert de bronchiale afscheiding. Ze stimuleert ook de mucineklieren, wat het ophoesten bevordert. Op dezelfde manier heeft alfa-pineen een heilzame aderontzwellende werking bij de behandeling van aderaandoeningen die gepaard gaan met oedeem.

De essentiële olie van cipres de Provence heeft een opmerkelijke ontstekingsremmende werking door 5-lipo-oxygenase af te remmen en de synthese van leukotriënen te verminderen.

Cipres heeft een antivirale werking, vooral tegen het HSV-1 virus. De hoge concentratie alfa-pineen (40 tot 65%) in deze essentiële olie maakt het een effectief middel tegen virale en bacteriële infecties.

Cypres de Provence essentiële olie is zeer effectief tegen tegen bacteriën en schimmelsdankzij de aanwezigheid van monoterpenen. Het alfa-terpenyl acetaat in deze essentiële olie werkt in op het zenuwstelsel door zich te richten op ionenkanalen en helpt spierspasmen te verlichten.

Naast deze belangrijkste eigenschappen heeft het ook antioxiderende eigenschappen.

Wat zijn de wetenschappelijke indicaties?

De essentiële olie van cipres heeft wetenschappelijk erkende activiteiten. Het heeft een duidelijk effectop veneuze en lymfatische decongestie en helpt de elasticiteit van de aderen te verbeteren. Het is ook heilzaam alsvaatvernauwer.

Deze essentiële olie is zeer effectief alshoestonderdrukker en helpt hoest te verlichten. Ze heeft ook matige mucolytische eigenschappen, die kunnen helpen om slijm vloeibaar te maken. Als bacteriedodend middel is ze matig effectief.

De essentiëleolie van Cypres de Provenceheeft aanzienlijke spasmolytische eigenschappen en helpt spierspasmen te verlichten.

Ze is vooral nuttig voor het ontstoppen van de prostaat bij mannen en het bekken bij vrouwen, wat haar brede toepassing aantoont. Het heeft een licht oestrogeenachtig effect.

Wat zijn de traditionele indicaties?

Deze essentiële olie wordt aanbevolen voor de behandeling van problemen van veneuze congestie, zoals aambeien, spataderen en oedeem van de onderste ledematen.

Het is goed voor het verlichten van prostaatverstopping bij mannen en eierstokverstopping bij vrouwen. Cipres kan met succes gebruikt worden ominfantiele enuresis (nachtelijke urine-incontinentie) te behandelen.

De essentiële olie van Cypres de Provence wordt aanbevolen voor de behandeling van krampachtige hoest en kinkhoest.

Het is nuttig voor lymfedrainage en om het vasthouden van water en cellulitis tegen te gaan. Deze essentiële olie kan heilzaam zijn bij het verminderen van de symptomen van de menopauze, met name het vasthouden van vocht.

Deze essentiële olie kan ook gebruikt worden tegen ‘sinaasappelhuid’ en cellulitis. Ze wordt regelmatig gebruikt in cosmetische producten om het figuur slanker te maken, vooral rond de billen, dijen en heupen. Ze kan ook effectief zijn tegen overmatige transpiratie.

Wat zijn de energetische indicaties?

• Essentiële olie van cipres wordt in de Ayurvedische geneeskunde geassocieerd met de wortelchakra (1, Muladhara) en de coronale chakra (7, Sahasrara).
• Het bevordert de ontwikkeling van zelfvertrouwen en vergemakkelijkt het nemen van beslissingen. Zijn energie helpt om ons steviger in de realiteit te verankeren. Het helpt om versnippering en verspilling van vitale energie te voorkomen.
• De essentiële olie van cipres kan gebruikt worden om seizoensgebonden depressies te bestrijden en sombere gedachten te verdrijven. Het wordt ook gebruikt als onderdeel van het rouwproces.

Hoe moet deze essentiële olie gebruikt worden?

