Passiflora, de prachtige slapende passiebloem

Passiebloem, of Passiflora incarnata, is een klimplant die oorspronkelijk uit het zuidoosten van de Verenigde Staten en Mexico komt en bekend staat om zijn geneeskrachtige eigenschappen. De plant wordt traditioneel gebruikt voor de behandeling van slapeloosheid en angst en heeft een belangrijke plaats verworven in de Franse farmacopee. De rijkdom ligt in de unieke bestanddelen, met name flavonoïden en indoolalkaloïden. Dit artikel verkent de vele facetten van passiebloem, van haar fascinerende geschiedenis tot haar toepassingen in de fytotherapie, haar rol in de traditionele geneeskunde en haar farmacologische effecten. We kijken ook naar de voorzorgsmaatregelen voor gebruik en de aanbevolen doses, evenals de meningen van de gezondheidsautoriteiten over deze plant met zijn vele voordelen.

Wat is passiebloem?

Passiflora incarnata, ook bekend als Passiflora officinalis, Liane de grenade of Maypop, is een klimplant. Hij behoort tot de Passifloraceae familie. De plant komt oorspronkelijk uit het zuidoosten van de Verenigde Staten en Mexico. Het wordt traditioneel gebruikt om slapeloosheid en angst te behandelen. Het wordt zelfs vermeld in de 10e editie van de Franse Farmacopee.

Passiebloem is een vaste plant. Ze hangt aan haar ranken. De bladeren staan afwisselend op een stengel. Ze hebben een drielobbig blad en lancetvormige elliptische lobben. Passiflorabloemen zijn solitair. Ze bestaan uit 3 schutbladeren en 5 witte langwerpige kelkbladeren. Er zijn ook 5 roze of paarse bloemblaadjes. Een kroon van mauve-blauwe filamenten versiert de bloem. In het midden zit een zuil, de androgynofoor. Deze heeft 5 oranje meeldraden en een eierstok die behaard is.

De vrucht van Passiflora incarnata is een langwerpig-eivormige, groengele, eetbare bes. De plant bloeit van juni tot september en wordt wereldwijd gekweekt voor zijn decoratieve en medicinale eigenschappen.

Ingrediënten :

Flavonoïden: De meeste in Passiflora incarnata, waaronder schaftoside, apigenine, vitexine en andere.
Indoolalkaloïden: Zoals harmaan, in lage concentraties.
Andere: Fenolzuren, coumarines, fytosterolen, essentiële oliën, cyanogene heterosiden.

Essentiële oliën van passiebloemen bevatten onder andere hexanol en benzylalcohol, die bijdragen aan de karakteristieke geur. Het bevat ook 21 aminozuren.

In de Franse farmacopee is het plantaardige geneesmiddel passiebloem de soort P. incarnata. Het wordt in de fytotherapie op een andere manier gebruikt dan Passiflora edulis, die passievrucht voortbrengt. Traditioneel wordt passiebloem gebruikt als kalmerend middel tegen slapeloosheid, angst en hartkloppingen, vaak in combinatie met meidoorn. Het wordt ook gebruikt in baden om nervositeit te verlichten en plaatselijk toegepast om aambeien te behandelen.

Een beetje geschiedenis

Hoewelpassiebloem al sinds de 17e eeuw in Europa voorkomt, werd het lange tijd beschouwd als een puur decoratieve plant. De erkenning als therapeutische plant is vrij recent, eigenlijk beginnend in 1867 toen de Amerikaanse arts Phares de kalmerende eigenschappen benadrukte, later bevestigd door Stapleton in 1904. Deze farmacodynamische vooruitgang, hoewel geïmporteerd naar Europa vanuitNoord-Amerika, is van Amerikaanse oorsprong.

Vóór de ontdekking van Amerika door de Spanjaarden waren passiebloemen onbekend in Europa. De eerste literaire verwijzing naar een passiebloem dateert uit 1553, beschreven door Pedro Cieza de Leon in Cali, Colombia. Daarna, in de jaren 1569-1574, gaf de Spaanse botanicus Nicolas Monardes een gedetailleerde beschrijving van passiebloemen in zijn werk “Historia Medicinal”, hoewel hij Amerika nooit had bezocht.

De term Passiflora werd in 1628 bedacht door Federico Cesi. Verschillende pre-Linné botanici, zoals Francisco Hernandez en Charles Plumier, beschreven ook verschillende soorten passiflora.

