Alfalfa, voedzame en endocriene hybride luzerne

Wat is alfalfa?

Alfalfa, beter bekend als gekweekte alfalfa (Medicago sativa L.), is een opmerkelijke plant in het plantenrijk. Deze soort komt oorspronkelijk uit warme gematigde streken en behoort tot de Fabaceae familie, een van de meest diverse en belangrijke in termen van variëteiten. Historisch heeft het een belangrijke rol gespeeld in de landbouw en diervoeding, vooral dankzij zijn uitzonderlijke voedingseigenschappen.

Wat zijn de botanische eigenschappen?

Een beetje geschiedenis

Alfalfa verspreidde zich geleidelijk naar Centraal-Europa, Siberië en China. Deze eerste soort, die vooral gekenmerkt wordt door zijn koudebestendigheid en lage opbrengst, staat bekend als Medicago falcata. Het was een tijdgenoot van een andere Europese soort, M. sativa, die zo genoemd werd om zijn hoofdzakelijk gecultiveerde karakter(sativus in het Latijn) aan te geven. De Grieken, Romeinen en vervolgens de Arabieren hielpen bij de verspreiding van de plant in Oost- en Noord-Afrika, maar ook in Spanje en Frankrijk.

In het begin van de 16e eeuw ontstond uit de samenkomst van deze twee alfalfavariëteiten, een plant die gemakkelijk hybridiseert, de zogenaamde “Vlaamse” variëteit, waaruit de alfalfa stamt die tegenwoordig in de landbouw wordt geteeld voor diervoeding.

De oude Chinezen aten het ook als groente. In Noord-Afrika noemden de Arabieren het “al-fac-facah”, wat “vader van alle voedingsmiddelen” betekent. Ze voerden het aan paarden om de voedingswaarde van hun voedsel te verhogen en ze sterker te maken. Het is niet alleen een van de planten met de hoogste concentratie fyto-oestrogenen en fytosterolen, het is ook een van de rijkste bekende bronnen van mineralen, dankzij de wortels die diep de grond in gaan en voedingsstoffen opnemen die andere planten niet kunnen bereiken.

Wat zijn de voordelen van deze plant?

Medicago sativa L., beter bekend als alfalfa, heeft belangrijke ecologische, nutritionele en therapeutische voordelen.

Ecologisch gezien speelt luzerne een sleutelrol in het fixeren van stikstof uit de lucht, waardoor de stikstofconcentratie in de bodem daalt. Dit proces helpt de nitraatuitspoeling te beperken en beschermt zo de grondwaterspiegel. Het gehalte aan totaal stikstofgehalte (TNM) varieert van 14% tot 29% van de droge stof (DM), afhankelijk van verschillende factoren zoals het groeistadium en de oogstmethode.

Alfalfa overtreft sojameel zelfs op het gebied van aminozuursamenstelling. Het is rijk aan eiwitten, vooral Rubisco, en een breed scala aan vitaminen (B, C, D, E, A), en wordt gebruikt in diëtetiek en farmaceutica.

Therapeutisch gezien hebben de fyto-oestrogenen van alfalfa, vooral de flavonoïden, eigenschappen die lijken op die van oestradiol, waardoor ze beter worden opgenomen door hormoonreceptoren. De aanwezige saponinen verminderen de cholesterolabsorptie, beperken de progressie van kankercellen en hebben antioxidante effecten. Alfalfa wordt ook erkend voor zijn rol in de behandeling van diabetes, omdat het de opname van glucose in de vorm van glycogeen in de spieren stimuleert en eigenschappen bezit die vergelijkbaar zijn met insuline.

Andere therapeutische eigenschappen zijn antibacteriële, schimmelwerende, bloedstelpende en hemostatische effecten. Het kan zelfs de werking van anticoagulantia en lipidenverlagende medicijnen moduleren.

Als voederplant is alfalfa essentieel voor het voeden van vee, omdat het een rijke bron van eiwitten en caroteen is.

Wat toxiciteit betreft, is alfalfa over het algemeen veilig bij de aanbevolen doses, hoewel er gevallen van allergie, maagdarmproblemen, dermatitis en gewrichtspijn zijn gemeld.

