Versterk je immuunsysteem dankzij fytotherapie

De kou en de microben van de winter stellen je immuunsysteem op de proef. Verkoudheid, keelpijn, neus- en keelholteontsteking, griep… er zijn veel kwaaltjes waar het lichaam mee te kampen heeft. Om je immuunsysteem te versterken, kan je apotheek je adviseren over het beste gebruik van natuurlijke geneesmiddelen. Fytotherapie (gezondheid door planten) heeft specifieke toepassingen die je dagelijkse gezondheid kunnen verbeteren, in het bijzonder door je immuunsysteem te stimuleren. In dit artikel ontdek je de verschillende manieren om je immuunsysteem te versterken met natuurlijke middelen zoals echinacea, ginseng, zwarte vlierbes, spirulina, duindoorn en extract van pompelmoespitten.

Echinacea voor zijn immuunstimulerende werking

Echinacea is een plant die oorspronkelijk uit Noord-Amerika komt en wordt gebruikt voor zijn vermeende immuunstimulerende werking bij de preventie en behandeling van verkoudheid, griep en infecties van de luchtwegen.

Het is de eerste plant die door fytotherapeuten wordt aanbevolen om infecties en terugkerende infecties te voorkomen. Inheems in Noord-Amerika gebruikten de Comanches en Sioux het om geïnfecteerde wonden en slangenbeten te genezen. Later, in de 19e eeuw, werd het geïmporteerd naar Europa en gecultiveerd op het continent. Sinds bacteriën resistent zijn geworden tegen antibiotica, is het onderwerp van veel hernieuwde interesse.

Wat zijn de botanische eigenschappen van deze plant?

Purple Echinacea, ook bekend als purple rudbeckia (Echinacea purpurea), is een bloeiende plant in de Asteraceae familie. Hij is endemisch in Noord-Amerika. Ze onderscheidt zich door haar over het algemeen paarse bloemhoofd. Linnaeus beschreef de plant voor het eerst als Rudbeckia purpurea in 1753. Moench herclassificeerde de plant als Echinacea purpurea (L.) Moench in 1794.

De taxonomische complexiteit van deze soort wordt gekenmerkt door verschillende herzieningen. Thomas Nuttall identificeerde een variëteit, Rudbeckia purpurea var. serotina in 1818. De Candolle herclassificeerde deze laatste als een aparte soort, Echinacea serotina, in 1836. Fouten in de classificatie werden gecorrigeerd in 2002, met een voorstel om de bestaande namen te behouden om verwarring te voorkomen.

De oorsprong van de in de volksmond gebruikte termen door kruidenkenners en tuinders kan worden teruggevoerd op de Latijnse nomenclatuur Rudbeckia purpurea. In 1968 leverde McGregor een belangrijke bijdrage aan het begrip van het geslacht Echinacea. Hij herkende 9 soorten. Recenter, in 2002, groepeerden Binns et al. deze taxa in 4 soorten en 6 variëteiten.

Deze vaste plant kan in cultuur 120 cm lang worden, met rechtopstaande, ruwe stengels die eindigen in een solitair bloemhoofdje. De afwisselende, ovale tot lancetvormige bladeren vormen een rozet aan de basis. De bloeiwijze is een stralend bloemhoofdje dat bestaat uit oranjegele buisbloemen en paarsrode tot roze ligulate randbloemen. De bloei vindt plaats van juli tot september.

Purple Echinacea wordt bestoven door vlinders, hommels en bijen. Haar natuurlijke habitat strekt zich uit van de zuidoostelijke staten tot het midwesten van de Verenigde Staten, met inbegrip van droge bossen, weiden en landbouwgrond.

Hoe werkt het?

Paarse zonnehoed (Echinacea purpurea) heeft immunostimulerende eigenschappen, waaronder specifieke immunomodulatie en niet-specifieke stimulatie van het immuunsysteem. Dankzij de lipofiele ethanol (alkylamiden) en hydrofiele polysaccharidefracties versterkt het de afweer van het lichaam tegen infectieuze agentia. Fenolische derivaten, zoals cichorinezuur, spelen een sleutelrol in deze werking.