De eerste monografie over het geslacht Passiflora werd gemaakt door Johan Gustav Hallman, een leerling van Linnaeus, die 22 soorten beschreef. In 1753 creëerde Linnaeus officieel het geslacht Passiflora in “Species Plantarum” en beschreef 24 soorten, gevolgd door Lamarck en Cavanilles die dit aantal verhoogden tot respectievelijk 35 en 43 soorten. In 1805 vormde Antoine-Laurent de Jussieu de Passifloraceae familie en voegde nog eens 15 soorten toe.

In de 19e en 20e eeuw hebben botanici als Augustin-Pyramus de Candolle, Roemer, Maxwell Tylden Masters, Hermann Harms en Ellsworth P. Killip belangrijke bijdragen geleverd aan onze kennis van passiflora. Momenteel zijn er ongeveer 525 soorten erkend, waarvan minstens 175 soorten moeilijk te identificeren zijn. Dit onderstreept de noodzaak van een grondige revisie van het geslacht Passiflora.

Wat zijn de belangrijkste farmacologische eigenschappen van de bovengrondse delen van Passiflora?

Passiflora incarnata wordt erkend in de traditionele geneeskunde. De effecten zijn voornamelijk te danken aan flavonoïden en betacarbolines. Het bevat ook maltol en mogelijk harmonische alkaloïden. De werkingsmechanismen van passiebloem zijn nog onduidelijk. Men denkt dat maltol, zelfs in kleine hoeveelheden, een kalmerend en pijnstillend effect heeft. Onderzoek op muizen toont aan dat passiebloemextract, vooral maltol, de activiteit en beweging vermindert. Dit effect wordt mogelijk versterkt door andere bestanddelen van de plant.

Preklinisch onderzoek op dieren suggereert dat passiebloem zowel op centraal als perifeer niveau werkt. Het methanolische extract van de bladeren vertoont kalmerende, anxiolytische, anticonvulsieve en pijnstillende eigenschappen, die worden toegeschreven aan de gecombineerde werking van flavonoïden en β-carboline alkaloïden zoals harmaan en harmine. Deze effecten zouden het gevolg kunnen zijn van een interactie met het GABA-erge systeem. Maltol wordt ook in verband gebracht met anticonvulsieve en krampstillende effecten. Alkaloïden beïnvloeden het CZS ook door monoamine oxidase (MAO) te remmen en de productie van serotonine te stimuleren.

Neuropsychologische eigenschappen

Passiflora incarnata is uniek in het geslacht Passiflora vanwege het voorouderlijke gebruik als anxiolytisch en kalmerend middel, maar de actieve stoffen ervan blijven een mysterie. Maltol, een depressief middel voor het centrale zenuwstelsel, is in lage concentraties aanwezig. Indoolalkaloïden, die het zenuwstelsel stimuleren, worden genoemd als een van de bestanddelen. De aanwezigheid van flavonoïden zoals chrysine in deze soort blijft echter onzeker.

Studies hebben de anxiolytische effecten van passiebloem gevalideerd, vooral in de galenische vorm van SIPF. Een veelbelovende weg is die van benzoflavon (BZF), ontdekt door Dhawan en zijn team, dat drugsverslaving zou kunnen voorkomen. Wanneer BZF samen met delta-9-THC wordt toegediend, vermindert het ontwenningsverschijnselen en voorkomt het tolerantie voor cannabinoïden. Onderzoek heeft ook aangetoond dat BZF de ontwenningsverschijnselen van morfine, nicotine of alcohol voorkomt en een effectief anxiolyticum is zonder het risico op afhankelijkheid.

Sedatieve activiteit

Passiebloem heeft hypnotische, anxiolytische, anticonvulsieve en pijnstillende effecten. Deze effecten zijn het resultaat van de gecombineerde en synergetische werking van de bestanddelen. Deze eigenschappen, bevestigd door dierproeven, beginnen nu ook erkend te worden bij mensen. Een gerandomiseerd, dubbelblind klinisch onderzoek uit 2001 is hier een goed voorbeeld van. Uit ditonderzoek, dat werd uitgevoerd bij 36 patiënten over een periode van vier weken,bleek dat het anxiolytische effect van passiebloem vergelijkbaar was met dat van oxazepam.

In 2009 toonde een dubbelblind, placebogecontroleerd onderzoek aan dat 500 mg Passiflora incarnata-extract, dat 90 minuten voor de operatie werd ingenomen, de preoperatieve stress verminderde. Dit werd bevestigd door een ander onderzoek in 2012 voorafgaand aan spinale anesthesie. Aan dit onderzoek namen 60 patiënten tussen de 25 en 55 jaar deel. Deze resultaten werden verkregen zonder invloed op psychomotorische functietests, sedatieniveaus of hemodynamische gegevens.