Gezien de vele toepassingen, kan de cipres etherische olie op verschillende manieren worden gebruikt. Er moeten echter wel voorzorgsmaatregelen worden genomen bij het gebruik.

Welke dosering moet ik kiezen?

De voordelen voor de gezondheid en het gebruik van de essentiële olie van cipres zijn gevarieerd en beslaan verschillende gebieden.

Bij plaatselijk gebruik, altijd verdund tot 20%, kunnen de volgende toepassingen worden onderscheiden:

• Overmatige transpiratie: direct op de oksels, handen of voetzolen.
• Cellulitis en circulatieproblemen: van onder naar boven in de benen masseren.
• KNO-stuwing: masseer de wervelkolom, rug, borst en voetzolen.
• Griep: masseer langs de wervelkolom en de voetzolen.
• Allergische rhinitis, nasofaryngitis : masseer langs de wervelkolom en de voetzolen.
• Sinusitis: Verdun in plantaardige olie en breng aan op de sinussen.
• Hoest: Verdun in een plantaardige olie en masseer langs de wervelkolom, bovenrug, schouders en voetzolen.

Diffusie en inhalatie worden ook veel gebruikt in bepaalde gevallen:

• KNO stuwing en griep: door olfactie, diffusie of inhalatie. Een andere optie is om het te mengen in een neutrale basis en toe te voegen aan badwater, na overleg met een gezondheidsdeskundige.
• Verstopte neus: door te ruiken, verspreiden of inhaleren.
• Allergische rhinitis, nasofaryngitis: door olfactie, diffusie of inhalatie.
• Sinusitis : door olfactie, diffusie of inhalatie.
• Hoest: door olfactie, diffusie of inhalatie.
• Ziekenkamer, herstel, epidemieën: gebruik atmosferische verstuiving of olfactie door het inhaleren van een paar druppels op een zakdoek.
• Psychisch welzijn: gebruik door te ruiken of te verspreiden. Je kunt het ook verdunnen in een neutrale basis om toe te voegen aan badwater.
• Gebrek aan concentratie: Gebruik de essentiële olie van Cypres door te ruiken of als damp

Het is essentieel om een gezondheidsprofessional te raadplegen voor bepaalde specifieke toepassingen, vooral voor inwendig gebruik.

Wat zijn de voorzorgsmaatregelen voor gebruik?

Het is essentieel om bepaalde voorzorgsmaatregelen te nemen bij het gebruik van de etherische olie Cypres de Provence. Als je last hebt van astma of epilepsie, moet je altijdadvies vragen aan een gezondheidsdeskundige voordat je het gaat gebruiken, omdat hoge doses een epileptogene werking kunnen hebben.

Bij toepassing op de huid moet de essentiële olie van Cypres de Provence 20% worden verdund in een plantaardige olie (20% essentiële olie en 80% plantaardige olie). Deze verdunning is nodig omdat deze olie rijk is aan terpenen en huidirritatie kan veroorzaken.

Zwangere vrouwen mogen deze essentiële olie gebruiken als huidtoepassing, maar alleen op medisch advies. Ze moet ook worden verdund.

Deze essentiële olie mag alleen gedurende een korte periode worden ingenomen. Dit vereist toezicht van een gezondheidsdeskundige. Langdurig gebruik zonder therapeutisch advies moet worden vermeden. Hoge doses over een lange periode kunnen nefrotoxische effecten hebben.

Atmosferische verspreiding van de Cypres de Provence essentiële olie is geschikt voor zwangere vrouwen en kinderen vanaf 8 jaar.

Opgemerkt moet worden dat deze essentiële olie niet wordt aanbevolen voor mensen met een voorgeschiedenis van hormoonafhankelijke kankers zoals die van de borst, baarmoeder of testikels. Het wordt ook afgeraden bij mastose of vleesbomen. Het gebruik van cipres wordt afgeraden bij flebitis en contra-indicaties voor oestrogenen.