Deze plant heeft positieve effecten op stress-geïnduceerde immunosuppressie, waardoor de proliferatie van splenocyten en de activiteit van natural killer (NK) cellen toeneemt. Het wijzigt ook T-lymfocytensubsets en cytokineniveaus.

Echinacea heeft infectiewerende eigenschappen en werkt tegen verschillende ziekteverwekkers. Het is antibacterieel en remt de groei van bacteriën zoals Streptococcus pyogenes en meticillineresistente Staphylococcus aureus. De antivirale activiteit strekt zich uit tot verschillende membraanvirussen, waaronder coronavirussen. Cichorinezuur en echinacoside dragen bij aan deze activiteit. Het heeft ook schimmelwerende effecten op Candida albicans en dermatofyten, evenals antiparasitaire eigenschappen tegen Trichomonas.

Echinacea staat ook bekend om zijn dosisafhankelijke ontstekingsremmende eigenschappen. Deze effecten zijn te danken aan de polysaccharidefractie en alkylamiden. Het werkt in op vasculaire en weefselontstekingsprocessen en remt verschillende enzymen en cellulaire mechanismen. Het wijzigt de activering van macrofagen, met name door de expressie van induceerbaar stikstofoxidesynthase (iNOS) te verminderen en de arginaseactiviteit te verhogen.

Naast infecties van de luchtwegen is echinacea ook nuttig bij andere ontstekingsaandoeningen, zoals terugkerende kleine aften en reumatoïde artritis. Het complexe werkingsmechanisme, waarbij verschillende cellulaire en moleculaire interacties betrokken zijn, blijft het onderwerp van diepgaand onderzoek.

Hoe kan het gebruikt worden?

Ter preventie wordt echinacea over het algemeen eenmaal per dag ingenomen, 5 van de 7 dagen. Voor een curatieve behandeling verhoog je de dosis met 3 tot 4 keer, gespreid over 24 uur, gedurende 1 tot meerdere weken. Neem voor droge voedingssupplementen 1 tot 2 capsules per dosis. Vloeibare doses variëren:

• 5 tot 10 ml gestandaardiseerd vloeibaar extract per dag,
• 5 tot 10 ml integrale suspensie per dag,
• 30 tot 50 druppels hydroalcoholisch vloeibaar extract per dosis,
• of infuseer 1 g wortels per kopje, 1 tot meerdere keren per dag.

Het is het meest effectief in de vorm van SIPF, gedurende 6 tot maximaal 8 weken, omdat het op de lange termijn de immuniteit juist vermindert. Gecontra-indiceerd bij bepaalde ziekten (auto-immuunziekten, HIV/AIDS, etc.) of bij bepaalde behandelingen (corticoïden, chemotherapie, etc.).

Wat zijn de voorzorgsmaatregelen voor gebruik?

Echinacea vereist bepaalde voorzorgsmaatregelen en heeft enkele contra-indicaties. Het gebruik moet worden vermeden bij auto-immuunziekten en progressieve systemische ziekten. Hieronder vallen tuberculose, leukemie, collagenose, multiple sclerose en AIDS. Het mag niet worden gebruikt door zwangere vrouwen of vrouwen die borstvoeding geven. Het gebruik is ook verboden voor kinderen jonger dan 12 jaar en mensen die allergisch zijn voor Asteraceae. Voorzichtigheid is geboden voor mensen met leverrisico’s of mensen die zijn blootgesteld aan hepatotoxische stoffen.

Volgens de Commissie E en ESCOP mogen patiënten echinacea niet langer dan 8 weken gebruiken om langdurige stimulatie van het immuunsysteem te voorkomen, waardoor het theoretisch uitgeput zou kunnen raken. Er zijn gevallen van leukopenie bekend na langdurig gebruik. Echinacea kan de klaring van midazolam versnellen. De combinatie met steroïden of immunosuppressiva wordt afgeraden. Het beïnvloedt ook CYP450-enzymen, met name door de 3A4-, 1A2-, 2C19- en 2D9-isovormen te remmen. Er heeft zich een geval van erythema nodosum voorgedaan bij gelijktijdig gebruik van loratadine en echinacea.