De plant werkt door monoamine oxidase te remmen en de productie van serotonine te stimuleren. Het heeft ook een agonistisch effect op GABA-receptoren (y-aminoboterzuur). Deze werking op het gabaerge systeem is deels te danken aan de indoolalkaloïden (zoals harmaan) en flavonoïden (zoals chrysine, homo-orientine, vitexine en isovitexine). Deze verbindingen dragen bij aan deanxiolytische activiteit van de plant, die in vivo vergelijkbaar is met die van diazepam.

Passiflora incarnata-extracten wekken in vitro GABA-stromen op in hippocampale neuronen. Ze vertonen ook anticonvulsieve effecten in vivo, die variëren afhankelijk van de extractiemethode. Deze activiteit is afhankelijk van gabaerge receptoren voor benzodiazepinen en opioïden.

Cognitieve en anxiolytische activiteit

Passiflora incarnata verbetert het ruimtelijk geheugen op een dosisafhankelijke manier en vermindert angst. Het beïnvloedt ook de neurotransmissie en verlaagt de glutaminezuurspiegels in de hippocampus en corticale serotonine. Het verhoogt ook de metabolietniveaus en hun vernieuwing, wat gedeeltelijk het werkingsmechanisme van de plant op GABA-receptoren bevestigt.

Diepgaand onderzoek heeft de anxiolytische werking van passiebloem onderzocht, met name in twee farmaceutische geneesmiddelen, Sédatif tiber® en Euphytose®. In deze geneesmiddelen is passiebloem verwerkt om angst te bestrijden. Significante studies op mensen en dieren hebben de doeltreffendheid ervan gevalideerd. Eén van deze studies, uitgevoerd door Soulimani et al., testte passiebloemextract op muizen in een stressvolle omgeving. Injecties met passiebloemverhoogden de activiteit van de muizen, waardoor hun angst afnam.

Een ander onderzoek observeerde muizen in een omgeving met lichte en donkere gebieden. Met passiebloemextract brachten de muizen meer tijd door in de verlichte ruimte, wat opnieuw een vermindering van angst aantoonde.

Bij mensen werd in 2001 in een onderzoek met 32 vrijwilligers de effectiviteit van passiebloem enoxazepam bij de behandeling van angst vergeleken. De deelnemers werden verdeeld in twee groepen. De eerste kreeg passiebloemextract en een placebo, terwijl de tweede een placebo en oxazepam kreeg. Na 4 dagen vertoonde de oxazepamgroep een snellere verbetering, maar na 7 dagen vertoonden beide groepen vergelijkbare verbeteringen. Op de lange termijn was er geen significant verschil tussen de twee behandelingen. Bijwerkingen waren echter duidelijker bij oxazepam, vooral wat betreft verminderde werkprestaties.

Deze resultaten suggereren dat passiebloem een reëel therapeutisch potentieel heeft voor de behandeling van angststoornissen bij mensen.

Hypnotische activiteit

Na een toename van de motiliteit en exploratieve activiteit van de proefpersonen gedurende de eerste 3 uur na inname van passiebloem, werd een duidelijke vertraging van de algemene activiteit waargenomen, met een kalmerende en vervolgens hypnotiserende component, die de duur van de slaap verlengt en het effect van slaappillen versterkt. Passiebloem verlaagt ook de lichaamstemperatuur, een gunstige voorwaarde om in slaap te vallen. Dit effect wordt versterkt door deanticonvulsieve en krampstillende werking van maltol, dat in kleine hoeveelheden aanwezig is in de plant. In vitro en in vivo moduleert passiebloemextract het circadiane ritme positief door grote amplitude ritmes zonder faseverschuivingen te induceren in de expressie van verschillende circadiane klokgenen.

In 2012 werd een dubbelblind, placebogecontroleerd onderzoek uitgevoerd bij 41 gezonde vrijwilligers tussen de 18 en 35 jaar. In dit onderzoek werd polysomnografie gebruikt om de effecten van een waterig extract van Passiflora incarnata op de slaap gedurende 7 dagen te controleren. De resultaten lieten positieve correlaties zien tussen de subjectieve waarnemingen van de deelnemers en objectieve metingen van hun slaap. Deze metingen omvattenhet begin van de slaap ende slaapefficiëntie, in vergelijking met placebo.

