Dermatofilose bij paarden: wat kan er gedaan worden?

Dermatofilose, ook bekend als streptothritische dermatitis, is een groot probleem voor de gezondheid van paarden. Deze huidaandoening wordt veroorzaakt door de bacterie Dermatophilus congolensis. Het uit zich in karakteristieke laesies die vaak lijken op korsten of roos. Het treft vooral de rug, nek en stuit van paarden. De ziekte kan direct worden overgedragen door contact tussen dieren of indirect via vectoren zoals insecten. Besmette uitrusting en vochtige omgevingen bevorderen de verspreiding van bacteriën.

Wat is dermatofilie?

Buiten leven is goed voor het mentale welzijn van een paard. In vochtige of regenachtige gebieden bestaat er echter een risico op het ontwikkelen van een huidaandoening . Dit staat bekend als “regenrot”. Als het weilanden treft, staat het bekend als ‘modderschurft’. Hoewel deze twee aandoeningen door dezelfde bacterie worden veroorzaakt, vereisen ze afzonderlijke behandelingen . Blootstelling aan de elementen is anders. Dermatophilosis (of “regenrot”) is een bacteriële infectie. Het wordt vaak verward met een schimmelziekte. Het wordt gekenmerkt door korstige laesies, vooral op de rug en dijen.

De bacteriën blijven slapend tot de omstandigheden (vochtigheid, hoge temperatuur, regen, insectenbeten) hun opkomst en verspreiding bevorderen. Insecten kunnen als vectoren fungeren. Vanaf de herfst manifesteert de ziekte zich als knobbeltjes, korrelige huid en haaruitval op de aangetaste plekken. Klimaatschommelingen creëren een broedplaats voor deze bacterie, vooral op blootgestelde lichaamsdelen zoals de romp, rug en nek. Dit kan het risico op dermatofilie in vochtige omgevingen vergroten.

Hoe herken je een regenbui?

Dermatofilose bij paarden wordt gekenmerkt door kleine knobbeltjes onder de vacht, waardoor de huid er korrelig uitziet. De aandoening ontwikkelt zich doordat het haar op de aangetaste plekken uitvalt en zich geleidelijk uitbreidt tot onregelmatige vormen. Hoewel het er verontrustend uit kan zien, zijn de meeste gevallen goedaardig en verdwijnen ze spontaan in 90% van de gevallen.

Deze aandoening is meestal gemakkelijk te herkennen aan de opvallende bultjes op de huid, die pijnlijk kunnen zijn om te verwijderen maar een duidelijk onthaard gebied onthullen. Vooral paarden met een dichte wintervacht moeten voorzichtig zijn, omdatde vochtigheid in gevangenschap de aandoening bevordert en de verspreiding van schurftige plekken kan maskeren. Als deze plekken verwijderd worden, wordt een geelgroene infectie tussen de dode en gezonde huid zichtbaar.

Klinisch verschijnen er borstelachtige korsten van het haar, die gaan zwellen en pijn doen, gevolgd door verdikking en barsten van de huid, wat leidt tot haaruitval. Paarden die onbeschermd buiten worden gelaten, ontwikkelen vaak laesies op hun rug en stuit, gebieden die kwetsbaar zijn voorvocht. Wonden onder het zadel of zadel moeten beter in de gaten worden gehouden. Hoewel dealgemene conditie van het paard stabiel blijft, kunnen zware besmettingen leiden tot lymfangitis, gekenmerkt door oedeem en hyperthermie, vooral als er secundaire infecties optreden.

Het is essentieel om dermatofilie te onderscheiden van andere huidziekten zoals schurft, ringworm, luizen ofeczeem dat specifiek is voor zware rassen. Als er twijfel bestaat over de diagnose, of als de eerste behandeling niet aanslaat, wordt een huidmonster aanbevolen om de preciezeziekteverwekker te identificeren.

Focus op modderschurft

Modderschurft tast vooral de ledematen aan, vooral de kootjes, en kan leiden tot zwelling door ontsteking. De aandoening kan intermitterende kreupelheid veroorzaken bij paarden, verergerd door lokale pijn. De onderliggende oorzaak is de bacterie Dermatophilus congolensis, die van nature voorkomt in de omgeving, vooral in modder,stilstaand water en vochtig gras. Deze bacterie infecteert paarden als hun huid lange tijd nat blijft, dringt de haarzakjes binnen en veroorzaakt infectie, vooral bij wonden of snijwonden.