Wat is de oude geschiedenis van cipres?

Cipressen, deze majestueuze bomen, hebben de eeuwen overleefd met verschillende betekenissen en toepassingen. Hun duizendjarige geschiedenis is een fascinerend verhaal dat ons meeneemt van de Oudheid tot nu, waarbij geloofsovertuigingen, medische toepassingen en diepgaande symboliek worden onthuld.

Waar werden cipressen in de oudheid voor gebruikt?

In de oudheid werden cipressen voor verschillende symbolische doeleinden gebruikt. Ze werden vaak geassocieerd met de cultus van de doden en de decoratie van begraafplaatsen vanwege hun donkere gebladerte en constante groen, wat onsterfelijkheid symboliseerde. Historisch bewijs, zoals een kleitablet uit 2080 voor Christus gevonden in Mesopotamië, verwijst naar het gebruik van cipresgeurolie. Bovendien stonden deze bomen op oude monumenten die gewijd waren aan de geneeskunst.

Welke rol speelde cipres in het oude Egypte?

Cipres maakte deel uit van het medische materiaal dat door de oude Egyptenaren werd gebruikt, zoals verschillende papyri getuigen. Het roodgele, vrijwel onomkoopbare hout werd gebruikt om sarcofagen voor mummies te maken.

In de 3e eeuw na Christus zag de christelijke filosoof Origenes cipres als het beeld van spirituele deugden, waarbij de goede geur die het afgeeft die van heiligheid is. Deze symboliek is niet alleen oud, maar ook universeel. Hetzelfde geloof vinden we terug in China en Japan met betrekking tot andere soorten, de Chamaecyparis (een woord dat uit het Grieks komt en lage cipres betekent, dicht bij de aarde) van botanici, die op de cipres lijken en net als deze tot de Cupressaceae familie behoren.

Hoe gebruikten de Grieken en Romeinen het?

Zo’n 4000 jaar geleden werd de olie uit de bladeren en kegels gebruikt om alle aandoeningen van het veneuze systeem te behandelen, in het bijzonder aambeien, spataderen en menopausale aandoeningen. In de 5e eeuw voor Christus voegde Hippocrates urinaire aandoeningen toe aan deze indicaties en in de 2e eeuw na Christus voegde Galen diarree toe.

In Griekenland was cipres zowel een medicijn als een materiaal om godheden te eren. Pythagoras raadde het aan voor dit doel, samen met ceder, laurier, mirte en eik.

Het is een zeer oude genaturaliseerde plant die gevonden kan worden op twee eilanden in de Middellandse Zee, Kreta en Cyprus, daar gebracht door de Feniciërs. Van daaruit verspreidde de plant zich naar Griekenland en Italië (met enkele acclimatisatieproblemen, volgens Plinius), vervolgens naar het hele Middellandse Zeegebied (Zuid-Frankrijk, Spanje, Marokko, Egypte, enz.) en volgde een pad in omgekeerde richting naar Noord-India en China.

Wanneer de patiënt niet getroffen werd door deze pijnlijke pathologieën, kreeg hij de opdracht om naar een cipressenbos te gaan zodat de longpatiënt kon profiteren van de gezonde uitademingen.

Vreemd genoeg is geen van de Hippocratische aanwijzingen te vinden in de werken van Dioscorides. Hij merkte de diuretische werking van cipres op, die hij beschreef als een urinair middel, evenals de werking op de luchtwegen (benauwdheid, dyspneu, astma, hoesten, enz.), wat hem ertoe bracht om geplette cipresbollen te gebruiken die in wijn gemacereerd waren. Cipressen werden ook gebruikt om gastro-intestinale aandoeningen te behandelen. “Ingevoegd met was en op de maag gelegd, versterken ze de maag”.