Een in vivo onderzoek uit 2017 toonde aan dat P. incarnata de totale slaaptijd aanzienlijk verlengt. Deze toename is het resultaat van een verlenging van de langzame golfslaap en een vermindering van de waaktijd. Aan de andere kant is de tijd die in de REM-slaap wordt doorgebracht korter, zowel wat betreft frequentie als gemiddelde duur.

Pijnstillende en neuroprotectieve activiteiten

In vivo bevestigen andere anti-nociceptieve en gedragsmatige resultaten (sedatie, anxiolyse) die verkregen zijn met P. incarnata dat de activiteit mogelijk afkomstig is van onderliggende opioïde en gabaerge mechanismen, en ook een potentiële cannabimimetische werking zou kunnen hebben. Dit werk toont aan dat de plant nuttig zou kunnen zijn voor de behandeling van neuropathische pijn.

In vivo, in een diermodel van slaapstoornissen, werd in 2019 bevestigd dat vitexine, het belangrijkste bioactieve bestanddeel van ethanolische extracten van Passiflora incarnata bladeren en vruchten, ook de hyppocampale neurogenese verbetert, met bewijs van een toename van de brain-derived neurotrophic factor (BDNF) in de hippocampus en een significante afname van Tau-eiwit (een marker van de ziekte van Alzheimer) in vergelijking met de controlegroep. Deze voordelen gingen gepaard met een verbetering van het geheugen, zoals gemeten met de waterdoolhoftest. Er was geen verandering in het eetgedrag, het lichaamsgewicht, de stofwisseling of de lichaamssamenstelling van de dieren. Deze resultaten wijzen erop dat passiebloem een potentiële therapie is om de geheugenfunctie te verbeteren en de ziekte van Alzheimer te voorkomen door in te werken op de hippocampus.

Psycho-gedragsmatige activiteit

In 2019 onderzocht een Zwitserse kwalitatieve, verkennende en observationele studie voor het eerst de ervaringen van patiënten die een ethanolisch extract van Passiflora incarnata gebruikten. Dit onderzoek onthulde drie verschillende categorieën biografische verslagen van patiënten op basis van hun ervaring met de plant. In het eerste type verslag beschreven gebruikers een verschuiving in focus. Ze gingen van een leven gericht op prestaties naar een herdefiniëring van prioriteiten, met een voorkeur voor rust. Patiënten van het tweede type behielden hun prestatiegerichtheid, maar integreerden een gevoel van kalmte. Tot slot bleven de patiënten van het derde type zich richten op prestaties en ervoeren ze aanhoudende ziekte.

De trisubstitueerde benzoflavon (BZF-fractie) in passiebloem toonde significant bemoedigende resultaten bij het omkeren van tolerantie en afhankelijkheid van verschillende psychotrope drugs die predisponeren voor verslaving, waaronder morfine, nicotine, ethanol, diazepam en delta-9-tetrahydrocannabinol.

Helpt bij benzodiazepine-ontwenning: de BSF-fractie van passiebloem, zonder afhankelijkheid op te wekken, vermindert benzodiazepine-afhankelijkheid, zoals aangetoond door in vivo studies.
Hulp bij alcoholontwenning: Een in vivo onderzoek uit 2017 toonde aan dat alcoholbehandeling de nociceptieve drempels na ontwenning verhoogde. Passiflora incarnata keerde dit effect om, zoals gemeten door de hete plaat test. Bovendien verhoogde de behandeling voor alcoholisme de niveaus van de brain-derived neurotrophic factor (BDNF) en interleukine-10 in de prefrontale cortex, wat P. incarnata niet terugdraaide. Deze resultaten wijzen erop dat de plant een potentiële behandeling zou kunnen zijn voor alcoholonttrekkingssyndroom.

Somatische eigenschappen

Deperifere activiteit van passiebloem speelt een cruciale rol bij ontspanning en het opwekken van een rustgevende slaap. Het werkt krampstillend op de spieren, verhoogt de amplitude van contracties, verlaagt hun frequentie en vermindert de algemene tonus. Passiebloem versterkt ook de effecten van papaverine en antagoniseert pilocarpine, waardoor de ontspannende werking wordt versterkt.