Immunosuppressieve paarden hebben meer kans om dermatofilie te ontwikkelen, wat zich uit in jeukende, geïrriteerde huidlaesies die de levenskwaliteit aantasten enzelftrauma aanmoedigen. Modderschurft, die veel voorkomt bij paarden die in vochtige omstandigheden leven, wordt veroorzaakt door vochtigheid, waardoor bacteriële proliferatie op de beschadigde huidgebieden wordt aangemoedigd.

De laesies, vaak veroorzaakt door irritaties of insectenbeten, worden verergerd door onvoldoende hygiëne of aanhoudende vochtige omstandigheden. Sommige paarden, vooral die met grote keelhuid of zeepokken, zijn vatbaar voor deze aandoening. Modderschurft wordt gekenmerkt door een korstige, exsuderende dermatitis zonder pruritus, gekenmerkt door een sijpelende, korstige huid. De laesies beginnen meestal in de plooi van de poot en verergeren zonder verzorging waardoor de korsten zich verspreiden en de huid verdikt, wat leidt tot lymfangitis en de beweeglijkheid van het paard aantast.

Op tijd behandeld kan modderschurft omkeerbaar zijn. Als de ziekte echter onbehandeld blijft, kan de toestand van het dier verslechteren. Hoewel de ziekte niet besmettelijk is, kan dit wel het geval lijken te zijn in bijzonder vochtige omgevingen. Het is essentieel om modderschurft te onderscheiden van andere dermatosen, zoals ringworm of voetschurft, door middel van een nauwkeurige laboratoriumdiagnose en de juiste behandeling.

Dermatophilus congolensi: wat is deze bacterie en hoe wordt ze verspreid?

Dermatophilus congolensis, een Gram-positieve bacterie en facultatief anaerobe actinomycyt, is verantwoordelijk voor dermatofilie bij dieren en mensen. Het wordt ook wel modderschurft genoemd. Het wordt gekenmerkt door de vorming van korsten aan de basis van het haar . Deze aandoening,die het micro-organisme bevat, wordt vaak verward met mycotische dermatitis. De ziekte, bij dieren ook bekend alsregenschurft, heeft twee morfologische vormen:

filamenteuze hyfen die uiteenvallen in coccoïde cellen
gevleugelde eivormige zoösporen.

Microscopisch vertonen kolonies van D. congolensis een karakteristieke tramlijn. Deze bacterie veroorzaakt ernstige huidinfecties bij runderen, paarden, schapen en geiten. Dit vereist strenge hygiëne om overdracht op mensen te voorkomen. De vochtigheid bevordert de ontwikkeling, waardoor vochtige omstandigheden het hele jaar door een risico vormen, vooral in slecht onderhouden omgevingen. Huidlaesies, voornamelijk kleine korstvormige bultjes, verschijnen onder invloed van gunstige omstandigheden, zoals nat weer en insectenbeten . Insectenbeten kunnen fungeren als vectoren voor de overdracht.

D. congolensis werd voor het eerst geïdentificeerd in 1915 door René Van Saceghem in Belgisch Congo. De aanwezigheid van D. congolensis in de omgeving en de activering ervan doorvochtigheid onderstrepen het belang van een droge omgeving om de ziekte te voorkomen. Mechanische factoren zoals vliegen en teken dragen ook bij aan de verspreiding. De gevoeligheid van een dier voor de bacterie kan variëren afhankelijk van de kleur van de vacht, met een grotere gevoeligheid bij dieren met een slecht gepigmenteerde huid en slijmvliezen. Tot slot heeft de algemenegezondheidstoestand van het dier invloed op zijn kwetsbaarheid voor infectie, waarbij mensen met een onderdrukt immuunsysteem of een slechte conditie meer kans hebben om de ziekte te ontwikkelen.

Hoe moet deze huidaandoening worden behandeld?