Ginseng stimuleert de immuniteit

Ginseng komt oorspronkelijk uit Azië en heeft een algemeen tonisch effect op het lichaam. Het zou het immuunsysteem stimuleren en het lichaam helpen zich te verdedigen tegen agressie en onevenwichtigheden. Ginseng wordt geleverd in de vorm van gedroogd wortelpoeder (in capsules).

Hoe definieer je het botanisch?

Ginseng (Panax ginseng) is een vaste plant die behoort tot het Panax geslacht van de Araliaceae familie. Er zijn wereldwijd ongeveer tien gekweekte soorten, waarvan Panax ginseng C.A. Meyer uit Noordoost-Azië en Panax quinquefolius, de Amerikaanse ginseng, de bekendste zijn. De ginsengwortel, die wordt gebruikt voor zijn farmaceutische eigenschappen, wordt ook als voedsel gegeten. De naam Panax, afgeleid van het Griekse woord voor “wondermiddel”, duidt op het traditionele gebruik als universeel geneesmiddel.

De bekendste ginseng wordt voornamelijk in Korea gekweekt, waar hij “insam” of “goryo insam” wordt genoemd, verwijzend naar zijn antropomorfe uiterlijk. De term “ginseng” komt van het Mandarijn Chinese “rénshēn”, wat “wortel van de mens” betekent, in het Engels overgenomen van de Japanse uitspraak van deze karakters.

Om zijn volledige kwaliteiten te ontwikkelen, moet ginseng minstens zes jaar lang gekweekt worden. De prijs van ginseng varieert afhankelijk van de leeftijd van de wortel en de teelt vereist veel zorg, waardoor het een duur product is. De Koreaanse ginsenghandel is streng gereguleerd, met een staatszegel dat de kwaliteit van het product garandeert.

Op het Franse vasteland en in Quebec kan ginseng gekweekt worden in kreupelhout. Ginseng geeft de voorkeur aan lichte, lichtzure grond en moet in de winter tegen vorst worden beschermd. Het duurt vier tot zeven jaar om te groeien.

Panax ginseng onderscheidt zich door een steel die langer is dan de bladsteel, in tegenstelling tot Amerikaanse ginseng. Het bevat ginsenosiden en triterpenoïden en beïnvloedt de NO-synthese in de bloedvaten. Hoewel het geen significante invloed heeft op de bloeddruk of diabetes, hebben de ginsenosiden ontstekingsremmende en antioxiderende effecten.

In de traditionele Aziatische geneeskunde wordt het erkend om zijn tonische en afrodiserende effecten.

Hoe werkt het?

Ginseng, bekend om zijn immunomodulerende eigenschappen, heeft een aanzienlijke invloed op het immuunsysteem. Het verhoogt de productie van T- en B-lymfocyten, waardoor de specifieke en niet-specifieke immuunrespons van het lichaam wordt versterkt. De stimulatie van de activiteit van NK-cellen (Natural Killer) door deze stof speelt een cruciale rol in de strijd tegen infecties en kankercellen. De combinatie van ginseng met een griepvaccin versterkt de vaccinrespons. Deze combinatie leidt tot een aanzienlijke toename van antilichamen. Het stimuleert de activiteit van NK-cellen, wat een betere bescherming biedt tegen infecties van de luchtwegen.

Naast zijn rol als immunomodulator wordt ginseng gewaardeerd om zijn adaptogene werking, die de fysieke en mentale capaciteiten verbetert. Het stimuleert de veerkracht bij stress en bevordert het herstel bij herstellende patiënten. De neuroprotectieve eigenschappen zijn ook opmerkelijk, vooral bij het voorkomen van geheugenstoornissen en het moduleren van de stemming.