Veel later week Serenus Sammonicus duidelijk af van dit therapeutische beeld. Hij raadde cipres aan voor blaaspijn, jicht en mannelijke genitale aandoeningen. Meer precies stelt hij dat cipres effectief is “tegen zenuwbreuken, pijnen en contracties”.

En in het Midden-Oosten?

Voordat de cipres de Côte d’Azur sierde en een nuttige rol speelde als bolwerk tegen wind en zand, schoot hij wortel in Klein-Azië. Zijn aanwezigheid wordt vermeld in een oude Assyrische tekst uit de 16e eeuw voor Christus.

Ten tijde van koning Asir bel Nisêsu getuigen de Assyriërs en Babyloniërs dat cipres al heel lang werd gebruikt, aangezien het werd aanbevolen tegen “pijn en jeuk aan de fundamenten”.

De Assyriërs gebruikten cipres medicinaal en gaven het “om jeuk aan de billen te verhelpen”, waarvan we vandaag de dag weten dat het een van de belangrijkste toepassingen is, als aanvullende behandeling voor aambeien! Dit gebruik werd ook aanbevolen in de Griekse geneeskunde door Hippocrates (4e eeuw voor Christus).

In Iran wordt volgens de traditie een stok (bekend als genezende stok) afgesneden van de 3e tak van een cipresboom, vanaf de grond, om ziekten af te weren.

In Babylon vertellen kleitabletten met spijkerschrifttekens (d.w.z. in de vorm van een “spijker” of “wig”, van het Latijnse cuneus) over het bestaan van de cipres, die samen met de wilg een van de belangrijkste planten in de Babylonische farmacopee was.

Waar stond de cipres voor in de Aziatische geneeskunde?

In het oude China zouden de zaden van deze coniferen de kracht hebben om een lang leven te bevorderen. Door deze zaden te verbranden konden goud- en jadeaders in de grond worden ontdekt. Deze stoffen zouden onomkoopbaar en dus onsterfelijk zijn. Door hun voeten in te wrijven met Chamaecyparis hars geloofden mensen dat ze over water konden lopen. In Japan, waar hij prachtige bergwouden vormt, is de hinoki een heilige boom. Hij wordt geplant in de buurt van tempels die behoren tot de Shinto-cultus, de oude inheemse religie, en zijn hout werd gebruikt om de meest vereerde heiligdommen te bouwen, evenals het paleis van de keizer, zelf een goddelijk figuur.

Hoe ontwikkelde cipres zich in de Middeleeuwen?

Zijn anti-hemorroïdale eigenschappen werden in de Middeleeuwen ook vermeld in l‘Arbolayre, het eerste herbarium dat in 1486 in Frankrijk werd gedrukt.

Hildegarde raadde cipres alleen aan als middel tegen diarree en om de algemene zwakte van het lichaam te verlichten. De anti-hemorroïde eigenschappen van cipres doken opnieuw op in andere belangrijke werken uit de Middeleeuwen: de Circa instans, deHortus sanitatis en vooral deArbolayre. Een waterig afkooksel van cipresbladeren en cipresgallen werd aanbevolen om vloeiende aambeien te behandelen. Het toevoegen van cipressenpoeder aan voedsel is ook zeer heilzaam tegen deze aandoening.

Cupresso speelt dezelfde rol rond begraafplaatsen en beschermt tegen dolende zielen, toverstokjes en demonen, zoals Hildegard van Bingen vertelt in haar Physica: “Als iemand behekst is door de duivel of door magie, neem dan wat van het hout in het midden van deze boom, hol het uit met een boor en verzamel water uit een levende bron in een aarden vat en laat het door het gat in het hout lopen […]. Laat hem dit water drinken als hij vast, negen dagen achter elkaar, omdat hij gekweld of behekst wordt door de duivel, door geesten of door magie, en hij zal beter worden”. Cipressenhout werd daarom beschouwd als een talisman tegen demonische entiteiten, omdat “de duivel alles wat deugdzaam is minacht, omdat hij zelf geen deugd heeft”.

