Aromatherapie uitgelegd door een natuurgeneeskundige

Aromatherapie is een gespecialiseerde tak van de fytotherapie. Het is het gebruik van essentiële oliën voor therapeutische doeleinden. De term “Aromatherapie ” werd in 1928 bedacht door de Franse parfumeur en scheikundige René-Maurice Gattefossé. Aromatherapie is gebaseerd op een diepgaand begrip van essentiële oliën, hun chemische bestanddelen en hun interactie met het menselijk lichaam. Deze oliën worden gewonnen uit verschillende delen van planten, waaronder bladeren, bloemen, schors, wortels en zaden. Elk van deze oliën kan specifieke eigenschappen hebben, variërend van ontspannend tot antibacterieel tot ontstekingsremmend.

Wat is aromatherapie?

Aromatherapie, een oude therapeutische discipline, is gebaseerd op het gebruik van essentiële oliën uit planten om de gezondheid en het welzijn te bevorderen. Deze oliën, concentraten van natuurlijke aromatische verbindingen, worden gebruikt vanwege hun heilzame fysiologische en psychologische eigenschappen. Aromatherapie combineert de wetenschap van planten met inzicht in de chemie van geuren. Aromatherapie wordt gebruikt voor de behandeling van een hele reeks kwalen, van angst en stress tot huid- en ademhalingsaandoeningen. Het maakt deel uit van een holistische benadering van gezondheid, waarbij lichaam en geest worden geïntegreerd in het genezingsproces.

Wat is de geschiedenis?

Aromatherapie, waarvan de oorsprong teruggaat tot India, China en het Middellandse Zeegebied, heeft zich door de eeuwen heen ontwikkeld. In de vijftiende eeuw begonnen Europese apothekers, bekend als Aromaterii, essentiële oliën te gebruiken.

De moderne geneeskunde begon zich te interesseren voor aromatherapie in 1887 met Chamberland. In 1928 introduceerde René-Maurice Gattefossé, die beschouwd wordt als de vader van de moderne aromatherapie, de term “aromatherapie”. Het werk van J. Valnet, Lapraz, Durafour en Belaiche in de jaren 1960 en het concept van het chemotype voorgesteld door P. Franchomme in 1970 bevorderden ons begrip van essentiële oliën.

De geschiedenis van de aromatherapie, die tot in de zestiende eeuw raakvlakken had met de fytotherapie, wordt gekenmerkt door de destillatie en extractie van oliën, die in Egypte, China en India werd toegepast. De Grieken en Romeinen gebruikten deze aromatische extracten ook, zoals Dioscorides in de eerste eeuw rapporteerde. De alambiek, uitgevonden door de Perzische alchemist Jabir ibn Hayyan in de tiende eeuw, betekende een belangrijke vooruitgang in de extractie van essentiële oliën.

In de negentiende eeuw maakte de classificatie van de actieve bestanddelen van geurmoleculen een gerichter gebruik mogelijk. Gattefossé, na een persoonlijk experiment met echte lavendel etherische olie in 1910, publiceerde een fundamenteel werk over aromatherapie in 1931. Van 1929 tot 1931 bestudeerde de apotheker Sevelinge de relatie tussen de chemische structuur en de therapeutische activiteit van essentiële oliën.

In het Verenigd Koninkrijk werd aromatherapie geassocieerd met aromachologie, vooral dankzij Marguerite Maury in de jaren 1960. In 1964 publiceerde Jean Valnet “Aromathérapie, Traitement des maladies par les essences des plantes”, een naslagwerk. Pierre Franchomme en Dr. Daniel Pénoël bevorderden ons begrip van essentiële oliën met hun concepten van wetenschappelijke aromatherapie en chemotype.

Aan het einde van de twintigste eeuw leidde vooruitgang in analytische methoden, met name chromatografie, tot een beter begrip van aromatische verbindingen. Dit leidde tot de verfijning van hun recept in de geneeskunde.

Wat is aromatherapie?

Aromatherapie gebruikt essentiële oliën uit planten voor medische doeleinden. Het wordt soms gezien als een pseudo-geneeskunde. In Frankrijk wordt het echter ook aanbevolen in bepaalde nationale gezondheidsplannen. Het wordt bijvoorbeeld gebruikt om ziekenhuisinfecties en de ongewenste effecten van chemotherapie te bestrijden. Oorspronkelijk gebaseerd op een traditionele benadering, wordt aromatherapie nu beschouwd als een tak van de fytotherapie. In sommige gevallen wordt het een pseudowetenschap genoemd, vanwege een gebrek aan bewijs van effectiviteit.