Hormonaal reguleert het de hypofyse-corticale-bijnieras, vermindert het de cortisolafscheiding na chronische stress en verbetert het de cortisol/DHEA-verhouding, vooral tijdens de menopauze.

Wat de ontstekingsremmende werking betreft, remt ginseng de productie van ontstekingsmediatoren door macrofagen en vermindert zo ontstekingen. Deze eigenschap is gunstig bij aandoeningen zoals atopische dermatitis en de bescherming van gewrichtskraakbeen.

Ginseng heeft ook anti-allergische en antioxiderende effecten en stimuleert NO synthase, wat bijdraagt aan de vaatverwijdende en cardioprotectieve eigenschappen. De hepatoprotectieve en antidiabetische werking wordt ook erkend, evenals de gunstige effecten op verschillende andere aspecten van de gezondheid, waaronder gastro-intestinale en vasculaire bescherming, en kankerwerende effecten.

Hoe moet het gebruikt worden?

Ginseng kan in verschillende vormen worden genomen:

• In droge vorm: het is verkrijgbaar als geneesmiddel (in homeopathische verdunning) of voedingssupplement, in de vorm van gestandaardiseerd vers plantenextract, droog extract, poeder, capsules of tabletten, of in bulk, alleen of gecombineerd met andere planten.
• In vloeibare vorm: het wordt ingenomen als een gestandaardiseerd vers plantenextract (5 tot 15 ml per dag in een glas water) of hydroalcoholisch extract (fles, ampullen) / moedertinctuur (25 tot 50 druppels 1 tot 2 keer per dag in een glas water).

Het wordt aanbevolen om ginseng ‘s ochtends en/of ‘s middags in te nemen, maar niet ‘s avonds, ongeacht de gekozen galenische vorm.

Hoewel ginseng goed is voor de gezondheid, moet het met voorzichtigheid gebruikt worden en heeft het bepaalde contra-indicaties. Het kan bij mannen gynaecomastie veroorzaken.

Wat betreft interacties tussen geneesmiddelen, kan ginseng een wisselwerking hebben met anticoagulantia zoals warfarine, monoamine oxidase remmers (MAO-remmers), triptanen en mogelijk digitalis.

Vlierbessensiroop om het immuunsysteem van kinderen te stimuleren

De vlierbes, een veelzijdige struik die ooit geroemd werd om zijn geneeskrachtige eigenschappen, maakt een comeback in de wereld van de moderne fytotherapie. De soorten in kwestie zijn Sambucus nigra en Sambucus canadensis, bekend om hun therapeutische eigenschappen. Vroeger werd de vlierbes beschouwd als “de apotheek van de natuur”, die werd gebruikt voor de behandeling van een breed scala aan kwalen. Vandaag de dag, dankzij meer diepgaande wetenschappelijke studies, worden de voordelen voor de gezondheid beter begrepen en gewaardeerd.

Wat zijn de botanische eigenschappen van zwarte vlierbes?

De zwarte vlier (Sambucus nigra L.), die 2 tot 6 meter hoog kan worden, heeft houtachtige, wrattig-grijze twijgen gevuld met wit merg. De bladeren, die geen of zeer kleine deelblaadjes hebben, bestaan uit 5 tot 7 getande, ovaal-acuminerende, gesteelde blaadjes. De witte bloemen, die licht gelig worden naarmate ze drogen en zeer geurig zijn, staan in grote, platte tuilen met vijf hoofdtakken en verschijnen na de bladeren.

De bloemkronen van de zwarte vlier hebben ronde, ovale lobben en gele helmknoppen. De bessen, die zwart of soms witachtig zijn als ze rijp zijn, sieren de struik. Ecologisch gezien komt de Sambucus nigra voor in bossen, hagen en bij beken. Hij is wijdverspreid in heel Europa, de Kaukasus en de Pontische regio. Hij groeit in subspontane vorm in Algerije.

