Il ruolo dell’attività fisica in un programma dimagrante

Lichamelijke activiteit wordt gedefinieerd als elke lichaamsbeweging die wordt veroorzaakt door samentrekking van skeletspieren. Deze samentrekking veroorzaakt een toename van het energieverbruik boven de uitgaven voor rust. Energieverbruik is de energiekost die gepaard gaat met fysiek gedrag.

Het verminderen van een zittende levensstijl, samen met het bevorderen en controleren van regelmatige lichaamsbeweging, is een basisonderdeel van de behandeling van obesitas en de complicaties ervan.

De rol van fysieke activiteit in een programma voor gewichtsverlies

Naast de voordelen voor obesitas, houdt fysieke activiteit vooral verband met verminderde mortaliteit en morbiditeit.

Fysiek actief zijn wordt ook geassocieerd met psychische gezondheid, waaronder een beter humeur en minder angst- of depressiesyndromen. Het voordeel neemt toe bij het overschakelen van inactiviteit naar matige activiteit. Aan de andere kant is het voordeel bij het overschakelen van matige naar krachtige activiteit minder belangrijk.

Met name lichaamsbeweging verhoogt de vraag naar vetzuren als energiesubstraat voor spieren en veroorzaakt een toename van de adrenerge tonus. Deze twee effecten veroorzaken ook lipolyse in vetweefsel. Regelmatige lichamelijke activiteit is een belangrijke hefboom voor het verminderen van overmatige viscerale adipositas en cardio-metabolische risico’s.

Lichamelijke activiteit heeft een gunstig effect op het gewicht, vooral in combinatie met een dieet.

Interventies die zich richten op zowel fysieke activiteit als eten met gedragsstrategieën zijn inderdaad effectiever dan interventies die zich richten op fysieke activiteit of apart eten met gedragsstrategieën. Mensen die alleen hun fysieke activiteitsniveau veranderen, zonder hun dieet te veranderen, kunnen alleen profiteren van zeer weinig gewichtsverlies. Oefening kan echter een factor zijn bij het voorkomen van verdere gewichtstoename of gewichtstoename na het aanvankelijke gewichtsverlies.

Lichamelijke activiteit en contra-indicaties:

Over het algemeen zijn er geen echte contra-indicaties voor het beoefenen van lichamelijke activiteit bij volwassenen met obesitas. Er zijn echter indicatiebeperkingen afhankelijk van de ernst van obesitas en de bijbehorende pathologieën.

Afhankelijk van de ernst van zwaarlijvigheid, vermindert de toename van het lichaamsgewicht, of het nu gaat om eenvoudig overgewicht of ziekelijke zwaarlijvigheid, inderdaad het vermogen om te bewegen. Opgeschaalde fysieke activiteiten worden moeilijker uit te voeren naarmate de BMI toeneemt. Obesitas verhoogt de mechanische belasting van de twee belangrijkste gewrichten van het onderste lidmaat, de heup en de knie. In combinatie met de effecten van overgewicht op gewrichtsoppervlakken, bevorderen deze beperkingen het ontstaan ​​van gewrichtspijn en in de tweede plaats artrose.

Wanneer gewichtsvermindering wordt ingezet, zijn aangepaste activiteiten activiteiten die worden uitgevoerd of activiteiten die bij voorkeur om het bovenste deel vragen (fietsen of zwemmen). In termen van het herstellen van motorische capaciteiten is het beoefenen van spierversterking van groot belang. De spontane vermindering van fysieke activiteit bij mensen met obesitas gaat inderdaad gepaard met een afname van de spiermassa. Het werk van spierversterking dat de toename van de vetvrije massa stimuleert en bijdraagt ​​aan de stabilisatie van de gewrichten van het onderste lidmaat, verdient de voorkeur.

Bepaalde pathologieën die verband houden met obesitas zullen de indicaties voor lichamelijke activiteit beperken:

• Ernstige ongevallen (hartinfarct, plotselinge dood):

Deze ongevallen doen zich voornamelijk voor bij sedentaire personen die zonder voorafgaande training of medische evaluatie beginnen met activiteiten met hoge intensiteit. Dit zou voorzichtigheid moeten betrachten bij sedentaire obesitaspatiënten met een hoog cardiovasculair risico.

• Bijwerkingen gerelateerd aan lichamelijke activiteit:

Deze manifestaties, zoals verwondingen aan het bewegingsapparaat, zijn, hoewel ze vaak voorkomen, meestal gering, vooral bij activiteiten met een matige intensiteit, zoals wandelen.

Over het algemeen wegen de voordelen van lichaamsbeweging en het toepassen van de bovenstaande aanbevelingen op tegen de risico’s.

Enkele aanbevelingen:

Bij elke activiteit moet rekening worden gehouden met de huidige fysieke conditie en fysieke mogelijkheden van de persoon. Mensen moeten worden aangemoedigd om de tijd die ze besteden aan televisiekijken of computergebruik te verminderen.

Volgens de aanbevelingen van de WHO omvat lichamelijke activiteit voor volwassenen van 18 tot 64 jaar vrije tijd, reizen (wandelen of fietsen), professionele activiteiten, huishoudelijke taken, speelse activiteiten, enz. Sport of geplande lichaamsbeweging, in de dagelijkse gezins- of gemeenschapscontext.

Mensen moeten worden aangemoedigd om ten minste 150 minuten (2:30) per week aan matige lichamelijke activiteit te doen. Deze fysieke activiteit is op te splitsen in één of meerdere sessies van minimaal 10 minuten. Voor extra gezondheidsvoordelen moeten volwassenen de duur van hun matig-intensieve fysieke activiteit verlengen tot 300 minuten (5 uur) per week of 150 minuten per week aan aanhoudende intensiteit fysieke activiteit, of een gelijkwaardige combinatie van matige en aanhoudende lichamelijke activiteit. intensiteit activiteit. Spieropbouwoefeningen waarbij grote spiergroepen betrokken zijn, moeten minimaal 2 dagen per week worden gedaan.

Mensen die echter zwaarlijvig zijn en afgevallen zijn, moeten 60 tot 90 minuten aan lichaamsbeweging per dag doen om te voorkomen dat ze aankomen.

Enkele kleine tips:

• Ga zoveel mogelijk te voet rond
• Loop tijdens uw woon-werkverkeer of winkel
• Als u de bus gebruikt, stapt u één halte voor uw bestemming uit
• Gebruik de trap in plaats van de lift of roltrappen
• Vermijd langdurig zitten, vooral niet als u tv kijkt
• Als u een tuin heeft, besteed er dan meer tijd aan om erin te werken
• Als je een hond hebt, ga dan vaker en langer wandelen

Bovenal: geef niet op, streef naar onderhoud en help “bij te blijven”. Regelmatige monitoring is een belangrijke troef! Het zal het mogelijk maken om fysieke activiteit aan te passen aan motivatie en fysieke conditie.

 

Clémentine. M.