De effectiviteit van aromatherapie tegen bepaalde infecties en hoofdpijn is wetenschappelijk bewezen. Aan de andere kant lijkt het geen verlichting te bieden bij menstruatie- of bevallingsgerelateerde pijn. De complexiteit van de effecten kan worden verklaard door de diversiteit van essentiële oliën. Hun samenstelling varieert afhankelijk van een aantal factoren, waaronder de bodem en het seizoen. Interacties tussen oliën onderling en met andere producten bemoeilijken ook hun studie.

René-Maurice Gattefossé introduceerde de term “aromatherapie” in 1935. Het combineert “aroma” voor “aroma” en “therapeia” voor “verzorging”. Aromatherapie wordt vaak geassocieerd met fytotherapie en specialisten gebruiken soms de term “fyto-aromatherapie”.

Essentiële oliën kunnen op verschillende manieren worden toegepast, onder andere als smeersels, crèmes, lotions, oraal, in capsules, in spuitbussen of verspreid in de lucht. Het gebruik van zetpillen is specifieker en vaak voorbehouden aan de medische wereld.

Essentiële oliën worden vaak gebruikt voor zelfmedicatie, met name voor de behandeling van veelvoorkomende kwalen. Aromatherapie is veel meer dan alleen het verspreiden van aangename geuren; het is een complexe benadering van behandeling, waarbij gebruik wordt gemaakt van de essences van aromatische planten, citrusvruchten, harsen of houtsoorten. Deze essences, bekend als essentiële oliën, worden over de hele wereld al duizenden jaren gebruikt. Aromatherapie gebruikt deze oliën voor therapeutische doeleinden.

Wat is een essentiële olie?

De Europese Farmacopee beschrijft essentiële oliën als complexe aromatische stoffen die uit specifieke planten worden geëxtraheerd door stoomdestillatie, droge destillatie of mechanische methoden zonder verhitting. Gebruikt in apotheken maken ze gepersonaliseerd medisch advies en een interdisciplinaire aanpak van de zorg mogelijk. Afhankelijk van de therapeutische doelstellingen variëren de doseringen en toedieningsfrequenties van etherische oliën en bieden ze preventieve of curatieve behandelingen.

Plantaardige essences, die in kleine hoeveelheden (1-3%) aanwezig zijn in planten, spelen een cruciale rol in hun immuniteit, energie en bescherming tegen roofdieren of ziekteverwekkers. Essentiële oliën worden voornamelijk verkregen door stoomdestillatie van aromatische planten zoals lavendel of pepermunt. Bij deze methode komen de vluchtige bestanddelen van de plant vrij, die vervolgens worden gecondenseerd tot een geconcentreerde vloeistof.

Er zijn twee belangrijke extractiemethoden: mechanische expressie voor citrusschillen en destillatie voor aromatische planten.

Essentiële oliën, die bestaan uit actieve aromatische moleculen, worden geëxtraheerd uit verschillende delen van de plant en worden gereguleerd op basis van hun gebruik(cosmetica, biociden, geneesmiddelen). Hun classificatie als geneesmiddel hangt af van hun therapeutische en farmacologische eigenschappen. Ze kunnen ook worden gebruikt als hulpstoffen in geneesmiddelen, als magistrale preparaten of in pure vorm.

Het begrip chemotype in de aromatherapie verwijst naar een chemische entiteit die specifiek is voor een plantensoort en die varieert naargelang de geografische herkomst. Dit onderscheid helpt om de variaties in de chemische samenstelling van essentiële oliën en hun therapeutische eigenschappen te begrijpen.

Fysiek zijn essentiële oliën vloeibaar bij kamertemperatuur, niet vet, minder dicht dan water en oplosbaar in alcohol en bepaalde oplosmiddelen. Hun chemische complexiteit, bestaande uit honderden bestanddelen, speelt een sleutelrol in hun therapeutische effecten. Het aromatogram analyseert de correlatie tussen hun biochemische structuur en hun doeltreffendheid. Deze oliën hebben veel verschillende eigenschappen.

Rol van de emunctories in aromatherapie

Wanneer essentiële oliën op de huid worden aangebracht, gaan ze door de poriën van de huid en komen ze in de haarvaten van het bloed terecht. Deze leiden ze naar het doelorgaan. Op deze manier hebben ze een diepgaand effect in het hele lichaam. Zodra ze geabsorbeerd zijn, zijn de emunctories verantwoordelijk voor de eliminatie ervan.