De bloemen worden gebruikt voor hun reinigende eigenschappen in infusies, terwijl de schors en bessen een laxerende werking hebben. De snelgroeiende zwarte vlier vindt zijn natuurlijke habitat in open bossen, hagen en braakliggende grond en gedijt vooral goed op vruchtbare, koele grond. Zwarte vlier is wijd verspreid, vaak te vinden rond huizen en vaak aangeplant.

De geurende, hermafrodiete bloemen verschijnen in de vroege zomer. De vruchten zijn kleine, zachtvlezige, paarszwarte bessen in trossen die drie zaden bevatten. Zwarte vlierbes is gemakkelijk te vermeerderen door zaaien of stekken.

Bepaalde soorten motten voeden zich er uitsluitend mee. Er groeit ook de Judasoorschimmel en de zwarte vlierluis, die specifiek is voor deze plant.

De gekookte bloemen en bessen van zwarte vlierbes zijn eetbaar, maar de andere delen van de plant en de onrijpe vruchten zijn giftig. Zwarte vlierbes kan verward worden met vlierbes (Sambucus ebulus), die verschilt in bloeitijd, meeldraadkleur en vruchtrichting.

Over Canadese vlier…

Canadese vlier of witte vlier (Sambucus canadensis) is een bladverliezende struik uit de Caprifoliaceae familie. Hij komt oorspronkelijk uit Noord-Amerika en is extreem winterhard, hij kan temperaturen tot -30°C weerstaan. Hij wordt 2 tot 3 meter hoog en breed en produceert talrijke uitlopers.

Deze struik valt op door zijn kleine witte bloemen in platte bloeiwijzen. Hij draagt vruchten: donkerpaarse tot zwarte bessen met een diameter van 3 tot 5 mm, in hangende trossen die vogels aantrekken. Nauw verwant aan de Europese Sambucus nigra, classificeren sommigen deze Amerikaanse soort als een ondersoort van Sambucus nigra.

De vrucht van de Canadese vlierbes wordt gebruikt om wijn, jam, tincturen, siroop en medicinale producten van te maken. De vrucht is rijk aan anthocyanen, vitaminen, calcium en ijzer. Terwijl de rijpe bessen eetbaar zijn na het koken, zijn alle andere delen van de plant, die cyanogenetische glycosiden en een cathartische stof bevatten, giftig.

De plant is de oorzaak van vergiftiging bij vee en mogelijk bij schapen. Er zijn gevallen van vergiftiging gemeld bij kinderen die de holle stengels als fluitjes gebruikten. Rauwe bessen kunnen misselijkheid veroorzaken en bevatten calciumoxalaat, wat gevaarlijk kan zijn.

Canadese vlier groeit van nature in de buurt van waterlopen en heeft een voorkeur voor natte gebieden, maar past zich aan aan droge omgevingen als hij gecultiveerd wordt. De plant is over het algemeen niet zelfvruchtbaar en heeft bevruchting door insecten nodig om vruchten te produceren. Hij is gemakkelijk te vermeerderen door te stekken.

Wat zijn de eigenschappen?

Zwarte vlierbes kan nuttig zijn voor het verlichten en zelfs behandelen van immuunstoornissen. Vlierbessen(Sambucus nigra) kunnen gebruikt worden bij kinderen. Het is niet alleen immunostimulerend, maar ook antiviraal.

Op het gebied van antibacteriële stoffen remt vlierbessenextract de afgifte van pro-inflammatoire cytokinen door macrofagen, waardoor de activering van neutrofielen die betrokken zijn bij de vernietiging van tandvleesweefsel wordt onderdrukt. Deze werking wordt toegeschreven aan remming van de nucleaire factor kappa B (NF-kB) en fosfatidylinositol 3-kinase (PI3K). Daarnaast vertoont vlierbessenextract antibacteriële activiteit tegen verschillende stammen, zowel Gram als Gram-.

Wat betreft de antivirale eigenschappen remt vlierbessenextract effectief het H1N1 influenza A-virus, dankzij de flavonoïden die voorkomen dat het virus de gastheercel binnendringt. De bessen neutraliseren virale hemagglutininen en stimuleren het immuunsysteem door de productie van cytokinen door monocyten te verhogen.