Welke invloed hebben cipressen in onze moderne tijd?

“Wie herinnert zich niet die mediterrane landschappen waar de donkere cipressen hun smalle, treurende zuilen verheffen tegen het gewelddadige blauw van de lucht? Fourniers fascinatie voor cipressen lijkt ons misschien een integraal onderdeel van het Provençaalse landschap. Deze gastheer die zo typerend is voor het Mare nostrum is er echter niet inheems, net zomin als hij inheems is voor Frankrijk.

Als we hem hier zien, is dat omdat hij naar West-Europa is gebracht en daar is geplant. Zonder dit zou Vincent Van Gogh nooit de serie cipressen uit Arles hebben kunnen maken. Hiertoe behoort ook de beroemde Sterrennacht van mei 1889. Dit is een scène waarin een klein dorp zich nestelt, met de kerktoren die naar de hemel oprijst, net als de massieve cipres die de ruimte aan de linkerkant van het schilderij inneemt en beschaduwt.

Valnet (20e eeuw) raadde het aan voor aandoeningen van de bloedsomloop, zoals spataderen en aambeien. Hij raadde het ook aan bij aandoeningen van de eierstokken zoals dysmenorroe, menstruatiebloedingen en de menopauze. Volgens hem is het ook effectief tegen infecties zoals kinkhoest en griep. Een ander beschreven gebruik is tegen zweetvoeten.

Welke overtuigingen en symboliek hebben cipressen door de eeuwen heen omringd?

Cipressen hebben de eeuwen overleefd en een rijke erfenis aan overtuigingen en symboliek achtergelaten. Van de Oudheid tot vandaag de dag zijn deze bomen nauw verbonden met de geschiedenis van vele beschavingen, waardoor ze de samenleving doordrenken met diepgaande betekenissen.

Wat was de bijbelse rol van cipres?

Cipres heeft een heilig karakter: het maakt deel uit van de bijbelse trilogie van heilige houtsoorten van Salomo ‘s tempel (ceder, cipres, sandelhout). Het werd gebruikt voor tempels en graven. Het wordt gedefinieerd als een symbool van dood en wederopstanding, onsterfelijkheid, transcendentie, regeneratief “vuur”, toerekeningsvatbaarheid en onkreukbaarheid.

Cipres werd in veel oude samenlevingen gebruikt voor de doodskisten van hoogwaardigheidsbekleders. De kisten van pausen volgen deze traditie: Johannes Paulus II was geen uitzondering toen hij stierf in 2005.

Welke rol speelden cipressen in de Griekse en Romeinse mythologie?

In Griekenland waren er een aantal heilige cipressenbossen in de buurt van tempels die gewijd waren aan verschillende godheden: Apollo, Hermes, Rhea, Laïs, Bellerophon, Asclepius, enz.

Maar de cipres is vooral bekend als symbool van de helse of ‘duistere’ goden. Chronos of Beroth, de Cypriotische chthonische godin, worden soms genoemd. Maar het is steevast Hades bij de Grieken, Pluto bij de Romeinen, wiens priesters gekroond worden met cipres takken.

De dichters geven de plaatsen die deze godheid van de onderwereld inneemt opzettelijk weer als sinister: “Het is een chaos, het zijn rotsen vol puimsteen, die alleen houden van de sombere cipressen die rondom staan. Te midden van dit verblijf richtte Pluto zijn hoofd op, gemarkeerd door de vlammen en de witte as van de brandstapels”.