De emunctories zijn de organen die verantwoordelijk zijn voor het elimineren van gifstoffen

• De longen via sputum of slijm
• De huid via talg en transpiratie
• De nieren via urine en de darmen via ontlasting

Het is daarom essentieel om essentiële oliën van goede kwaliteit te gebruiken:

• 100% puur en natuurlijk
• Van gecontroleerde oorsprong en chemotype
• Gebruik ze altijd verdund en in lage doses
• Niet gedeterpeneerd
• Met een EOBBD-aanduiding (wat betekent dat de etherische olie botanisch en biochemisch gedefinieerd is)
• Bewaren onder goede omstandigheden (goed gesloten fles beschermd tegen licht)

De meeste essentiële oliën moeten worden verdund in een verhouding van 1:5 (hoge concentratie, gereserveerd voor medisch gebruik), vaker in een verhouding van 1:10 of zelfs 1:20 of 1:100 (lage concentratie, gebruikelijk vooraromatherapie in cosmetologie). We raden echter af om meer dan 3 E.O.’s in hetzelfde preparaat te mengen.

Regelgeving en voorzorgsmaatregelen

De regelgeving voor essentiële oliën is cruciaal voor een veilig en effectief gebruik. Dit kader definieert kwaliteits-, zuiverheids- en etiketteringsnormen en varieert afhankelijk van het beoogde gebruik van de oliën, of het nu gaat om therapeutische, cosmetische of voedingsmiddelen. Het legt strenge controles op om de risico’s van zelfmedicatie te vermijden en de bescherming van de consument te garanderen. In Frankrijk bijvoorbeeld worden bepaalde essentiële oliën gereguleerd door gezondheidsinstanties en is de verkoop ervan soms beperkt tot apotheken. De regelgeving is er ook op gericht om misleidende reclame te voorkomen en te zorgen voor duidelijke en nauwkeurige productinformatie. Deze inleiding verkent de verschillende facetten van de regelgeving voor etherische oliën en hun invloed op de volksgezondheid.

Wat zijn de wettelijke en trainingsverplichtingen?

De verkoop van etherische oliën is verschillend gereguleerd, afhankelijk van het beoogde gebruik, en vereist een duidelijk onderscheid tussen therapeutisch en cosmetisch gebruik. We raden ten zeerste af om in parfum- of cosmeticawinkels gekochte oliën te gebruiken voor culinaire doeleinden of zelfmedicatie, vanwege de risico’s die aan hun samenstelling verbonden zijn.

Jean-Pierre Willem, arts en aromatherapeut, waarschuwt voor zelfmedicatie en wijst op het potentiële gevaar, zelfs in kleine hoeveelheden. In Frankrijk zijn bedrijven beboet voor het misleiden van consumenten over de eigenschappen van bepaalde oliën.

Wat betreft onderwijs en opleiding in aromatherapie is het aanbod in 2018 gevarieerd en heterogeen. Gespecialiseerde universitaire diploma’s zijn zeldzaam, terwijl andere opleidingen worden aangeboden door particuliere instanties, vaak met een potentieel belangenconflict en niet-onderbouwd wetenschappelijk bewijs. Daarnaast zijn er veel populaire werken, maar hun betrouwbaarheid is vaak twijfelachtig.

In economische termen vertegenwoordigt aromatherapie ongeveer 2% van de wereldwijde handel in essentiële oliën, gedomineerd door de voedings- en cosmetica-industrie. In Frankrijk groeide de apotheekmarkt aanzienlijk tussen 2012 en 2016.

De controverses rond aromatherapie hebben vooral betrekking op de therapeutische indicaties, de doeltreffendheid en de toedieningsmethoden. In Frankrijk is de wetgeving inzake de beoefening van aromatherapie niet erg restrictief, waardoor iedereen zich aromatherapeut kan noemen zonder specifieke opleiding.

Bepaalde etherische oliën zijn gereglementeerd en voorbehouden aan apotheken vanwege hun chemische samenstelling en potentieel gevaarlijke eigenschappen. De Franse wetgeving bevat decreten en wetten die specifiek de distributie van bepaalde essentiële oliën regelen. Wet nr. 84-534 van 30 juni 1984, aangevuld door het decreet van 23 juni 1986, regelt de verstrekking van 8 specifieke essentiële oliën. Een decreet van 3 augustus 2007 breidde deze lijst uit tot 15 essentiële oliën. Dit zijn voornamelijk essentiële oliën die rijk zijn aan thujon en pinocamphone.