De ontstekingsremmende en immunostimulerende eigenschappen van vlierbessen zijn vooral opmerkelijk in het ademhalingssysteem. Vlierbessen verhogen de bronchiale afscheidingen en de productie van ontstekingsbevorderende cytokinen, wat gunstig kan zijn voor patiënten die lijden aan griep of die immuungecompromitteerd zijn. Een dieet verrijkt met vlierbesextract vermindert schade aan het slijmvlies. Het vermindert ook de myeloperoxidase activiteit, waardoor de integriteit van het colon slijmvlies verbetert.

De anthocyanen in vlierbessen hebben een sterke antioxidante werking, die die van veel andere bessen overtreft. Ze beschermen endotheelcellen tegen oxidatieve stress en helpen zo hart- en vaatziekten te voorkomen. Ten slotte heeft vlierbessenextract een antidiabetische werking door hemoglobine te beschermen tegen glycatie.

Hoe kan het gebruikt worden?

Vlierbes kan in verschillende vormen worden ingenomen, elk met zijn eigen specifieke dosering:

• Droge vorm: Als voedingssupplement, in de vorm van droog extract in capsules, 2 tot 4 capsules per dag met een groot glas water, of in de vorm van kauwgummies, 2 gummies per dag.
• Vloeibare vorm: Honing glycerine vloeibaar extract 5 tot 15 ml per dag in water of Moeder maceraat tussen 5 en 15 druppels per dag, afhankelijk van de persoon en het probleem. Begin met 5 druppels en verhoog elke dag met een druppel tot een stabiel resultaat is verkregen.

Kinderen vinden het heerlijk in siroop ofEPS-vorm. Neem deze planten elke 2 uur tot de infectie verdwenen is. Ze dicht bij elkaar innemen is essentieel voor maximale effectiviteit.

• Voor volwassenen, 1 theelepel Echinacea tinctuur elke 2 uur in een beetje water, tot 5 keer per dag.
• Voor kinderen: 1/2 theelepel vlierbessensiroop of EPS elke 2 uur in een beetje water, tot 5 keer per dag.

Wat zijn de voorzorgsmaatregelen voor gebruik?

Als natuurlijk middel moet vlierbessen met bijzondere zorg worden gebruikt:

Het Europees Geneesmiddelenbureau (EMA) raadt zwangere vrouwen, vrouwen die borstvoeding geven en kinderen jonger dan 12 jaar af om vlierbessen te gebruiken.

Insuline-afhankelijke diabetici moeten onder medisch toezicht blijven wanneer ze vlierbessen gebruiken om de invloed op hun bloedsuikerspiegel te controleren.

Als je zelfmedicatie gebruikt met Vlierbes, moeten symptomen zoals dyspneu, koorts of purulent sputum je aanzetten om een gekwalificeerde gezondheidsprofessional te raadplegen. Deze symptomen kunnen duiden op een bijwerking die medische evaluatie vereist.

Overmatige consumptie van onvoldoende gekookte vlierbessen kan maagdarmklachten veroorzaken. Hieronder vallen brandend maagzuur, misselijkheid en overgeven.

Houd rekening met de mogelijke farmacologische interactie tussen vlierbessen en een mengsel van Echinacea purpurea. Deze interactie kan het CYP3A4 enzym remmen, dat betrokken is bij het metabolisme van bepaalde geneesmiddelen. Het is daarom aan te raden om een arts of apotheker te informeren over gelijktijdig gebruik van deze stoffen, vooral als je medicijnen gebruikt.