Passiebloem heeft een kalmerend effect op het hart. Het bevordert een toename in amplitude en frequentie van de ademhaling. In een placebogecontroleerd onderzoek van vier weken verminderde toediening van passiebloemschorsextract astmasymptomen aanzienlijk. De gunstige effecten op het cardiovasculaire systeem omvatten het verlagen van de bloeddruk en het reguleren van de hartslag, wat helpt hart- en vaatziekten te voorkomen. De antioxiderende eigenschappen helpen ook om cellen te beschermen tegen schade veroorzaakt door vrije radicalen.

Met betrekking tot spijsverteringsstoornissen is passiebloem effectief voor het verlichten van maagklachten, krampen en een opgeblazen gevoel. Het ontspant de spieren van het spijsverteringskanaal, waardoor de spijsvertering soepeler verloopt en het bijbehorende ongemak vermindert.

Op het gebied van ondersteuning van het immuunsysteem stimuleert passiebloem het immuunsysteem en helpt infecties en ziekten te voorkomen. Het bevat verbindingen met antimicrobiële en ontstekingsremmende eigenschappen, bestrijdt ziekteverwekkers en ondersteunt de immuunrespons van het lichaam. Op deze manier helpt passiebloem bij het behouden van een goede algehele gezondheid.

Andere eigenschappen

In 2003 ontdekten wetenschappers dat hethydroalcoholische extract van passiebloembladeren anticonvulsieve eigenschappen had. Tests op muizen onthulden significante effecten van het passiebloemextract. Na injectie van het extract en een convulsief middel werd een vertraging van het begin van convulsies waargenomen. Bovendien werd de overlevingstijd van de muizen verlengd. Onderzoek uit 1996 had al soortgelijke resultaten laten zien. Deze onderzoeken gebruikten een poeder gemaakt van de stengels, bladeren en bloemen van passiebloemen.

Met betrekking tot de hoest onderdrukkende en anti-astmatische eigenschappen werd in een onderzoek uit 2002 door Dhawan en Sharma de werkzaamheid van passiebloem hydroalcoholisch extract vergeleken met die van codeïne. Muizen die werden blootgesteld aan hoestopwekkend zwaveldioxide kregen doses passiebloem of codeïne toegediend. De resultaten toonden een significante vermindering van hoesten, met vergelijkbare prestaties tussen de twee stoffen, wat het antitussieve potentieel van passiebloem onderstreept.

Tot slot werden in een onderzoek uit 2012 de hypoglykemische en hypolipidemische effecten van passiebloem onderzocht. Diabetische muizen werden behandeld met passiebloemextracten. De resultaten toonden een significante daling van de bloed- en urine glucosewaarden. Ze toonden ook een verbetering van het lipidenprofiel. De LDL-spiegels daalden terwijl de HDL-spiegels stegen. Deze resultaten geven aan dat passiebloem heilzaam zou kunnen zijn bij de behandeling van stofwisselingsstoornissen. Er zijn echter nog geen menselijke studies op dit gebied.

Zijn er voorzorgsmaatregelen bij het gebruik van passiebloem?

De acute toxiciteit van Passiflora incarnata is over het algemeen laag bij oraal gebruik. Deze lage toxiciteit is te wijten aan de kleine concentraties van de componenten per dosis. Inname van meer dan 3g droog extract per dag kan echter hoofdpijn en visuele stoornissen veroorzaken. In 2000 rapporteerden Fisher A. A. en collega’s een geval. Een patiënt had hartproblemen, misselijkheid, braken, slaperigheid en ventriculaire tachycardie na het innemen van passiebloem. Deze effecten worden toegeschreven aan harmanen, alkaloïden die in de plant aanwezig zijn.

Tests op muizen en rattentoonden geen acute toxiciteit aan van passiebloemextract, zelfs niet na herhaalde toediening. Bij mensen zijn echter zeldzame gevallen vanbewustzijnsstoornissen gerapporteerd, zonder een vastgesteld oorzakelijk verband met passiebloem. Er zijn geen belangrijke contra-indicaties bekend, maar hetEuropees Geneesmiddelenbureau (EMA) adviseert om het niet te gebruiken door kinderen jonger dan 12 jaar, of tijdens zwangerschap of borstvoeding.

Passiebloem kan de alertheid verminderen, vooral bij bestuurders van voertuigen of gebruikers van gereedschapswerktuigen. De interacties met veel kalmerende middelen, zoals slaappillen, kalmeringsmiddelen, antidepressiva, neuroleptica of geneesmiddelen die de bloedstolling beïnvloeden, vereisen medisch overleg voor gebruik. Het is ook raadzaam om alcohol te vermijden tijdens het gebruik van passiebloem.