Enkele voorzorgsmaatregelen bij aromatherapie

Als algemene regel geldt dat het onverstandig is om essentiële oliën te gebruiken bij zwangere vrouwen of vrouwen die borstvoeding geven, vooral tijdens de eerste drie maanden van de zwangerschap wanneer het foetale weefsel zich aan het vormen is, evenals bij kinderen vanwegehun enzymatische onvolwassenheid.Aromatherapie moet in het bijzonder worden aangepast voor landbouwhuisdieren en huisdieren, omdat sommige soorten bepaalde enzymatische stofwisselingssystemen missen.

Sommige essentiële oliën kunnen giftig en gevaarlijk zijn als de voorzorgsmaatregelen voor gebruik niet worden genomen. Het is daarom raadzaam om een beroep te doen op homeopathie, fytotherapie of hydrolatherapie (bloemenwater) voor zwangere vrouwen, vrouwen die borstvoeding geven en kinderen.

Het isniet raadzaam om essentiële oliën als vanzelfsprekend oraal in te nemen, ondanks bepaalde vooropgezette ideeën. Sommige essentiële oliën kunnen giftig en gevaarlijk zijn voor de lever, de nieren, het spijsverteringsstelsel en het zenuwstelsel. Kies bij twijfel voor toepassing op de huid of via de ademhalingswegen(inhalatie, olfusie, diffusie).

Essentiële oliën moeten met de grootste zorg gebruikt worden. Vermijd injecties. Op enkele uitzonderingen na mogen oliën nooit onverdund op de ogen of slijmvliezen worden aangebracht. Gebruik ze niet in badwater en stel ze niet bloot aan de zon. Voer in geval van allergie een huidtest uit. Controleer altijd de toedieningswijze en dosering. Bij per ongeluk inslikken, contact opnemen met een antigifcentrum en plantaardige olie gebruiken om te verdunnen. Bij huid- of oogirritaties onmiddellijk een plantaardige olie aanbrengen. Pepermunt kan snel oraal worden ingenomen, maar is verboden voor bepaalde bevolkingsgroepen en wordt afgeraden voor mensen met maagproblemen. Pepermunt moet vermeden worden door astmapatiënten.

Hoe essentiële oliën bewaren

Een essentiële olie moet worden bewaard in een getint flesje, uit de buurt van warmte en licht, met de kop naar boven en goed afgesloten (om denaturatie van de moleculen te voorkomen), over het algemeen 5 jaar. De houdbaarheid van een essentiële olie kan echter variëren afhankelijk van de inhoud:

• Citrusfamilies(citrus) → Bergamot, citroen, mandarijn, enz. ze worden beschouwd als lichte essentiële oliën en zijn onder goede omstandigheden tot 1 jaar houdbaar.
• Fenolrijke oliën→ Bonenkruid, oregano, kruidnagel, kaneel, enz. worden beschouwd als zware essentiële oliën en zijn onder goede omstandigheden tot 5 jaar houdbaar.

Om essentiële oliën te bewaren, is het essentieel om ze buiten het bereik van kinderen te houden en rechtop te bewaren. Ze moeten uit de buurt van licht bewaard worden, bij voorkeur in gekleurde of aluminium flesjes, in een kast. Ze moeten bewaard worden tussen 5 en 35 graden Celsius. De houdbaarheid is over het algemeen 5 jaar voor essentiële oliën en 3 jaar voor essences. Het is belangrijk om rekening te houden met de specifieke contra-indicaties van bepaalde oliën en een gezondheidsdeskundige te raadplegen voor persoonlijk advies.

Hoe herken ik een potentieel gevaarlijke essentiële olie in aromatherapie?

Er is één essentieel ding dat je moet weten: een essentiële olie is een vloeibaar, geconcentreerd en complex aromatisch plantenextract dat wordt verkregen door stoomdestillatie van aromatische planten of plantenorganen (bloem, blad, hout, wortel, schors, vrucht, enz.). Het is degedistilleerde essentie van de aromatische plant. Hierdoor concentreren ze actieve moleculen, waarvan sommige biochemische families met zorg gebruikt moeten worden:

Etherische oliën die rijk zijn aan fenolen (fenische zuren), aldehyden en terpenen

Zoals lemon litsea, tijm en thymol, ylang-ylang, enz. Deze oliën zijn potentieel gevaarlijk omdat ze dermocaustisch, allergeen en irriterend voor slijmvliezen en de huid zijn. Ze zijn potentieel gevaarlijk omdat ze in hun pure vorm brandwonden, irritatie en zelfs huidnecrose kunnen veroorzaken. Daarom is het essentieel om ze altijd niet meer dan 20% te verdunnen in een vettige substantie (plantaardige olie, plantaardige boter, enz.).