Wat zijn de belangrijkste farmacologische eigenschappen van alfalfa?

Alfalfa staat in de belangstelling vanwege de potentiële therapeutische voordelen. De wetenschappelijke geldigheid van alle toepassingen is echter nog niet vastgesteld. Dierstudies suggereren dat alfalfazaadmeel het cholesterol- en triglyceridengehalte kan verlagen zonder het ‘goede’ cholesterol te veranderen, maar onderzoek bij mensen blijft beperkt en onbeslist. Wat betreft de menopauze kunnen de fyto-oestrogenen in alfalfa opvliegers verminderen, maar het bewijs is onvoldoende. In de fytotherapie wordt alfalfa gebruikt voor de behandeling van algemene vermoeidheid,bloedarmoede en andere aandoeningen, zoalsosteoporose, vanwege het hoge gehalte aan mineralen, met name calcium. Het wordt ook bestudeerd voor zijn cholesterol- en diuretische eigenschappen, evenals voor zijn potentieel in het reguleren van de bloedsuikerspiegel enhet elimineren van giftige stoffen vanwege zijn chlorofylgehalte.

Hormonale eigenschappen

Het wordt geacht een indirect anti-androgeen en anti-LH effect te hebben. Alfalfa blijkt ook een effect te hebben op menopauzale climacterische aandoeningen (opvliegers).

Deoestrogene activiteit van bepaalde planten, waaronder alfalfa, is in vitro en in vivo erkend door ANSES. Deze activiteit wordt toegeschreven aan de aanwezigheid van coumestanen (zoals coumestrol en 4-methoxycoumestrol) enisoflavonen (genisteïne, daidzeïne), die zich binden aan oestrogeenreceptoren en uterotrofe activiteit vertonen. Planten zoals soja, klaver, hop, kudzu, zoethout, vlas en venkel, die isoflavonen bevatten, behoren tot de Fabaceae en Papillonaceae families. Ze bevatten ongeveer 70 aglyconen en 40 glycosiden, met een hoge concentratie in zaden en gedroogd fruit. De lignanen die aanwezig zijn in veel fruit, groenten, thee en koffie, en in het bijzonder in lijnzaad en volkoren granen, zijn ook belangrijke bronnen van fyto-oestrogenen.

Oestrogene effecten omvatten een toename van de epitheelbasis en stromale proliferatie van de baarmoeder, evenals een toename van het prolactinegehalte in het serum. Er zijn anti-oestrogene effecten waargenomen bij dieren die blootgesteld waren aan met coumestrol verrijkte diëten, wat leidde tot anovulatie en een onvermogen om LH te synthetiseren na injectie met oestradiol. Daarnaast zijn er meerdere hormonale effecten beschreven bij jonge mannen, waaronder een daling van de serumtestosteron- en oestradiolspiegels en een stijging van de prolactinespiegels.

Samengevat hebben alfalfa en andere planten uit de Fabaceae familie potentiële oestrogene eigenschappen die verschillende hormonale processen bij dieren kunnen beïnvloeden.

Metabole eigenschappen

Cholesterolregulatie, met een verbeterd lipidenprofiel:

Een studie toont aan dat alfalfa saponosiden de intestinale cholesterolabsorptie remmen door een onoplosbaar complex te vormen. Dit resulteert in een verlaging van de verhouding tussen totaal cholesterol in plasma en HDL-cholesterol, evenals een verhoging van de fecale uitscheiding van steroïden en galzuren.

Daarnaast werken de flavonoïden en fyto-oestrogenen in alfalfa synergetisch om een antioxidantwerking op LDL-cholesterol uit te oefenen. Van alfalfasaponinen is in vitro aangetoond dat ze de mRNA-expressie van genen die betrokken zijn bij het cholesterolmetabolisme moduleren. De gunstige effecten van alfalfasaponinen omvatten een significante vermindering van de intestinale cholesterolopname, het beperken van de progressie van kankercellen en hun antioxiderende werking. Daarnaast is gesuggereerd dat Medicago sativa.L de antistollingswerking van vergelijkbare geneesmiddelen kan tegengaan. Deze effecten vullen die van lipidenverlagende medicijnen aan.