Vanwege de kalmerende effecten kan passiebloem het effect van antistollingsmiddelen versterken. Het wordt afgeraden voor mensen die aan een leverziekte lijden of hepatotoxische geneesmiddelen gebruiken. Het kan ook een wisselwerking hebben met andere planten die het zenuwstelsel of de bloedstolling beïnvloeden.

Bij gebruik van passiebloem is het belangrijk om een gezondheidsdeskundige te raadplegen om de risico’s te beoordelen, vooral in het geval van gelijktijdige medicatie of aanhoudende of verergerde symptomen. Farmacologische interacties met benzodiazepinen of organische anion-transporterende polypeptiden zijn ook mogelijk.

Hoe en in welke dosering moet Passiebloem worden ingenomen?

De aanbevolen doses voor orale inname van passiebloem variëren afhankelijk van de vorm van consumptie. Neem voor angst 1 tot 2 g plant in 150 ml kokend water, of 0,5 tot 2 g poeder van de plant. Deze bereiding kan tot vier keer per dag genomen worden. Als je slaapproblemen hebt, neem dan passiebloem bij het avondeten. De behandeling mag niet langer dan twee weken duren zonder medisch advies.

Als voedingssupplement, in de vorm vangestandaardiseerd vers plantenextract,droog extract, poeder of capsules.
Vloeibaar extract van gestandaardiseerde verse plant: 5 tot 10 ml per dosis in water.
Hele suspensie van verse plant: 5 tot 10 ml 1 tot 3 keer per dag in water.
Honingglycerine vloeibaar extract: 5 ml 2 tot 3 keer per dag in water.
Moedertinctuur: 20 tot 30 druppels 1 tot 3 keer per dag in water of kruidenthee.
Infusie: 1 tot 2 theelepels per 150 ml gedurende 10 minuten, 1 kop 1 tot 3 keer per dag.

Wat vinden de gezondheidsautoriteiten?

Het gebruik van passiebloem is voornamelijk gebaseerd op traditionele praktijken, ondanks beperkte en soms tegenstrijdige klinische studies. Bij dieren werd vastgesteld dat het de bloeddruk verlaagt en de ademhaling stimuleert. In een onderzoek onder 36 patiënten die leden aan gegeneraliseerde angst, bleek passiebloem effectiever dan een benzodiazepine anxiolyticum. Het effect verminderde echter na een week. Tijdens het afkicken van heroïne hielp de toevoeging van passiebloem aan de standaardbehandeling om psychologische symptomen te verminderen. Lichamelijke symptomen bleven onaangetast.

Wat betreft de meningen van de gezondheidsautoriteiten :

Het EMA (Europees Geneesmiddelenbureau) beschouwt het gebruik van passiebloem om gematigde stress en verwante slaapstoornissen te verlichten als “traditioneel vastgesteld” en beveelt het gebruik ervan aan voor volwassenen en kinderen ouder dan twaalf jaar.
De WHO (Wereldgezondheidsorganisatie) erkent passiebloem als een effectief mild kalmerend middel voor nerveuze onrust, slapeloosheid en angst, evenals voor angstgerelateerde maagdarmstoornissen. Het vermeldt ook het gebruik voor pijnlijke menstruatie, zenuwpijn en hartkloppingen van nerveuze oorsprong.
Commissie E van het Duitse Ministerie van Gezondheid erkent het gebruik in gevallen vanagitatie gekoppeld aan nervositeit.
ESCOP (European Scientific Co-operation on Phytotherapy) erkent het gebruik bijagitatie, nervositeit enprikkelbaarheid met moeite om in slaap te vallen.
De NIH (US National Institutes of Health) beschouwt de effecten van passiebloem in staten vanangst, nervositeit enrusteloosheid als “waarschijnlijk”.

Medische literatuur en klinische onderzoeken

Guerrero F.A. et al. Effect van een medicinale plant (Passiflora in car nata L) op de slaap, Slaapwetenschap (Sao Paulo, Brazilië), 2017
Canalla C. et al, Patients’ experiences attributed to the use of Passiflora incarnata: A qulitative phenomenological study, J Ethnopharmacol, 2019
Aslanagun P. et al, Pssiflora incarnata Linneaus als anxiolyticum vóór spinale anesthesie, J Anesth, 2012
Ngan A. et al. Een dubbelblind, placebogecontroleerd onderzoek naar de effecten van Passiflora in car nata (passiebloem) kruidenthee op de subjectieve slaapkwaliteit; Phytother Res., 2011