Busserol, berendruif met gigantische eigenschappen

De berendruif is een van de meest afwezige in de medische literatuur in de oudheid. De Middeleeuwen doen het niet veel beter als we bedenken dat de oudste documenten erover dateren uit de 12e eeuw: sommige Engelse boeken vertellen over het gebruik ervan, het wordt zelfs genoemd in een Welsh herbarium uit de 13e eeuw, getiteld The Doctors of Myddfai. In Frankrijk was het Rabelais (dokter-schrijver) die als eerste de nadruk legde op de diuretische effecten van berendruif in zijn literaire werk Gargantua , waarin hij Pantagruel beschreef in de greep van een urineweginfectie .

Een beetje geschiedenis

In de 20e eeuw bevestigt Botan de diuretische en antiseptische werking van de plant . Hij schrijft dat men “van deze dubbele eigenschap profiteert wanneer het gaat om het genezen van ontstekingen die gepaard gaan met purulentie”. Leclerc , die niet onkundig was van wat zijn voorgangers konden zien over de berendruif, maakt de volgende opmerking; perenbladeren werken als berendruifbladeren. Dit is wat hij zei: “hun infusie gedraagt ​​zich als een goed diureticum, dat in staat is om een ​​antiroestwerking op de urine uit te oefenen, vergelijkbaar met die van uva-ursi.: het vindt daarom zijn toepassing bij cystitis, bij bacteriurie, bij urolithiasis; onder zijn invloed neemt het urinevolume toe, de uitgescheiden vloeistof wordt helderder en verliest zo zijn onvruchtbaarheid en de pijnlijke verschijnselen waarvan de blaas de zetel is, worden verdoofd ”.

Ook Charles de Barbeyrac (1629-1699) adviseerde de berendruif “om nefritische pijnen te kalmeren en slijm en zand uit de urine te verwijderen”. Maar het was alleen op instigatie van de Weense arts Dehaen – die ongetwijfeld degene is die de therapeutische waarde van berendruif het best heeft gewaardeerd – dat deze plant wordt aanbevolen aan “al diegenen die zich presenteren met langdurige en overvloedige ettering, opstandig. andere therapeutische middelen, naar het urinestelsel, de nieren, de urineleider, de blaas, de urinebuis, het scrotum, het perineum, zonder enige geslachtsafdruk en afgezien van de duidelijke tekenen van een tandsteen”, schrijft hij in de Ratio medendi in nosocomio practico in 1758.

Na de vestiging van deze geneeskrachtige eigenschappen zullen veel beoefenaars elkaar volgen en het pad betreden dat door Dehaen is uitgestippeld om deze plant te ervaren, waarvan wordt gezegd dat het de beste remedie is tegen ettering van de urinewegen .

Wat zijn de belangrijkste farmacologische eigenschappen van berendruifbladeren?

Urine-antiseptische eigenschappen:

Deze eigenschappen houden in feite verband met de activiteit van arbutine , een krachtig ontsmettings- en ontstekingsremmend middel voor urine , actief op Escherichia coli , de belangrijkste kiem die verantwoordelijk is voor infecties van de urinewegen. De arbutine wordt niet gemetaboliseerd in de urinewegen, waar het wordt gehydrolyseerd tot glucose en hydrochinon (substantie die zeer dicht bij het fenol ligt), een krachtig antisepticum . Deze omzetting vindt dus plaats op alkalische of alkalische urine.

Hydrochinon, fenolzuren en pikeoside werken synergetisch op veel ziektekiemen: Escherichia coli, Staphylococcus aureus, Mycoplasmas, Pseudomonas aer., Proteus vulg., Klebsiella pneum., Enterococcus faecal., Streptococcus. Deze actieve ingrediënten zijn ook antimycotica ( candida albicans ) en virostatisch .

Bovendien zijn de bladeren antimicrobieel in vitro en in vivo tegen talrijke ziektekiemen ( Candida, Staphylococcus, Escherichia, Salmonella).

Ontstekingsremmende, pijnstillende, samentrekkende en decongestieve eigenschappen van de urinewegen:

Deze eigenschappen houden met name verband met de aanwezigheid van iridoïden en allantoïne; genezing en herstel van het epitheel van het urineslijmvlies.