Van fytosterolen, die van nature aanwezig zijn in planten, is bekend dat ze het cholesterolgehalte in het bloed verlagen door te concurreren met cholesterol in de darm. Claims die aangeven dat fytosterolen het bloedcholesterol verlagen en dat deze verlaging het risico op hart- en vaatziekten kan verminderen, zijn toegestaan op producten die verrijkt zijn met fytosterolen. Er is echter bezorgdheid geuit over de risico’s en voordelen van de consumptie van deze producten.

Volgens hetAgence nationale de sécurité sanitaire de l’alimentation, de l’environnement et du travail (ANSES) helpen fytosterolen weliswaar het cholesterolgehalte in het bloed te verlagen, maar op basis van de huidige gegevens kunnen we niet bewijzen dat ze gunstig zijn voor de preventie van hart- en vaatziekten en kunnen we met fytosterolen verrijkte voedingsmiddelen niet beschouwen als een geschikt preventiemiddel voor de hele bevolking.

Regulering van de bloedsuikerspiegel

Het gebruik ervan is in vivo bevestigd in diabetische modellen. In het bijzonder wordt aangenomen dat alfalfa de opname van glucose in de vorm van glycogeen in de buikspieren stimuleert en eigenschappen bezit die vergelijkbaar zijn met die van insuline.

Alfalfa wordt van oudsher gebruikt als behandeling voor diabetes. Dit vermogen is in vivo aangetoond met behulp van diabetische muismodellen. Men denkt dat alfalfa specifiek de opname van glucose in de vorm van glycogeen in de buikspieren bevordert, waardoor het eigenschappen heeft die vergelijkbaar zijn met die van insuline. Deze bevindingen worden ondersteund door referenties zoals Malinow (1981), Gray (1997) en Hwang (2001).

Meer recentelijk, in 2009, sponsorde het National Centre for Complementary and Alternative Health een klinische studie om het gebruik van alfalfa en andere plantenextracten bij het reguleren van insulinespiegels te onderzoeken. Het eerste bewijs suggereert dat een verbinding genaamd NIC5-15, geëxtraheerd uit soja, alfalfa, dennenappels en pijnboomschors, een gunstig extract zou kunnen zijn voor het reguleren van de bloedsuikerspiegel.

Kortom, alfalfa wordt erkend voor zijn potentieel in de traditionele behandeling van diabetes, wat wordt ondersteund door studies op muismodellen. Daarnaast suggereert recent onderzoek dat een stof uit alfalfa de bloedsuikerspiegel zou kunnen helpen reguleren, wat nieuwe perspectieven opent voor de behandeling van diabetes.

Alkaliserende mineraalmodulerende activiteit

Alfalfa staat bekend om zijn remineraliserende eigenschappen, hoewel de klinische ondersteuning beperkt blijft en voornamelijk gebaseerd is op extrapolaties van algemene wetenschappelijke kennis. Empirische waarnemingen, voorbereidende klinische onderzoeken en specifieke medische gevallen bevestigen echter enkele van de uitzonderlijke therapeutische eigenschappen.

Als tonicum en remineralisator heeft alfalfa een stimulerend effect op het zenuwstelsel. Het is doeltreffend in de strijd tegen ontkalking, algemene vermoeidheid en sportevenementen en voorkomt spierverrekkingen en krampen. Vooral vrouwen in de menopauze en mensen die lijden aan artritis, reuma en jicht kunnen baat hebben bij de heilzame werking.

Als ontgiftende plant is alfalfa van onschatbare waarde voor ontgiftingskuren. Het krachtige zuiverende effect op de lichaamsweefsels maakt het een essentiële aanwinst voor diegenen die een diepgaande zuivering willen doorvoeren. Het bevat ook een interessante combinatie van mineralen, sporenelementen en vitaminen uit de B-, C-, D-, E- en A-groepen, waardoor het een compleet voedingssupplement is.