Deze ziekte wordt gekenmerkt door de vorming van huidlaesies, waaronder korsten en puisten, en kan ongemak en pijn veroorzaken bij aangetaste paarden. De ziekte veroorzaakt korsten en puisten op de huid. Deze laesies veroorzaken ongemak en pijn bij paarden. De behandeling pakt debacteriële infectie aan. Het vermindert ookde ontsteking en bevordert de genezing. Er is een allesomvattende aanpak nodig. Dit omvat het verbeteren van de leefomgeving van het paard. De aangetaste gebieden moeten plaatselijk behandeld worden. Soms zijn antibiotica nodig. Omgevingsmanagement is de sleutel tot het voorkomen van een terugval. Een droge, schone leefomgeving is essentieel voor het welzijn van het dier.

Om regenbuien te bestrijden

Om dermatofilie bij paarden te behandelen, is een zachte aanpak te verkiezen. Nodules of harige plekken hebben speciale aandacht nodig. Het verwijderen van korsten met een zachte borstel is nuttig. Dit vermindert het ongemak en bevordert de genezing. Deze techniek verwijdert deziekteverwekker. Het bevordert ook de haargroei. De huid eronder blijft behouden.

Ontsmettingsmiddelen kunnen huidirritatie verergeren. Ze maken de huid vatbaarder voor infecties. Aan de andere kant helpt een vochtinbrengende olie de huid te beschermen. Watervrije producten worden aanbevolen. Ze vormen een barrière tegenvocht. Dit is cruciaal in de strijd tegen dermatofilie.

Hoewel dermatofilose indrukwekkend kan zijn door de omvang van de laesies die het veroorzaakt, is het in de meeste gevallen een goedaardige aandoening. In ongeveer 90% van de gevallen verdwijnt de aandoening spontaan, op voorwaarde dat deomgeving van het dier goed wordt beheerd.

Het terugkeren van deze ziekte kan ook dienen als een indicator van interne onevenwichtigheden, zoals voedingstekorten of een staat van algemene vermoeidheid, waardoor het dieet of de levensstijl van het dier moet worden beoordeeld en aangepast.

Tot slot is het essentieel om de omgevingsrisico’s die de ontwikkeling van dermatofilie bevorderen te minimaliseren, door de leefomgeving van paarden droog en schoon te houden en omstandigheden die vocht in de hand werken te vermijden, om het ontstaan en de verspreiding van deze huidaandoening effectief te voorkomen.

Tegen modderschurft

Het doel van de behandeling van modderschurft bij paarden is het elimineren van hetvocht dat de aandoening veroorzaakt en het bestrijden van debacteriële infectie. Het is cruciaal om na het baden geen bandages te gebruiken om te voorkomen dat vocht wordt vastgehouden op de onderste ledematen.

Specifieke maatregelen om deze aandoening te behandelen zijn onder andere:

Het paard binnenbeschutten om blootstelling aan vocht buiten te minimaliseren.
Het haar op de onderste ledematentrimmen om het vasthouden van water te verminderen.
Reinig de aangetaste plekken met een antiseptische zeep, spoel goed af en droog goed. Breng vervolgens een vette antiseptische crème aan, zoals vaseline met zwavel, om te beschermen tegen vocht.
Bescherm de plooi van de poot met vaseline met zwavel tijdens het sporten.

Tegelijkertijd kan een door de dierenarts voorgeschreven antibioticakuur nodig zijn voor volledig herstel. Inspanningen om proliferatie te voorkomen als het paard eenmaal is aangetast, richten zich op het verminderen van blootstelling aan vocht in de onderste ledematen:

Hetscheren van het haar om het vasthouden van vocht te voorkomen.
Korstjesontsmetten met producten zoals chloorhexidine of Betadine scrub, gevolgd door grondig spoelen en drogen.
De dierenarts kan antibiotica aanbevelen, die plaatselijk worden toegediend of oraal worden toegediend.
Hetgebruik van een helende crème wordt aanbevolen om de korsten te verzachten en de genezing te bevorderen.

Spontane genezing is mogelijk door de terugkeer van droge omstandigheden of de toepassing van eenvoudige hygiënische maatregelen. Als de dierenarts dat nodig vindt, kan aanvullend gebruik vanantibiotica worden overwogen.

Een snelle behandeling is essentieel om complicaties te voorkomen. Het desinfecteren van verzorgingsproducten wordt ook aanbevolen. Het genezingsproces duurt vaak meer dan twee weken en kan zich herhalen. Ernstige gevallen kunnen systemische antibiotica vereisen. Als de laesies aanhouden of zich uitbreiden, is diergeneeskundig advies noodzakelijk.