Spirulina versterkt het immuunsysteem

Spirulina is geschikt voor iedereen. Aanbevolen voor mensen die lichamelijk en geestelijk actief zijn, voor sporters, tijdens zwangerschap en borstvoeding, als onderdeel van een afslankprogramma, voor vegetariërs, voor kinderen en ouderen: spirulina is geschikt voor iedereen. De voordelen van spirulina zijn talrijk en gevarieerd. Spirulina wordt met name in tabletvorm gebruikt om stress te verminderen en het immuunsysteem te versterken. Spirulina wordt aanbevolen tijdens een vastenkuur of een ontgiftingsdieet om het immuunsysteem te stimuleren enhet algemene welzijn te verbeteren. Omdat het rijk is aan antioxidanten, zijn biologische spirulina capsules effectief in het bestrijden van aandoeningen die verband houden met celoxidatie.

Wat is spirulina?

Spirulina, vaak verward met een blauwgroene microalg, is in feite een cyanobacterie van het type “echte prokaryoot”. De naam komt van het Latijnse woord “spira”, dat verwijst naar de spiraalvormige structuur die zichtbaar is in gunstige omstandigheden. Het behoort tot het geslacht Arthrospira, waaronder de soorten Spirulina (Arthrospira) maxima en Spirulina (Arthrospira) platensis, die veel worden gebruikt in voeding.

Deze cyanobacterie groeit van nature in alkalische meren in warme streken en heeft temperaturen tussen 35 en 40°C, voedselrijk water en een sterke blootstelling aan de zon nodig, wat de aanwezigheid van andere micro-organismen beperkt. Spirulina plant zich snel voort door ongeslachtelijke deling en kan drijven dankzij gasvacuolen. Bij hoge temperaturen komt het in een rusttoestand.

Spirulina fotosyntheseert, voedt zich met mineralen en kan stikstof uit de lucht omzetten. Het groeit op het oppervlak van tropische meren en wordt voornamelijk gebruikt voor zijn voedingswaarde en kleureigenschappen. De classificatie omvat nu verschillende nauw verwante soorten onder het geslacht Arthrospira.

Spirulina bevat een grote hoeveelheid eiwitten (60 tot 70% van de droge stof), essentiële vetzuren, sporenelementen (vooral ijzer), mineralen en vitaminen, waaronder B12, dat erg gewaardeerd wordt door vegetariërs. Studies hebben de hoge voedingswaarde en antioxiderende eigenschappen aangetoond. Phycocyanine, het pigment dat het zijn blauwgroene kleur geeft, heeft een aantal deugden, waaronder antioxiderende, ontstekingsremmende, immuunstimulerende en ontgiftende effecten.

Als compleet voedingsmiddel verdient spirulina een plaats in ons dagelijks dieet vanwege zijn rijkdom aan eiwitten, vitaminen, mineralen, antioxidanten, chlorofyl en fycocyanine.

Wat zijn de eigenschappen?

Spirulina heeft talloze voordelen voor de gezondheid, vooral voor het immuunsysteem. Het versterkt het immuunsysteem door de productie van witte bloedcellen te stimuleren en de productie van antilichamen te bevorderen, waardoor het een waardevolle bondgenoot is bij het voorkomen van infecties en het ondersteunen van het lichaam in geval van ziekte.

Verschillende factoren zoals chronische stress kunnen het evenwicht van het immuunsysteem verstoren, waardoor de kwetsbaarheid voor infecties toeneemt. Spirulina is onderzocht om zijn positieve invloed op de immuniteit, vooral bij vissen zoals forel, waarvan is aangetoond dat het de weerstand tegen bepaalde infecties verhoogt. Bij mensen bevindt ongeveer 70% van de immuniteit zich in de darm en spirulina lijkt een rol te spelen bij het reguleren van darmontsteking, wat helpt bij het behouden van een sterk immuunsysteem.

Spirulina kan ook helpen om zware metalen uit het lichaam te verwijderen. Chronische blootstelling aan deze metalen kan de immuniteit aantasten. Het is echter essentieel om spirulina te kiezen uit gereguleerde en geteste culturen om ophoping van gifstoffen te voorkomen.

Naast de invloed op het immuunsysteem biedt spirulina ook andere voordelen voor de gezondheid. Het is een natuurlijke bron van energie dankzij het gehalte aan eiwitten, vitaminen en mineralen, waardoor het een bondgenoot is tegen vermoeidheid.