Etherische oliën met fenolen bevatten opmerkelijke verbindingen zoals thymol, carvacrol en eugenol. Deze verbindingen staan bekend om hun hoge huidirritatiepotentieel, wat kan leiden tot brandwonden bij gebruik zonder voldoende verdunning. Voorbeelden van EO’s in deze categorie zijn Tijm ct thymol, Bonenkruid, Oregano compact en Kruidnagel.

Aromatische aldehyden, met cinamaldehyde als een opmerkelijke verbinding, vormen een hoog risico op irritatie van de huid en slijmvliezen. Het gebruik ervan moet zorgvuldig worden verdund. Kaneel (bladeren en schors) zijn voorbeelden van EO’s in deze categorie.

Terpeenaldehyden, die opmerkelijke verbindingen bevatten zoals citralen en citronnellal, worden beschouwd als matig irriterend voor de huid en irriterend voor de slijmvliezen. Deze verbindingen worden gevonden in essentiële oliën zoals Verbena, Citroen Eucalyptus, Citronella, Citroenlimoen en Citroenmelisse.

Deze essentiële oliën kunnen ook hepatotoxisch zijn. Lever toxiciteit is een groot probleem wanneer ze oraal worden toegediend. Vooral fenolen worden in verband gebracht met dit risico. Het wordt aanbevolen om ze met voorzichtigheid oraal in te nemen, in een dosering die beperkt is tot 3 keer per dag 1 druppel, niet meer dan 500 mg per dag, en gedurende maximaal 3 weken. Sommige experts raden aan om een leverbeschermende essentiële olie te gebruiken, zoals citroen of rozemarijn.

Essentiële oliën rijk aan cumarines

Deze omvatten peterselie, engelwortel, selderij, bergamot, bittere sinaasappel, enz. Deze oliën zijn potentieel gevaarlijk omdat ze over het algemeen fotosensibiliserend zijn voor de huid. Dit betekent dat ze de gevoeligheid van de huid voor zonnestraling kunnen verhogen, vooral voor ultraviolette straling. Deze gevoeligheid resulteert meestal in huiduitslag. Deze reactie op de zon kan mutaties in de opperhuid veroorzaken die kunnen leiden tot huidkanker. Daarom is het essentieel om een fotosensibiliserende essentiële olie ongeveer 6 uur voor blootstelling aan de zon aan te brengen. Bij voorkeur bijvoorbeeld ‘s avonds voor het slapen gaan. Bij verbranding door een etherische olie moet je voorkomen dat er water op komt. Onmiddellijk verdunnen met plantaardige olie!

Blootstelling aan ultraviolette straling, van de zon of van kunstmatige bronnen, kan negatieve reacties veroorzaken wanneer bepaalde essentiële oliën op de huid worden gebruikt of oraal worden ingenomen, voornamelijk door de aanwezigheid van furocoumarinen.

Etherische oliën die furocoumarinen bevatten zijn onder andere de schillen van citrusvruchten zoals citroen, sinaasappel, grapefruit en mandarijn, maar ook bergamot, die bijzonder rijk is aan bergapten, een furocoumarine. Apiaceae, zoals Angelica, Khella en Komijn, zijn ook betrokken.

Om de risico’s te minimaliseren is het essentieel om directe blootstelling aan de zon of UV-stralen te vermijden gedurende ten minste 6 uur na het aanbrengen op de huid of orale inname van een etherische olie die furocoumarinen bevat. Het is raadzaam om blootstelling aan de zon of bronnen van UV-straling te vermijden tijdens de risicoperiode. Deze voorzorgsmaatregelen zijn essentieel om negatieve reacties van de huid te voorkomen die verband houden met de lichtgevoeligheid van deze essentiële oliën.

Essentiële oliën rijk aan lactonen en ketonen

Zoals pepermunt, lavendel aspic, rozemarijn ct verbenone, bijvoet, enz. zijn potentieel gevaarlijk. Deze oliën zijn potentieel gevaarlijk. Een verkeerde dosering van deze oliën kan neurologische toxiciteit veroorzaken. Sommige kunnen ook abortief werken (risico op een miskraam), afhankelijk van de hoeveelheid ketonen die ze bevatten.