Hoe kan dermatofilie voorkomen worden?

Het verminderen vanvocht op de onderste ledematen is cruciaal bij het voorkomen van modderschurft bij paarden. Dit betekent dat je deophoping van modder op plaatsen waar paarden vaak komen, moet beperken. Paddovloeren kunnen bijvoorbeeld gestabiliseerd worden. Regelmatig de locatie van voederbakken veranderen helpt om herhaald vertrappen te voorkomen. Het is essentieel om ledematen goed te drogen na het sporten.

Wat betrefthygiëne is het oplossen van vochtproblemen, vooral op de benen, van fundamenteel belang. Het paard grondig afdrogen na een douche of training en de staat van de weide in de gaten houden om modderige plekken te voorkomen, worden aanbevolen.

De omgeving van het paard schoonmaken:

Vermijd paarden mee naar buiten te nemen bij nat weer.
Het wordt aanbevolen om korsten met de hand te verwijderen.
Een schone, droge omgeving is van vitaal belang, inclusief het regelmatig schoonmaken van schuilstallen en paddocks.
Droog paarden goedaf na blootstelling aan water met absorberende handdoeken of een droger op lage temperatuur.
Het gebruik van beschermers voor de ledematen van het paard in modderige omstandigheden kan bacteriële infecties voorkomen.
Een uitgebalanceerd dieet rijk aan vitaminen en mineralen versterkt het immuunsysteem van het paard tegen infecties.

Vochtvoorkomen omvat :

Het gebruik van paddocksreguleren om overbegrazing te voorkomen.
Vochtige plekkendrogen met zaagsel of zand.
De stalonderhouden zodat het strooisel droog blijft en ervoor zorgen dat de urine goed wordt afgevoerd.
In de winter een vettige substantie op de keelhuid aanbrengen om de huid te beschermen. Zorg er wel voor dat je geen pads gebruikt die vocht vasthouden.
Droog je paard goedaf na het douchen, vooral in de holte van de hoef.
Vermijd blootstelling aan irriterende stoffen zoals modder of zand. Ze kunnen de huid in de kootplooi beschadigen.

Welke natuurlijke maatregelen kunnen worden genomen?

Om de verspreiding van dermatofilie te voorkomen en een effectieve verzorging te garanderen met een natuurlijke aanpak, zijn er verschillende opties beschikbaar:

Gebruik dagelijks een klei- of ontsmettingsshampoo, zonder overdaad. Het is belangrijk om het behandelde gebied te laten drogen voordat je het teveel eraf borstelt. Herhaal de behandeling als dat nodig is en controleer de reactie van de huid op producten, zelfs natuurlijke.
Reinigen metlauw water en een antibacteriële shampoo ofTea Tree, Noble Laurel of True Lavender hydrosol verzacht de korstjes en verwijdert ze voorzichtig, wat de genezing bevordert.
Het aanbrengen van een kompres van klei verrijkt metessentiële olie van Tea Tree, Echte lavendel, Edele laurier of Kamille Matricaria kan het genezingsproces ondersteunen dankzij de absorberende en zuiverende eigenschappen.
Het mengen van deze essentiële oliën metzwarte komijn plantaardige olie op haarvrije gebieden zorgt voor een beschermende barrière.Nigella olie, bekend om zijn ontstekingsremmende en antibacteriële eigenschappen, vult de werking van de essentiële oliën aan.

Klei wordt gewaardeerd om zijn zuiverende en absorberende eigenschappen en helpt de huid te reinigen en bacteriën te elimineren. Daarnaast staatTea Tree essentiële olie bekend om zijn krachtige antimicrobiële werking, terwijlEdele Laurier essentiële olie antibacteriële en wortelwerende voordelen biedt.Echte essentiële lavendelolie verzacht geïnfecteerde gebieden en bevordert genezing, net als Matricaria Kamille, bekend om zijn verzachtende effect op jeuk.

Deze natuurlijke methoden, in combinatie met strenge hygiëne en zorgvuldige aandacht voor de leefomstandigheden van het dier, kunnen een belangrijke bijdrage leveren aan de preventie en behandeling van dermatofilie en bieden een zacht maar effectief alternatief voor conventionele behandelingen.