Daarnaast bevordert spirulina de cardiovasculaire gezondheid door het verlagen van slechte cholesterol, het verhogen van goede cholesterol, het verlagen van de bloeddruk en het verbeteren van de bloedcirculatie.

Het kan ook helpen bij gewichtsverlies door te werken als een natuurlijke eetlustremmer, die de eetlust onder controle houdt en trek vermindert. Met betrekking tot diabetes suggereren onderzoeken dat spirulina een aanvulling kan zijn op medicamenteuze behandelingen door het verbeteren van de glykemie, het lipidenprofiel en de insulinegevoeligheid bij diabetespatiënten.

Hoe kan het gebruikt worden?

Spirulina is verkrijgbaar in de vorm van vlokken, poeder, tabletten en capsules. Vlokken zijn de minst bewerkte vorm, waarbij spirulina na het drogen in zijn ruwe staat behouden blijft. Poeder wordt verkregen door de vlokken te vermalen, maar het lost niet goed op in water. Tabletten en capsules komen ook veel voor, maar de kwaliteit ervan kan variëren afhankelijk van het productieproces.

Het is belangrijk om te weten dat spirulina gebruikt moet worden als onderdeel van een gezonde levensstijl, inclusief een evenwichtig dieet en lichaamsbeweging. De aanbevolen hoeveelheid hangt af van de individuele behoeften, maar varieert over het algemeen van 3 tot 5 gram per dag, zonder de 10 gram te overschrijden. Het kan in kuren van enkele maanden worden genomen.

Wat zijn de voorzorgsmaatregelen voor gebruik?

Hoewel spirulina over het algemeen goed wordt verdragen, zijn er enkele contra-indicaties en voorzorgsmaatregelen die in acht moeten worden genomen. Mensen die allergisch zijn voor zeewier of schaal- en schelpdieren, mensen die lijden aan auto-immuunziekten of stollingsstoornissen, of die anticoagulantia innemen, met name medicijnen tegen vitamine K (AVK), moeten spirulina vermijden. Het vitamine K gehalte en anti-bloedplaatjes potentieel kan een wisselwerking hebben met anticoagulantia. Patiënten die VKA’s gebruiken moeten daarom een arts raadplegen voordat ze spirulina innemen. Ook mensen die medicijnen gebruiken die het immuunsysteem onderdrukken, wordt geadviseerd spirulina te vermijden, omdat de immuunstimulerende eigenschappen de effectiviteit van deze medicijnen kunnen verminderen, hoewel deze interactie nog niet door onderzoek is bevestigd.

Hoewel het zelden voorkomt, kunnen bijwerkingen van spirulina misselijkheid en allergische reacties zijn. Spirulina wordt niet aanbevolen voor zwangere vrouwen of vrouwen die borstvoeding geven, of voor mensen die lijden aan jicht, nierstenen of een hoog urinezuurgehalte.

Het Franse nationale agentschap voor voeding, milieu en veiligheid op het werk (ANSES) waarschuwt dat spirulina een hoog bètacaroteengehalte heeft, waardoor de dagelijkse inname limieten overschreden kunnen worden. Als spirulina in vervuilde omgevingen wordt gekweekt, kan het zware metalen en giftige stoffen bevatten. Het is daarom cruciaal om de herkomst en kwaliteit van het product te controleren. In doses van 3 tot 5 gram per dag lijkt spirulina veilig, maar we raden aan een product te kiezen dat onder streng gecontroleerde omstandigheden is gekweekt om de risico’s van zware metalen te vermijden.

Tot slot kan spirulina het immuunsysteem stimuleren, waardoor het ongeschikt is voor mensen met auto-immuunziekten. Bovendien kan de fenylalanine een probleem vormen voor mensen die lijden aan fenylketonurie.

Grapefruitzaadextract ter ondersteuning van het immuunsysteem

Duindoorn helpt het immuunsysteem te versterken