Diuretische eigenschappen:

De aquaretische werking van berendruif is te danken aan arbutoside , flavonoïden en fenolglucosiden in de bladeren. Bij het onderwerp in wateroverbelasting, berendruif verhoogt de renale eliminatie van water. Het verbetert ook de eliminatie van natrium en kalium . De arbutoside (of arbutine ) is stabiel in het medicijn door tannines (vandaar de noodzaak om de totum te behouden ), maar wordt gehydrolyseerd door darmbacteriën om zijn aglycon, hydrochinon (een fenol), gekoppeld in de lever, uitgescheiden via de nieren en vervolgens vrijgegeven in de urinewegen.

Vasculaire eigenschappen:

Beredruifgaltannines hebben antihemorragische eigenschappen die nuttig zijn bij hematurie. Ze verbeteren de bloedcirculatie van het blaasslijmvlies.

Zijn er voorzorgsmaatregelen voor gebruik met Bearberry?

Hydrochinon vereist de productie van alkalische urine en om zijn antiseptische werking uit te oefenen , is het bij gebruik van berendruif noodzakelijk om een ​​alkalische urine-pH te verzekeren (gemeten met een teststrip) of om de urine te alkaliseren door gelijktijdige toevoer van natriumbicarbonaten ; ofwel mineraalwater zoals St Yorre (4368 mg/L), Vichy Célestins (2989 mg/L) en Badoit (1300 mg/L), of bakpoeder, of citraten (natrium, kalium , magnesium ), of viaeen dieet dat zeer rijk is aan fruit en groenten. Het is raadzaam om tijdens de behandeling veel te drinken (minimaal twee liter water per dag).

Contra-indicatie:

• Volgens de EMA wordt berendruif niet aanbevolen voor zwangere vrouwen of vrouwen die borstvoeding geven vanwege de oxytocische eigenschappen, d.w.z. utero stimulerend en teratogeen).
• Beredruif is ook gecontra-indiceerd in gevallen van kanker van de urinewegen, evenals in gevallen van nierziekte.
• Volgens het Europees agentschap kan gebruik bij kinderen en adolescenten niet worden aanbevolen voor traditioneel gebruik, omdat urineweginfecties bij kinderen en adolescenten, zelfs in een vroeg stadium, onder medisch toezicht moeten worden behandeld.

Bijwerkingen :

• Het nemen van berendruifextract kan de urine groenbruin maken.

Voorzorgsmaatregelen voor gebruik:

• Beredruifextracten worden gebruikt in discontinue kuren en van beperkte duur.
• De Duitse Commissie E beveelt aan om de inname van berendruif niet langer dan een week of meer dan 5 keer per jaar te verlengen zonder medisch advies.
• Volgens de EMA gaat het gebruik van berendruif bij mensen verder dan het traditionele gebruik ervan; die alleen voor vrouwen wordt aanbevolen.
• In geval van overdosering, kans op anorexia, misselijkheid, braken, hoofdpijn, prikkelbaarheid, slapeloosheid, verhoogde hartslag en albuminurie.

Geneesmiddeleninteracties:

• Beredruif kan de gastro-intestinale toxiciteit van synthetische niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen versterken.
• Vermijd de gezamenlijke inname van stoffen die de urine verzuren (medicijnen, vitamine C, veenbessen, zure vruchtensappen zoals citrusvruchten of pruimen).
• De waterige en methanolische extracten van 5 uva-ursi-producten vertoonden een sterke remming van het cytochroom p450-iso-enzym.

Hoe berendruif te nemen en in welke dosering?

Droge vorm:

• Als voedingssupplement: in de vorm van droog extract of poeder, in capsules .
• Tijdens urineweginfecties, gespikkeld capsules te combineren met deze inlaat met een snelheid van 1 capsule 3 maal per dag.

Vloeibare vorm:

• Gestandaardiseerd vloeibaar extract van verse plant : 5 tot 10 ml per dag in een glas water, bij voorkeur ‘s morgens.
• Kruidenthee : 10 tot 15 g bladeren per liter water (na het koken 30 minuten laten sudderen), 1 tot 2 g per kopje, 3 tot 4 keer per dag drinken. Om maagirritatie door de rijkdom aan tannines te voorkomen, is het mogelijk om muntblaadjes toe te voegen.

Clementine. M.
Naturopath – Aromatherapeut / Herbalist – Fytotherapeut
Consulent in klinische fyto-aromatherapie en etnogeneeskunde