Schimmelwerend en antibacterieel

Dankzij het hoge chlorofylgehalte, een stof met eigenschappen die vergelijkbaar zijn met die vanhemoglobine in het bloed, is alfalfa bijzonder effectief bij de behandeling van infectieziekten. Het is nuttig voor de behandeling van een verscheidenheid aan aandoeningen, waaronder bronchitis,astma, prostatitis, blaasproblemen, huidaandoeningen en virale en bacteriële ziekten in het algemeen.

Antibacteriële producten omvatten moleculen die zich selectief richten op de metabolische routes van bacteriën, zonder over het algemeen toxische effecten te veroorzaken in hogere organismen. Deze producten kunnen van synthetische (farmaceutische) of natuurlijke (plantaardige) oorsprong zijn. Het exacte mechanisme van de antimicrobiële effecten van polyfenolen, zoals flavonoïden, blijft complex, maar er zijn bepaalde hypotheses naar voren gebracht, waaronder de remming van microbiële extracellulaire enzymen, de vastlegging van substraten die nodig zijn voor microbiële groei en de chelatie van metalen zoals ijzer.

Flavonoïden hebben een breed scala aan antibacteriële activiteit en remmen de groei van verschillende bacteriestammen zoals Staphylococcus aureus, Escherichia coli, Enterococcus feacalis, Enterobacter cloaceae, Heliotropium sinuatum, Proteus mirabilis en vele andere. Elke flavonoïde werkt op een specifieke manier in op bepaalde bacteriën en vertoont verschillende effecten.

Wat betreft schimmelwerende activiteit is aangetoond dat flavonoïden krachtig zijn tegen verschillende schimmels, zoals Microsporum canis, Microsporum gypseum, Trichophyton mentagrophytes en Candida zeylanoides. Er is echter meer onderzoek nodig om hun antischimmelwerking volledig te begrijpen, gezien de grote diversiteit aan schimmels en gisten.

De samenstelling van flavonoïden kan variëren afhankelijk van een aantal factoren, waaronder de kweekomstandigheden, die hun antibacteriële activiteit beïnvloeden. Bovendien zijn bepaalde studies begonnen met het ophelderen van de werkingsmechanismen van flavonoïden op micro-organismen, vooral met betrekking tot hun interactie met hetDNA-gyrase vanEscherichia coli.

Zijn er voorzorgsmaatregelen bij het gebruik van Alfalfa?

Alfalfa, een plant rijk aan chlorofyl en flavonoïden, biedt verschillende gezondheidsvoordelen, waaronder antimicrobiële eigenschappen tegen bacteriën en schimmels. Er zijn echter enkele belangrijke contra-indicaties en voorzorgsmaatregelen voor gebruik.

Ten eerste wordt alfalfa afgeraden voor mensen methyperoestrogenisme of hormoonafhankelijke kankers zoals borst- of baarmoederkanker. Het moet ook vermeden worden door mensen die lijden aan immuundisfunctie, omdat het reactivatie van systemische lupus erythematosus (SLE ) en andere ziekten kan veroorzaken vanwege het hoge saponoside gehalte.

Wat interacties met medicijnen betreft, kan alfalfa een wisselwerking hebben met bepaalde antistollingsmedicijnen vanwege het vitamine K-gehalte, dat het antistollingseffect van deze medicijnen kan tegengaan. Bovendien zouden de effecten van alfalfa op de regulering van het cholesterolmetabolisme die van lipidenverlagende medicijnen kunnen versterken.

Wat betreft voorzorgsmaatregelen voor gebruik, is het aan te raden om geen grote hoeveelheden ongekiemde zaden te consumeren om ongewenste effecten te voorkomen.

Het is ook belangrijk om op te merken dat alfalfa niet wordt aanbevolen voor mensen die al hebben geleden aan systemische lupus erythematosus of voor mensen met een verzwakt immuunsysteem.

Tot slot, hoewel bijwerkingen van alfalfa zeldzaam zijn, zijn er in sommige gevallen reacties gemeld zoals dermatitis en maag-darmproblemen. Daarnaast kunnen er interacties optreden wanneer alfalfa wordt ingenomen in combinatie met andere medicinale planten of supplementen, vooral met betrekking tot het reguleren van de bloedsuikerspiegel. Deze interacties kunnen de effecten van andere planten of geneesmiddelen met een hypoglykemisch effect versterken.