Sommige essentiële oliën (EO) kunnen een allergeen risico inhouden, dat varieert afhankelijk van de individuele gevoeligheid van de patiënt. Van sommige verbindingen, met name sesquiterpene lactonen, is bekend dat ze allergeen kunnen zijn. Het is essentieel om een huidtest uit te voeren voordat deze EO’s op de huid worden aangebracht om de reactie van het individu te beoordelen.

EO’s die sesquiterpene lactonen bevatten, zoals Edele laurier, Bijvoet en Kalmoes, vereisen speciale voorzorgsmaatregelen. Een huidtest wordt aanbevolen voor elke topische toepassing van deze EO’s.

Pepermunt brengt specifieke risico’s met zich mee en mag niet gebruikt worden door kinderen onder de 12 jaar vanwege het risico op bronchospasmen. Het wordt ook afgeraden voor mensen met astma of epilepsie en het gebruik op de huid is beperkt.

Sommige EO’s kunnen toxische neurologische effecten en abortieve effecten hebben. Dit geldt in het bijzonder voor EO’s die specifieke ketonen bevatten, herkenbaar aan hun “één” achtervoegsel. Deze EO’s zijn gecontra-indiceerd voor zwangere vrouwen en vrouwen die borstvoeding geven, zuigelingen en kinderen jonger dan 6 jaar, mensen met een voorgeschiedenis van epilepsie, ouderen en bij orale toediening. Het is essentieel om specifieke voorzorgsmaatregelen te nemen om de risico’s van deze EO’s te vermijden.

Essentiële oliën rijk aan sesquiterpenolen en sesquiterpenen

Essentiële oliën rijk aan sesquiterpenolen en sesquiterpenen, zoals cipres, salie, niaouli, wortel, enz. zijn potentieel gevaarlijk. Deze oliën zijn potentieel gevaarlijk. Het zijn namelijk zogenaamde oestrogeenachtige oliën, wat betekent dat ze de vrouwelijke hormonen stimuleren die inwerken op het urogenitale systeem, de borstklier, het skelet, het cardiovasculaire systeem, de hersenen, het spijsverteringsstelsel, de huid en de slijmvliezen. Ze zijn daarom gecontra-indiceerd bij hormoonafhankelijke kankers, mastose, fibrose, prostaatkanker of een voorgeschiedenis van hormoonafhankelijke kankers.

Wat is een hydrolaat in aromatherapie?

Een hydrolaat is een distillatiewater of bloemenwater dat wordt verkregen door stoomdestillatie van een aromatische of geneeskrachtige plant om een essentiële olie te verkrijgen. Tijdens het distillatieproces in de distilleerketel worden de aromatische moleculen van de gedistilleerde grondstoffen meegevoerd met stoom. Deze worden gecondenseerd en teruggewonnen in een decanter. Het verkregen distillaat bestaat uit het supernatant vande etherische olie en het distillaatwater. Een klein deel van deetherische olie is opgelostin dit bloemenwater.

Een hydrosol is niet zo krachtig als een essentiële olie, maar omdat het uit water (bloemenwater) bestaat, behoudt het in water oplosbare geurmoleculen en blijft het licht geparfumeerd, met bepaalde therapeutische eigenschappen, zoalsoranjebloesemwater dat wordt gebruikt om de slaap van kinderen te reguleren.

Een hydrosol is te verkiezen boven een etherische olie voor gebruik in gerechten. Hydrosols hebben ook de voorkeur boven essentiële oliën bij de behandeling van baby’s, kinderen, zwangere vrouwen of gevoelige personen. Deze voorkeur geldt ook voor huisdieren zoals katten.

Hydrolaten kunnen na opening tot 2 maanden onderin de koelkast bewaard worden. De houdbaarheid kan met een paar weken worden verlengd door een antibacterieel middel toe te voegen.

Aromatherapie is zeker een natuurlijk geneesmiddel, maar het is verre van het alternatieve geneesmiddel zoals het meestal wordt beschreven. Volgens aromatherapeut Jean-Pierre Willem “is het geen alternatieve geneeskunde. Het is niet mogelijk om aan zelfmedicatie te doen”. Eén theelepel etherische olie van ceder kan bijvoorbeeld al genoeg zijn om de dood te veroorzaken. Het is het beste om geen spelletjes te spelen met je gezondheid door bepaalde essentiële oliën te mengen zonder de moleculaire inhoud en de juiste doseringen te kennen.