Ovidius schrijft deze naaldboom toe aan Kyparissos, die, ontroostbaar omdat hij per ongeluk een hert had gedood, zichzelf in een cipres veranderde. Deze jonge Kretenzer leefde met een tam hert, dat hij per ongeluk verwondde met een speer. Ontroostbaar over de dood van het dier, en omdat hij zelf dood wilde, veranderde hij in een cipres. Apollo zei tegen de man die een boom was geworden: “Ik zal altijd om je wenen en jij zult om anderen wenen en hun pijn delen”. Deze man moet zeker een boomgod zijn geweest. Zijn heilige dier, het hert, is het symbool van de eeuwige wedergeboorte van het leven. Het samenbrengen in één mythe van een plantenembleem en een ander dier, beide met een identieke semantische betekenis, was een manier om weer te geven dat de cipres weliswaar het idee van sterfelijkheid en eindigheid belichaamt, maar ook een drager van onsterfelijkheid is.

Op dezelfde manier zag de dichter Horatius in de cipres “de dubbele rol van generatie en dood”. Voor hem, net als voor Seneca, kan het niets anders zijn dan een droevige boom. Hij weet en accepteert niet dat de cipres hem noodzakelijkerwijs zal overleven. Vergilius dacht er ook zo over, maar zonder zoveel slechte humor in zijn woorden te injecteren als de auteur van de Oden, die nog geen 57 jaar oud stierf.

Welke overtuigingen verbonden het Oude Egypte met cipressen?

Deze medische aanwijzingen mogen de heilige aard van de cipres voor vele beschavingen niet verdoezelen. Het feit dat het in Egypte bijvoorbeeld een van de rituele ingrediënten in kyphi was, vertelt ons iets over deze dimensie.

Als cipres wordt beschreven als delevensboom, dan is dat vanwege zijn duurzaamheid en zijn duidelijke semper virens aard. Hij heeft het doorzettingsvermogen en de duurzaamheid om altijd groen te blijven. Het hout is ook rotbestendig. Het bevat zelfs een hars dat het ondoordringbaar maakt voor ongedierte. Daarom sneden de Egyptenaren, doodsbang voor wormen, sarcofagen uit cipressenhout. Later volgden de doodskisten van de hoogwaardigheidsbekleders van veel oude samenlevingen dit voorbeeld. Zoals alle fallische bomen is de cipres een symbool van generatie, dood en de onsterfelijke ziel.

Wat waren de verbanden tussen de overtuigingen van het Perzische Rijk, het Chinese Rijk en cipressen?

In Perzië werd de cipresboom beschouwd als de oerboom van het paradijs voor de oude Iraniërs. Deze boom werd toegeschreven aan een godheid zoals Ormuzd, die integendeel een zonnegod was. Deze “zag in de vorm van de cipres, waarvan de scherpe punt naar de hemel reikt, de plantaardige vertegenwoordiger van het voortbrengende vuur […]; daarom stond hij voor alle tempels die aan het vuur waren gewijd, op de binnenplaats van het koninklijk paleis en in het midden van de pleziertuinen die, zij het vaag, de herinnering aan het verloren paradijs moesten reproduceren”.

De bijna 4.500 jaar oude Zoroaster cipres in Abarkouh in Iran getuigt hiervan. Het dwingt ons eraan te herinneren dat deze opmerkelijke cipressen in de tijd van de profeten werden aanbeden. Zulke bomen waren toen “het meest verheven en algemene embleem van de vrouwelijke goddelijkheid in de dubbele rol van generatie en dood”.

Door zijn verticaliteit en stevige verankering in de aarde vertegenwoordigde hij voor de Chinezen de brug die Hemel en Aarde met elkaar verbond. Daarom wordt de etherische olie vooral gebruikt als overgangs- en afscheidingsmiddel. De etherische olie van cipres wordt gebruikt om de pijn te verzachten van mensen die te gefocust zijn op hun verleden of niet in staat zijn om zichzelf zonder angst vooruit te projecteren.

Referenties:

1. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4052795/
2. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4052795/
3. https://www.researchgate.net/publication/236784045
4. https://ijbms.mums.ac.ir/article_5165_fd728cb47f4aa5d4a65d2a9b74eb1704.pdf
5. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5435909/
6. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5435909/
7. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1142199/